فعالیتهای بخش خصوصی و دولتی در اقتصاد باید تحت یک قاعده بازی انجام شود تا انحصار در بخشی شکل نگیرد. در ایران، شورای رقابت مسئول مدیریت انحصارات بازار است و وظیفه دارد تا قواعد بازی را بهگونهای تنظیم کند که رقابت در حالت حداکثری برقرار باشد.
در بازار، انبوهی از دادههای نامرئی وجود دارد که میتواند به بهبود عملکرد کسب و کارها کمک کند.
همچنین مدیران باید توانایی حل مسائل را درون خود کسب و کارها داشته باشند و به تنظیمگرها وابسته نباشند.
این امر به آنها انگیزه میدهد تا به دنبال سود و پاداش باشند و از عملکردهای ضعیف جلوگیری کنند.
اما سوال اینجاست: تفاوت تنظیم گر مناسب نسبت به تنظیم گر نامناسب در چیست؟
امیرحسین خالقی، پژوهشگر اقتصاد سیاسی و جعفر خیرخواهان، مترجم و پژوهشگر اقتصاد و علیرضا شکوهیان، پژوهشگر حقوق اقتصادی در یک میزگرد در اکوایران به بررسی این مسئله پرداختهاند.
