اقدامات لازم برای دریافت سختی کار

سختی کار یک واقعیت اجتماعی و اقتصادی است که در سطح گسترده‌ای در جوامع مختلف دیده می‌شود. در این سرزمین زحمات و کوشش‌های فراوان افراد در برابر چالش‌های مختلف بازار کار، شرایط کاری دشوار و عدم دسترسی به فرصت‌های شغلی متعدد تصویری روشن از واقعیت سختی کار را به ما نشان می‌دهد.

از یک سو می‌توان شاهد جوانانی با استعداد و توانمندی بالا بود که مواجه با مشکلات فراوان در جستجوی شغل و فرصت‌های شغلی با محدودیت‌هایی چون کمبود شغل‌های مرتبط با تخصص‌هایشان هستند.

از سوی دیگر کارگران و افرادی که در صنایع مختلف مشغول به کار هستند، با چالش‌هایی مانند شرایط کاری نامناسب، حقوق کم، و نبود شرایط بهداشتی و ایمنی مناسب روبه‌رو هستند.

این موضوع علاوه بر تاثیرات فردی بر جامعه و اقتصاد نیز تأثیرات قابل توجهی دارد. در این مطلب از bonyadvokala به بررسی جزئی سختی کار و دریافت آن پرداخته خواهد شد.

سختی کار

سختی کار به وضعیتی اطلاق می‌شود که کار انجام شده توسط فرد، به دلیل فشارها، زحمات فیزیکی یا ذهنی بالا، شرایط نامساعد محیط کاری، یا عدم دسترسی به منابع و فرصت‌های لازم، بسیار دشوار و دلسرد کننده باشد.

سختی کار نه تنها می‌تواند به فشارهای فیزیکی بلکه به فشارهای روانی و اجتماعی نیز ارتباط داشته باشد.

ممکن است سختی کار به علت شرایط نامساعد محیطی، شرایط کاری نامناسب، ساعات کاری طولانی، حقوق پایین، فشارهای روانی مانند استرس و فشارهای اجتماعی مثل عدم تعادل بین زندگی شخصی و کاری به وجود آید.

سختی کار می‌تواند تأثیرات مخرب بر سلامت فرد، روحیه و کیفیت زندگی او داشته باشد و اگر به طور مداوم و در مقیاس گسترده ادامه یابد، می‌تواند عوارض جدی بر جامعه و اقتصاد داشته باشد.

مفاهیم مرتبط با کار

مقررات کار

مقررات کار به مجموعه قوانین، مقررات و ضوابطی اطلاق می‌شود که در یک کشور برای تنظیم روابط کاری بین کارفرما و کارگران تعیین شده است.

این مقررات شامل حقوق و وظایف کارفرما و کارگران، شرایط استخدام، ساعات کاری، حقوق و مزایا، ایمنی و بهداشت کار، مرخصی و تعطیلات و سایر مسائل مربوط به اشتغال می‌شود.

کارگر

کارگر فردی است که برای یک کارفرما یا سازمان در حال انجام کار مشغول است. او برای انجام وظایف مشخص و با پذیرش دستورات و دستورالعمل‌های کارفرما در حوزه اشتغال فعالیت می‌کند.

کارگران می‌توانند با توجه به نوع شغل و صنعت مورد نظر، شامل کارگران فیزیکی، کارگران ذهنی، کارگران ماهر و غیره باشند.

کارفرما

کارفرما فرد سازمان یا شرکتی است که به عنوان کارفرما، کارگران را استخدام می‌کند و آن‌ها را برای انجام وظایف مشخص به کار می‌گیرد.

کارفرما مسئولیت‌هایی از قبیل پرداخت حقوق و مزایا، ارائه شرایط کاری مناسب، رعایت مقررات کاری، ایمنی و بهداشت کار و سایر تعهدات قانونی و قراردادی نسبت به کارگران دارد.

کارگاه

کارگاه به مکانی اشاره دارد که در آن فعالیت‌های تولیدی و صنعتی انجام می‌شود. این مکان ممکن است یک واحد صنعتی، کارخانه، کارگاه کوچک، کارگاه ساختمانی و غیره باشد.

کارگاه معمولا به عنوان محل اجرای قراردادهای کاری بین کارفرما و کارگران استفاده می‌شود.

