اکوایران: دولت در لایحه بودجه سال آینده باید ۶ میلیارد دلار برای واردات بنزین کنار بگذارد. اینکه چطور کشوری نفتی به این نقطه رسیده، سوال بزرگی است که برای بسیاری از مردم وجود دارد.
به گزارش اکوایران، اما در مورد راه حل برای حل این ناترازی، اختلاف نظرهای جدی بین بدنه کارشناسی کشور وجود دارد. با توجه به تجربه تلخ آبان ۹۸، بسیاری مسیر اصلاح قیمت را دارای ریسک های بزرگ می دانند و معتقدند شرایط فعلی جامعه، مستعد انجام چنین اصلاحاتی نیست. حتی سخنگوی دولت نیز به تازگی در گفتگو با اکوایران، به این نکته اذعان کرده که جامعه آماده پذیرش افزایش نرخ بنزین نیست. به خصوص که در سال های اخیر، دهک های پایین درآمدی تحت فشارهای گوناگون قرار گرفته‌اند و شوک قیمتی برای آنها می‌تواند تبعات بیشتری به دنبال داشته باشد.
با این حال چطور می توان به یک راه حل بهینه رسید که هم دلار برای واردات بنزین خرج نشود و هم شوک به دهک های متوسط و پایین درآمدی اصابت نکند؟
اکوایران در یک میزگرد با حضور دو کارشناس سعی کرده ملاک های تشخیص راه حل بهینه را شناسایی کند و در جستجوی پاسخ این سوالات باشد:
طرح سهمیه‌بندی سوخت به افراد یا بورس انرژی چه فواید یا مضراتی دارد؟
راه گذار به به یک نوع قیمت بازاری در انرژی از کجا شروع می‌شود؟
آیا این کار باید توام با واگذاری مالکیت شرکت ملی نفت یا پخش و پالایش فرآورده‌های نفتی باشد؟
«محسن یزدان‌پناه» پژوهشگر اقتصاد توسعه و «مرتضی زمانیان» عضو هیئت علمی دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه صنعتی امیرکبیر در این میزگرد گفتگو می‌کنند.
