به گزارش اکوایران، بالاترین میزان رشد اقتصادی کشور در طول بیش از یک قرن گذشته در سال ۵۴ رخ داده و برابر با ۴۱.۳ درصد و پایین‌ترین مقدار در سال ۵۷ و برابر منفی ۱۶.۳ درصد محاسبه شده است. آمارها حاکی از آن است که تحریم و نقش عوامل خارج از اقتصاد کشور ، سیاست‌گذاری‌های […]
به گزارش اکوایران، بالاترین میزان رشد اقتصادی کشور در طول بیش از یک قرن گذشته در سال ۵۴ رخ داده و برابر با ۴۱.۳ درصد و پایین‌ترین مقدار در سال ۵۷ و برابر منفی ۱۶.۳ درصد محاسبه شده است.
آمارها حاکی از آن است که تحریم و نقش عوامل خارج از اقتصاد کشور ، سیاست‌گذاری‌های اقتصادی مانند نحوه قیمت‌گذاری و محیط کسب و کار و همچنین زیرساخت‌های مناسب و کافی در کشور از مهمترین عوامل در رشد اقتصادی بخش صنعت محسوب می‌شوند.
بررسی‌ها نشان می‌دهد ارقام مربوط به رشد اقتصادی در حدفاصل سال‌های ۱۲۸۶ تا ۱۳۴۰ توسط پژوهشکده پولی و بانکی تخمین زده شده است. آمار سال‌های ۱۳۴۰ تا ۱۴۰۳ نیز توسط مرکز آمار مورد برآورد قرار گرفته است.
نقش صنعت در رشد اقتصادی
کیک اقتصاد کشور براساس روش ارزش افزوده از سه بخش اصلی تشکیل شده است. این سه بخش، کشاورزی، خدمات و صنایع و معادن هستند. از مجموع ارزش افزوده تولید شده در این سه گروه، تولید ناخالص داخلی محاسبه می‌شود. براساس نظر اغلب اقتصاددانان، رشد بخش صنعت که یکی از گروه‌های اصلی صنایع و معادن است می‌تواند منجر به رشد اقتصادی پایدار و بلندمدت در اقتصاد شود. بنابراین سرمایه‌گذاری در صنعت و حمایت از این بخش جهت توسعه و افزایش رفاه در کشورها از اهمیت زیادی برخوردار است.
بر همین اساس در گزارش پیش‌رو به روند رشد ارزش افزوده بخش صنعت در ایران از سال ۱۲۸۶ تا ۱۴۰۳ پرداخته شده است.
اعداد و ارقام گروه صنعت از ۱۲۸۶ تا ۱۳۴۰
پیش از صنعتی شدن کشورها ، کشاورزی و دامپروری به طور سنتی در اقتصاد هر کشوری نقش اصلی را در رشد اقتصادی و بازار کار جوامع داشته‌اند. اما بعد از افزایش دانش بشری و رشد علوم مهندسی و بازدهی و بهره‌وری ناشی از تقسیم کار در جوامع، اقتصاد کشورها به مرور صنعتی‌تر شده و نقش کشاورزی و دامپروری کمتر شده است. آمار و ارقام نشان می‌دهد اقتصاد ایران در اواخر دوران قاجار و دوره پهلوی اول رشد صنعتی خاصی را تجربه نکرده است. به طوری که نرخ رشد صنعت از سال ۱۲۸۶ تا ۱۳۱۵ براساس برآورد پژوهشکده پولی و بانکی به طور متوسط در حوالی ۳ درصد نوسان داشته است. اما بعد از شروع جنگ جهانی دوم و مسائل مربوط به آن در سال ۱۳۱۹ پایین‌ترین نرخ رشد صنعتی ایران در بازه ۱۲۸۶ تا ۱۳۴۰ مورد برآورد قرار گرفته است. در این سال نرخ رشد بخش صنعت کشور منفی ۷.۳ درصد بوده است. بالاترین رشد در بازه زمانی مورد اشاره نیز در سال ۱۳۳۲ اتفاق افتاده که معادل ۲۵.۴ درصد بوده است. این امر احتمالا به دلیل سرمایه‌گذاری‌ها و تلاش حکومت وقت جهت مدرن سازی اقتصاد کشور رخ داده است.
دهه طلایی اقتصاد ایران آغاز می‌شود
براساس نظر بسیاری از کارشناسان اقتصادی ، دهه چهل که از سال ۱۳۴۰ تا ۱۳۵۰ را شامل می‌شود، دهه صنعتی‌سازی و طلایی اقتصاد ایران نامیده می‌شود. بررسی‌ها نشان می‌دهد در این دوره زمانی رشد صنعتی کشور در تمام سال‌ها مثبت بوده و منفی نشده است. پایین‌ترین رشد صنعت در مدت مورد اشاره در سال ۴۲ و برابر با ۳.۵ درصد و در سال ۴۳ برابر با ۲۰.۶ درصد بوده است. نتایج این صنعتی سازی و مدرن‌سازی اقتصاد ایران در سال‌های بعد بیشتر خود را نشان داده است. به بیان دقیق‌تر در سال ۵۴ رشد بخش صنعتی کشور برابر با ۴۱.۳ درصد محاسبه شده که بالاترین رشد بخش صنعتی کشور در طول ۱۱۸ سال بوده است. پایین‌ترین رشد اقتصادی بخش صنعت در طول بیش از یک قرن گذشته در سال ۱۳۵۶ بوده که برابر با منفی ۱۶.۳ درصد برآورد شده است.
رشد صنعت کشور بعد از انقلاب اسلامی
بررسی آمار و ارقام مربوط به رشد صنعتی کشور در دوران بعد از وقوع انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ حاکی از آن است که رشد بخش صنعت بعد از شروع جنگ تحمیلی افزایشی بوده است. به عنوان مثال در سال ۱۳۶۱ رشد اقتصادی صنعت در سال ۱۳۶۱ برابر با ۱۴.۶ درصد محاسبه شده است. اما بعد از طولانی شدن روند جنگ رشد بخش صنعتی در سال ۱۳۶۶ منفی ۷ درصد گزارش شده است. بعد از پایان جنگ و شروع روند بازسازی کشور رشد صنعتی کشور در سال ۱۳۶۸ به ۲۷ درصد افزایش یافت. با این‌وجود در حدفاصل سال‌های ۱۳۷۰ تا ۱۳۸۰ رشد صنعت کشور بالا و پایین زیادی را تجربه کرده است. به زبان اعداد در سال ۷۷ رشد اقتصادی صنعت بسیار بالا بوده و برابر با ۲۰ درصد اعلام شده است. اما در سال ۷۸ به یکباره رشد این بخش کاهش شدیدی داشته و منفی ۱۶.۱ درصد برآورد شده است.