قرارداد کار

قرارداد کار به توافق نامه‌ای اطلاق می‌شود که بین کارفرما و کارگر در مورد شرایط استخدام و انجام کار ایجاد می‌شود.

این قرارداد شامل جزئیاتی از جمله نوع شغل، حقوق و مزایا، ساعات کاری، مرخصی، شرایط انتقال و قطع خدمت و سایر مسائل مربوط به اشتغال است.

قرارداد کار می‌تواند به صورت کتبی یا شفاهی انعقاد شود و بسته به قوانین و مقررات کشوری متفاوتی داشته باشد.

تعهدات کارفرما در قبال مشاغل سخت و زیان ‌‌آور

کارفرما در مشاغل سخت و زیان آور علاوه بر تعهدات عمومی کارفرما در قانون کار تعهدات ویژه‌ای نیز دارد. این تعهدات عبارتند از:

رعایت مقررات ایمنی و بهداشت کار

کارفرما موظف است در مشاغل سخت و زیان آور، مقررات ایمنی و بهداشت کار را به طور کامل رعایت کند. این مقررات، به منظور حفاظت از سلامت و ایمنی کارگران در این مشاغل وضع شده است.

فراهم کردن تجهیزات و امکانات ایمنی

کارفرما موظف است در مشاغل سخت و زیان آور، تجهیزات و امکانات ایمنی لازم را برای کارگران فراهم کند. این تجهیزات و امکانات، باید به گونه‌ای باشد که سلامت و ایمنی کارگران را در برابر خطرات احتمالی محافظت کند.

آموزش ایمنی به کارگران

کارفرما موظف است به کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، آموزش‌های ایمنی لازم را ارائه دهد. این آموزش‌ها، باید به گونه‌ای باشد که کارگران بتوانند با خطرات احتمالی در این مشاغل آشنا شوند و از آنها پیشگیری کنند.

پرداخت مزد بیشتر

کارفرما موظف است به کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، مزد بیشتری پرداخت کند. مزد کارگران شاغل در این مشاغل، ۳۰ درصد بیشتر از مزد کارگران شاغل در مشاغل عادی است.

کاهش ساعات کار

کارفرما موظف است ساعات کار کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور را کاهش دهد. ساعات کار کارگران شاغل در این مشاغل، ۶ ساعت در روز و ۳۶ ساعت در هفته است.

استفاده از مرخصی استحقاقی بیشتر

کارفرما موظف است به کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، مرخصی استحقاقی بیشتری بدهد. کارگران شاغل در این مشاغل، می‌توانند از ۲۶ روز مرخصی استحقاقی در سال استفاده کنند.

در صورتی که کارفرما در انجام تعهدات خود در مشاغل سخت و زیان آور کوتاهی کند کارگر می‌تواند به مراجع قانونی شکایت کند.

در این صورت، مراجع قانونی، می‌توانند کارفرما را به انجام تعهدات خود مکلف کنند و در صورت عدم انجام تعهدات، کارفرما را به مجازات محکوم کنند.

مصادیق شغل‌های سخت و زیان آور

مصادیق مشاغل سخت و زیان آور در آیین نامه اجرایی ماده ۷۶ قانون کار جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۳۷۵ بیان شده است. این آیین نامه، مشاغل سخت و زیان آور را به دو دسته تقسیم می‌کند:

مشاغل سخت

مشاغلی هستند که عوامل فیزیکی، شیمیایی، یا بیولوژیکی موجود در محیط کار، موجب می‌شود که سلامت و ایمنی کارگران به طور نسبی به خطر بیفتد.

• کار در معادن و زیرزمین: مانند کار در معادن زغال سنگ، معادن سنگ آهن، معادن طلا، و معادن نفت و گاز.
• کار در ساختمان‌ها و کارگاه‌های صنعتی: کار در ساختمان‌های بلند مرتبه، کار در کارگاه‌های فولادسازی، کار در کارگاه‌های پتروشیمی، و کار در کارگاه‌های ریخته‌گری
• کار در محیط‌های آلوده: کار در محیط‌های پر سر و صدا، کار در محیط‌های پر گرد و غبار، کار در محیط‌های پر دود، و کار در محیط‌های پر تشعشعات.
• کار در محیط‌های نامناسب: مانند کار در ارتفاع، کار در زیر آب، کار در شرایط گرم و مرطوب، و کار در شرایط سرد.

