شهرستان ری با پیشینه‌ای تاریخی از کهن‌ترین بسترهای تمدنی ایران به‌شمار می‌رود؛ اما امروز در سایه توسعه نامتوازن، تمرکز صنایع آلاینده، ضعف زیرساخت‌ها و بی‌توجهی مدیریتی به مناطق محروم و کم‌برخوردار جنوب تهران تبدیل شده است.
– اخبار استانها – به گزارش خبرگزاری تسنیم از استان تهران، شهرستان ری با پیشینه‌ای چندهزارساله، یکی از کهن‌ترین و اصیل‌ترین نقاط تمدنی در ایران و جهان به‌شمار می‌رود؛ سرزمینی که میراث‌دار فرهنگ، دین، تاریخ و مدنیت است، اما در سایه توسعه نامتوازن و بی‌توجهی مدیریتی، امروز با چالش‌ها و مشکلات متعددی مواجه شده است که شایسته جایگاه تاریخی و تمدنی آن نیست.ری، کهن‌ترین منطقه شهری ایران با سابقه‌ای فراتر از پنج‌هزار سال، اکنون در پیچیدگی‌های توسعه‌نیافتگی، گسست هویتی و غفلت در مدیریت شهری گرفتار شده است؛ در حالی که این شهر در طول تاریخ، یکی از بسترهای مهم تمدنی فلات ایران و مهد فقاهت، فرهنگ شیعی، هنر و اندیشه بوده و در دوره‌هایی مرکز تصمیم‌گیری سیاسی و دینی کشور به‌شمار می‌رفته است، با این حال، امروزه شاهد فروریزی تدریجی نقش تاریخی و عملکرد معاصر این شهرستان هستیم.از فقدان زیرساخت‌های مناسب شهری، ضعف در حمل‌ونقل عمومی، فرسودگی بافت شهری، آلودگی‌های زیست‌محیطی ناشی از کارخانه‌ها و مراکز تفکیک، دپو و دفن زباله و پسماند، تا کمبود امکانات فرهنگی و هنری و تمرکز بیش از حد صنایع آلاینده در نقاط مختلف، همگی از جمله مواردی هستند که کیفیت زندگی مردم را کاهش داده است و بخش مهمی از مشکلات روزمره زندگی در ری را تشکیل می‌دهند.علی‌رغم غنای فرهنگی این شهرستان، کمبود فضاهای فرهنگی، سالن‌های سینما، کتابخانه‌های فعال و مراکز هنری موجب شده است نسل جوان ری فاصله زیادی با هویت تاریخی و فرهنگی خود بگیرد، نتیجه این کم‌توجهی، مهاجرت فرهنگی به پایتخت و قطع ارتباط مستمر جوانان با ریشه‌ها و پیشینه بومی‌شان است.در حوزه میراث تاریخی نیز، با وجود آثار بی‌نظیر و بقاع متبرکه با ظرفیت بالای گردشگری، نبود برنامه‌ریزی منسجم، عدم حفاظت از ابنیه تاریخی و همجواری این آثار با صنایع و پسماندهای شهری، چهره‌ای خسته و آسیب‌دیده از این منطقه ساخته است.واقعیت آن است که امروز ری بیش از آن‌که پایتخت فرهنگی جنوب تهران باشد، به منطقه‌ای محروم و کم‌برخوردار شباهت دارد؛ موضوعی که با جایگاه تمدنی این شهرستان در تضاد است.بی‌تردید در این مسیر، نقش‌آفرینی نخبگان و نهادهای محلی، از جمله دستگاه‌های اجرایی، شهرداری و شورای شهر، در اعتلای جایگاه ری بسیار مهم و تأثیرگذار خواهد بود. برنامه‌ریزی دقیق، هدفمند و عدالت‌محور با رویکردی مشارکتی، کلید توسعه متوازن و احیای جایگاه تاریخی این شهرستان است. در این میان، رسانه‌ها به‌ویژه رسانه‌های بومی نقشی مهم در بازتاب مشکلات و مطالبه‌گری مردمی ایفا می‌کنند.واقعیت آن است که راه‌حل تنها در بودجه و ساخت‌وساز خلاصه نمی‌شود؛ بلکه نیاز به بازتعریف جایگاه فرهنگی و تاریخی ری در نظام برنامه‌ریزی شهری و سرمایه‌گذاری در آموزش، فرهنگ و زیرساخت‌های شهری، با نگاه به توسعه پایدار و حفظ اصالت، بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود.موکب بزرگ غدیر در شهرری/ پخت ۱۱۰هزار پرس غذاشهرستان ری شایسته آن است که نه‌تنها در تاریخ، بلکه در آینده نیز بدرخشد. بازگرداندن اعتبار به ری، بازگشت به خویشتن فرهنگی، هویت تاریخی و تقویت حس تعلق میان شهروندان است. بی‌شک، امروز باید ری را به‌عنوان پایتخت معنوی تهران و نه حاشیه‌ای فراموش‌شده، بازتعریف کرد.نویسنده: روح‌الله شکری ، دکترای روابط بین‌الملل و فعال فرهنگی و اجتماعیانتهای پیام/+
