کابوس لوزالمعده‌‌های مصنوعی در ایران - افق اقتصادی

سردبیری استان‌های خبرگزاری فارس؛ «۵۰۰ میلیون تومان داشته باشم این کابوس تمام می‌شود». از قرمزی چشم و تاری دیدش عذاب می‌کشم. دخترم را می‌برم ترکیه، یک هفته بستری می‌کنم و یک پمپ انسولین جدید برایش می‌خرم. رویای مادر یک دختر جوان دیابتی این شکلی است. می‌گوید که پمپ انسولین بچه‌ام از بس که قدیمی و استفاده شده، حتی دکمه‌‌هایش درست کار نمی‌کند. مسئولانی که پمپ وارد نمی‌کنند «حال ما را نمی‌فهمند چون جای ما نیستند.»  چند سال پیش برای ۱۰۰۰ ایرانی بین ۸ میلیون دیابتی کشور پمپ انسولین یا لوزالمعده مصنوعی وارد شد. اطلاعات غیررسمی می‌گوید که امروز نیمی از پمپ‌ها از کار افتاده و نیمی هنوز فعالند، ۴۰۰ بیمار جدید هم پمپ می‌خواهند که موجود نیست. از ۵ سال پیش واردات پمپ انسولین پشت بروکراسی‌ اداری و تخصیص ارز متوقف شده است. پمپ انسولین با شلنگی باریک به بدن متصل می‌شود و از طریق سوزنی ریز انسولین تزریق می‌‌کند استفاده دیابتی‌ها از پمپ انسولین یک باید اختیاری است؛ انتخاب بین زندگی بخور و نمیر با پمپ یا مرگ تدریجی با روزی ۴ تا ۶ تزریق قلم انسولین؛ بین‌شان نوزاد، کودک، زن باردار و دیابتی حاد هست. همان‌هایی که یک روز کلیه‌شان از کار می‌افتد یا پایشان به بخاری می‌چسبد و تا گوشت می‌سوزد اما چون عصب از کار افتاده نمی‌فهمند، زخم هم خوب نمی‌شود و پا قطع می‌شود یا آنهایی که بین تزریق‌‌ها نوسان قندشان آنقدر زیاد می‌شود که با خطر بی‌هوشی، کمای دیابتی، آسیب به اندام‌ها و سیستم‌های حیاتی مواجه‌اند. اما پمپ خودکار در زمان‌های معین انسولین تزریق می‌کند و اجازه بالا یا پایین‌ رفتن زیاد قند را نمی‌دهد. ۸۰ درصد از قطع عضوها به علت زخم پای دیابتی است که شایع‌ترین عارضه دیابت است مقررات واردات تجهیزات پزشکی در ایران سخت‌گیرانه است چون با سلامت مردم ارتباط دارد؛ حتی از آلمان، روسیه و امارات هم محتاطانه‌‌تر، مثلا دریافت نمایندگی از خود کمپانی سازنده الزامی است و نباید کالا از کشور دیگری تامین شود حتی اگر تحریم باشیم. همچنین مراحل زیادی دارد مثلا تایید شرکت خارجی، شرکت داخلی، مجوز واردات و تخصیص ارز بروکراسی آرام و زمان‌بری هم دارد. در نتیجه مثلا واردات یک مانیتور بیمارستانی با سطح خطر متوسط تا یک سال هم طول می‌کشد. رییس سازمان غذا و دارو سید حیدر محمدی که مسئول تامین دارو و تجهیزات پزشکی در کشور است درباره چرایی کمبود پمپ انسولین در کشور می‌گوید که «مشکل تخصیص ارز بود» که اخیرا رفع شده است. اما فوق تخصص غدد و متابولیسم کودکان فاطمه میررشیدی می‌گوید که مشکل ارز این کالای ضروری عذر بدتر از گناه است اما مشکل یک ساله نیست بلکه ۸ سال است که این بیماران همراه با رنج دیابت عذاب کمبود پمپ و تجهیزات مصرفی را هم تحمل می‌کنند در حالیکه باید درمان پیشرفته و به روز بگیرند.  روزی ۴ تا ۶ بار تزریق انسولین به کودک برای والدین کابوس است کارشناسان با تاکید بر اینکه «سکته در تامین کالای پزشکی جان بیماران را نشانه می‌گیرد» معتقدند که وزارت بهداشت به جای سیاست آسان‌کردن واردات در بحران، سیاست کلی واردات که منجر به کمبود شده را عیب‌یابی کند. مثلا وقتی هنگام «واردات فوریتی» شرط اخذ نمایندگی از کمپانی سازنده را به تأمین کالا از سایر کشورها تقلیل می‌دهد، اگر در شرایط عادی این الزام غیرضروریست آن را حذف کند. انتهای پیام/