مشاغل زیان آور

مشاغلی هستند که عوامل فیزیکی، شیمیایی، یا بیولوژیکی موجود در محیط کار، موجب می‌شود که سلامت و ایمنی کارگران به طور جدی به خطر بیفتد.

• کار با مواد شیمیایی خطرناک: مانند کار با مواد سمی کار با مواد انفجاری، کار با مواد رادیواکتیو، و کار با مواد سرطان‌زا
• کار با اشعه‌های خطرناک: کار با اشعه ایکس، کار با اشعه گاما، و کار با اشعه ماوراء بنفش.
• کار با مواد بیولوژیکی خطرناک: کار با مواد بیماری‌زا کار با مواد عفونی، و کار با مواد انگلی.
• کار با دستگاه‌ها و تجهیزات خطرناک: کار با ماشین آلات سنگین، کار با تجهیزات برقی، و کار با تجهیزات آتش‌زا

تشخیص اینکه یک شغل سخت یا زیان آور است بر عهده وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی است. وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی می‌تواند با توجه به شرایط محیط کار، نوع کار، مدت کار و ساعات کار یک شغل را به عنوان شغل سخت یا زیان آور تشخیص دهد.

انواع سختی کار

سختی کار جسمی

این نوع سختی کار ناشی از ماهیت کار یا شرایط محیط کار است. به عنوان مثال، کار در معادن، کار در ارتفاع، یا کار با مواد شیمیایی، می‌تواند سختی کار جسمی ایجاد کند.

سختی کار روحی و روانی

این نوع سختی کار ناشی از عواملی مانند ساعات کاری طولانی، فشار کاری، یا محیط کار نامناسب است. به عنوان مثال، کار در شیفت‌های شبانه، کار در شرایط اضطراری، یا کار در محیط پرتنش، می‌تواند سختی کار روحی و روانی ایجاد کند.

عوامل ایجاد کننده سختی کار

عوامل مختلفی می‌تواند منجر به سختی کار شود. از جمله به این موارد می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

ماهیت کار

برخی از مشاغل به دلیل ماهیت خود سختی کار بیشتری ایجاد می‌کنند. به عنوان مثال، مشاغلی که با خطرات فیزیکی یا شیمیایی همراه هستند، مشاغلی که نیاز به مهارت و دقت بالایی دارند، یا مشاغلی که ساعات کاری طولانی دارند، می‌توانند سختی کار بیشتری ایجاد کنند.

شرایط محیط کار

شرایط محیط کار، مانند دما، رطوبت، سر و صدا، یا روشنایی، می‌تواند بر سختی کار تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، کار در محیط‌های گرم یا سرد، کار در محیط‌های پر سر و صدا، یا کار در محیط‌های کم نور، می‌تواند سختی کار بیشتری ایجاد کند.

ساعات کاری

ساعات کاری طولانی، می‌تواند بر سلامت جسمی و روحی کارگر تأثیر بگذارد.

فشار کاری

فشار کاری می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی مانند حجم زیاد کار، زمان محدود برای انجام کار یا انتظارات بالای کارفرما باشد.

محیط کار نامناسب

محیط کار نامناسب، مانند محیط کار شلوغ، نامرتب، یا فاقد امکانات رفاهی، می‌تواند بر سختی کار تأثیر بگذارد.

آثار سختی کار

سختی کار می‌تواند منجر به آسیب‌های جسمی، روحی، یا روانی برای کارگر شود. آسیب‌های جسمی ناشی از سختی کار، می‌تواند شامل آسیب‌های عضلانی، اسکلتی، یا عصبی باشد.

آسیب‌های روحی و روانی ناشی از سختی کار، می‌تواند شامل اضطراب، افسردگی یا استرس باشد.

پیشگیری از سختی کار

برای جلوگیری از آسیب‌های ناشی از سختی کار، باید عوامل ایجاد کننده این سختی را شناسایی و برطرف کرد. از جمله اقداماتی که می‌توان برای پیشگیری از سختی کار انجام داد، عبارتند از:

تغییر ماهیت کار

در صورتی که ماهیت کار، منجر به سختی کار می‌شود، باید در صورت امکان، ماهیت کار را تغییر داد.

