محسن خجسته‌مهر بیشترین بار افزایش تولید نفت ایران را که در مقایسه با زمان تحویل دولت سیزدهم بیش از یک میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه برآورد می‌شود، متعلق به شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب می‌داند؛ شرکتی که با راهبری ۴۵ میدان و ۶۵ مخزن هیدروکربوری، بزرگترین شرکت تولیدکننده نفت ایران لقب گرفته است. علیرضا دانشی، […]
محسن خجسته‌مهر بیشترین بار افزایش تولید نفت ایران را که در مقایسه با زمان تحویل دولت سیزدهم بیش از یک میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه برآورد می‌شود، متعلق به شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب می‌داند؛ شرکتی که با راهبری ۴۵ میدان و ۶۵ مخزن هیدروکربوری، بزرگترین شرکت تولیدکننده نفت ایران لقب گرفته است.
علیرضا دانشی، مدیرعامل شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب در حاشیه این نمایشگاه و در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار اعزامی اکوایران به اهواز از روزهایی می‌گوید که به دلیل تحریم‌های شدید امریکا علیه ایران، تولید نفت کشور به سطح تأمین خوراک پالایشگاه‌های داخلی محدود شد و در مواقعی برای تولید حدود ۲۰۰ هزار بشکه مازاد که به صادرات اختصاص می‌یافت، مجوزهایی صادر می‌شد.
دانشی توصیف شرایط حاکم بر مخازن و چاه‌ها و تأسیسات مناطق نفتخیز جنوب را به در نظر گرفتن دو بازه زمانی پیش و پس از آغاز دولت سیزدهم مرتبط می‌داند. اشاره او به برخی دستورالعمل‌ها و شیوه‌نامه‌هایی است که با هدف برون‌سپاری فعالیت‌های مربوط به تعمیرات اساسی در مناطق نفتخیز جنوب ابلاغ شد، اما به دلیل نبود ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های کافی از سوی پیمانکاران، عوامل بازدارنده‌ای را پیش پای قطب تولید نفت کشور قرار داد.
مدیرعامل شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب همچنین در این گفتگو به اصلاح رویه‌هایی اشاره می‌کند که انجام فعالیت‌های مربوط به تعمیرات اساسی و به تبع آن افزایش ظرفیت تولید نفت را با افزایش تاب‌آوری تأسیسات، احیای چاه‌ها و… به دنبال داشته است.
به گفته مدیرعامل بزرگترین تولیدکننده نفت کشور، افزایش تولید روزانه نزدیک به یک میلیون بشکه نفت از مناطق نفتخیز جنوب از فعالیت‌های چاه‌محور و ترمیم و تعمیر چاه‌های قدیمی حاصل شده است. برای دستیابی به این هدف، حدود ۳۶ کارخانه برای تعمیرات اساسی فعال شده‌اند و تمام ظرفیت کشور در سیستم پیمانکاری پای کار آمده‌اند، هر چند که در برخی از موارد موفقیتی در پی نداشته است.
او در بخش دیگری از اظهارات خود به طرح توسعه ۲۸ مخزن در شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب اشاره می‌کند که در حال حاضر دو میدان کبود و بالارود از این طرح به ثمر نشسته‌اند، هر چند که دانشی این طرح را به میدان مینی تشبیه می‌کند که با دنیایی از معضلات مواجه است و انعقاد قراردادهای GC در این پروژه‌ها بستری را برای گسترش نظام دلالی و واسطه‌گری فراهم کرده است.