بهبود شرایط محیط کار

با بهبود شرایط محیط کار، می‌توان از سختی کار ناشی از این شرایط جلوگیری کرد.

کاهش ساعات کاری

کاهش ساعات کاری می‌تواند از سختی کار ناشی از این عامل جلوگیری کند.

کاهش فشار کاری

با کاهش فشار کاری می‌توان از سختی کار ناشی از این عامل جلوگیری کرد.

ایجاد محیط کار مناسب

ایجاد محیط کار مناسب، می‌تواند از سختی کار ناشی از این عامل جلوگیری کند.

قوانین تکمیلی مشاغل سخت و زیان آور

در کنار قوانین و مقررات عمومی مشاغل سخت و زیان آور، قوانین و مقررات تکمیلی نیز وجود دارد که به منظور حمایت بیشتر از کارگران شاغل در این مشاغل وضع شده است.

قانون بیمه بیکاری

قانون بیمه بیکاری مصوب ۱۳۶۹ برای کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، مزایای ویژه‌ای در نظر گرفته است.

طبق این قانون، کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، در صورت بیکاری، می‌توانند از بیمه بیکاری استفاده کنند. این بیمه، به کارگران بیکار، کمک هزینه مالی، خدمات مشاوره‌ای، و آموزش‌های لازم را ارائه می‌دهد.

قانون تامین اجتماعی

قانون تامین اجتماعی مصوب ۱۳۵۴ نیز برای کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، مزایای ویژه‌ای در نظر گرفته است.

طبق این قانون، کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، در صورت بازنشستگی می‌توانند از حقوق بازنشستگی بیشتر و در صورت فوت بازماندگان آنها می‌توانند از مستمری بیشتری برخوردار شوند.

قانون کار

در قانون کار جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۳۶۹ نیز برای کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، مزایای ویژه‌ای در نظر گرفته است.

طبق این قانون، کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، می‌توانند از مزایایی مانند کاهش ساعات کار، استفاده از مرخصی استحقاقی بیشتر، و پرداخت مزد بیشتر برخوردار شوند.

سایر قوانین و مقررات

علاوه بر قوانین و مقررات ذکر شده، قوانین و مقررات دیگری نیز وجود دارد که به منظور حمایت بیشتر از کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور وضع شده است.

• آیین نامه اجرایی ماده ۷۶ قانون کار جمهوری اسلامی ایران، مصوب ۱۳۷۵
• آیین نامه اجرایی قانون بیمه بیکاری، مصوب ۱۳۷۰
• آیین نامه اجرایی قانون تأمین اجتماعی، مصوب ۱۳۵۶

بر اساس این قوانین و مقررات کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، از مزایای ویژه‌ای برخوردار هستند. این مزایا، به منظور جبران سختی کار و زیان آور بودن این مشاغل برای کارگران وضع شده است.

نحوه دریافت سختی کار

برای دریافت مزایای سختی کار کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور باید مراحل زیر را طی کنند:

ثبت درخواست

کارگر باید با مراجعه به اداره کار محل اشتغال خود، درخواست خود را برای دریافت مزایای سختی کار ثبت کند. برای ثبت درخواست، کارگر باید مدارک زیر را به همراه داشته باشد:

• اصل و کپی کارت ملی
• اصل و کپی شناسنامه
• اصل و کپی قرارداد کار
• اصل و کپی بیمه تامین اجتماعی

بازرسی

اداره کار محل اشتغال کارگر را بازرسی می‌کند تا مشخص شود که شغل کارگر، مشمول مزایای سختی کار است یا خیر. بازرسی اداره کار توسط بازرس کار انجام می‌شود.

بازرس کار، با بررسی شرایط محیط کار، نوع کار، مدت کار، و ساعات کار، مشخص می‌کند که شغل کارگر، مشمول مزایای سختی کار است یا خیر.

صدور رای

اداره کار پس از بازرسی رای خود را در مورد اینکه شغل کارگر، مشمول مزایای سختی کار است یا خیر، صادر می‌کند. رای اداره کار، به صورت کتبی به کارگر و کارفرما ابلاغ می‌شود.

در صورتی که رای اداره کار مثبت باشد کارگر می‌تواند از مزایای سختی کار برخوردار شود. مزایای سختی کار به صورت مستقیم از سوی کارفرما به کارگر پرداخت می‌شود.

کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور می‌توانند در صورت عدم پرداخت مزایای سختی کار توسط کارفرما، به اداره کار محل اشتغال خود شکایت کنند.

در این صورت، اداره کار با بررسی شکایت از کارفرما توسط کارگر، می‌تواند کارفرما را به پرداخت مزایای سختی کار محکوم کند.

قوانین جدید سختی کار ۱۴۰۲

در سال ۱۴۰۲ قوانین جدیدی در مورد سختی کار در ایران تصویب شد. این قوانین، در راستای حمایت بیشتر از کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، وضع شده است.

بر اساس قوانین جدید سختی کار، شرایط تشخیص مشاغل سخت و زیان آور، تسهیل شده است. همچنین، مزایای بیشتری برای کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، در نظر گرفته شده است.

تسهیل شرایط تشخیص مشاغل سخت و زیان آور

در قوانین جدید سختی کار شرایط تشخیص مشاغل سخت و زیان آور، تسهیل شده است. در گذشته، برای تشخیص مشاغل سخت و زیان آور، نیاز بود که شرایط خاصی در محیط کار وجود داشته باشد.

اما در قوانین جدید، شرایط تشخیص مشاغل سخت و زیان آور، به نوع کار، مدت کار، و ساعات کار، نیز بستگی دارد. این تغییر، موجب می‌شود که تعداد مشاغل سخت و زیان آور، افزایش یابد و کارگران بیشتری از مزایای سختی کار برخوردار شوند.

افزایش مزایای سختی کار

در قوانین جدید سختی کار مزایای بیشتری برای کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، در نظر گرفته شده است. این مزایا شامل موارد زیر است:

• کاهش ساعات کار: ساعات کار کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، از ۶ ساعت در روز و ۳۶ ساعت در هفته، به ۵ ساعت در روز و ۳۰ ساعت در هفته، کاهش یافته است.
• افزایش مرخصی استحقاقی: مرخصی استحقاقی کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، از ۲۶ روز در سال، به ۲۸ روز در سال، افزایش یافته است.
• افزایش مزد: مزد کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، از ۳۰ درصد بیشتر از مزد کارگران شاغل در مشاغل عادی، به ۳۵ درصد بیشتر از مزد کارگران شاغل در مشاغل عادی، افزایش یافته است.

سایر تغییرات

در قوانین جدید سختی کار تغییرات دیگری نیز اعمال شده است. سهم کارفرما در پرداخت حق بیمه کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، از ۳ درصد به ۴ درصد، افزایش یافته است.

مدت زمان استراحت کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، از ۳۰ دقیقه به ۴۵ دقیقه، افزایش یافته است.

کارفرمایان موظف هستند که به کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، آموزش‌های ایمنی و بهداشت کار ارائه دهند.

شرایط بازنشستگی در قانون سختی کار ۱۴۰۲

بر اساس قانون سختی کار ۱۴۰۲، کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، می‌توانند با داشتن سابقه پرداخت حق بیمه در این مشاغل زودتر از موعد مقرر، بازنشسته شوند. شرایط بازنشستگی در قانون سختی کار ۱۴۰۲ به شرح زیر است:

سن بازنشستگی

سن بازنشستگی کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، ۵۰ سال است.

سابقه پرداخت حق بیمه

سابقه پرداخت حق بیمه کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، برای بازنشستگی، به دو صورت زیر است:

سابقه پرداخت حق بیمه متوالی

سابقه پرداخت حق بیمه متوالی کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، برای بازنشستگی، حداقل ۲۰ سال است.

سابقه پرداخت حق بیمه متناوب

سابقه پرداخت حق بیمه متناوب کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، برای بازنشستگی، حداقل ۲۵ سال است.

در صورتی که کارگر شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، دارای حداقل ۲۵ سال سابقه پرداخت حق بیمه متناوب باشد، می‌تواند با داشتن حداقل ۵۵ سال سن، بازنشسته شود.

همچنین در صورتی که کارگر شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، دارای حداقل ۲۰ سال سابقه پرداخت حق بیمه متوالی باشد، می‌تواند با داشتن حداقل ۵۵ سال سن، بازنشسته شود.

در هر دو حالت کارگر شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، می‌تواند با داشتن حداقل ۲۰ سال سابقه پرداخت حق بیمه، بازنشسته شود. در این صورت، مستمری کارگر، به صورت متناسب با سنوات پرداخت حق بیمه کاهش می‌یابد.

برای دریافت مستمری بازنشستگی در قانون سختی کار ۱۴۰۲ کارگر باید با مراجعه به سازمان تامین اجتماعی، درخواست خود را برای بازنشستگی ثبت کند.

سازمان تامین اجتماعی پس از بررسی درخواست کارگر، در صورتی که شرایط بازنشستگی کارگر را احراز کند، حکم بازنشستگی کارگر را صادر می‌کند. با صدور حکم بازنشستگی کارگر می‌تواند از مزایای بازنشستگی مانند مستمری بازنشستگی برخوردار شود.

تناوب و توالی در قانون سختی کار

در قانون سختی کار، به دو مفهوم توالی و تناوب اشاره شده است. این دو مفهوم، در مورد نحوه محاسبه سابقه پرداخت حق بیمه کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، کاربرد دارد.

توالی

توالی به معنای اشتغال مستمر در مشاغل سخت و زیان آور است. به عبارت دیگر کارگری که به طور مستمر در مشاغل سخت و زیان آور اشتغال داشته باشد، سابقه پرداخت حق بیمه وی به صورت متوالی محسوب می‌شود.

تناوب

تناوب به معنای اشتغال متناوب در مشاغل سخت و زیان آور است. به عبارت دیگر، کارگری که به طور متناوب در مشاغل سخت و زیان آور اشتغال داشته باشد، سابقه پرداخت حق بیمه وی به صورت متناوب محسوب می‌شود.

در صورت نیاز می‌توانید از خدمات مشاوره حقوقی تلفنی نیز بهره‌مند شوید.

شرایط محاسبه سابقه پرداخت حق بیمه در قانون سختی کار

در قانون سختی کار سابقه پرداخت حق بیمه کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، به صورت زیر محاسبه می‌شود:

سابقه پرداخت حق بیمه متوالی

سابقه پرداخت حق بیمه متوالی کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، برای بازنشستگی، حداقل ۲۰ سال است.

سابقه پرداخت حق بیمه متناوب

سابقه پرداخت حق بیمه متناوب کارگران شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، برای بازنشستگی، حداقل ۲۵ سال است.

کارگر شاغل در مشاغل سخت و زیان آور، برای بازنشستگی، باید حداقل ۲۰ سال سابقه پرداخت حق بیمه متوالی یا ۲۵ سال سابقه پرداخت حق بیمه متناوب داشته باشد.

سابقه پرداخت حق بیمه به صورت متوالی

بر اساس قانون سختی کار موارد زیر از جمله مواردی هستند که سابقه پرداخت حق بیمه در مشاغل سخت و زیان آور، به صورت متوالی محسوب می‌شود:

• استفاده از مرخصی استحقاقی
• استفاده از مرخصی بدون حقوق به مدت حداکثر ۶ ماه در سال
• استفاده از مرخصی استعلاجی
• خدمت در جبهه
• اسارت
• مرخصی بدون حقوق به مدت حداکثر ۳ ماه در سال، به منظور تحصیل
• مرخصی بدون حقوق به مدت حداکثر ۶ ماه در سال، به منظور انجام وظیفه قانونی

سابقه پرداخت حق بیمه به صورت تناوب

بر اساس قانون سختی کار، موارد زیر، از جمله مواردی هستند که سابقه پرداخت حق بیمه در مشاغل سخت و زیان آور، به صورت تناوب محسوب می‌شود:

• استفاده از مرخصی بدون حقوق به مدت بیش از ۶ ماه در سال
• استفاده از مرخصی بدون حقوق به مدت بیش از ۳ ماه در سال، به منظور تحصیل
• استفاده از مرخصی بدون حقوق به مدت بیش از ۶ ماه در سال، به منظور انجام وظیفه قانونی
• اخراج از کار
• انفصال از خدمت
• بازنشستگی

در صورتی که کارگر شاغل در مشاغل سخت و زیان آور در دوران اشتغال خود از یکی از موارد مذکور استفاده کند، سابقه پرداخت حق بیمه وی، به صورت تناوب محسوب می‌شود.