به گزارش اکوایران، تورم بالای ۴۰ درصدی، چند سالی است در اقتصاد کشور خانه کرده و میل به پایین آمدن ندارد. ماندگاری این نرخ تورم بالا سبب شده بسیاری از مشکلات اقتصادی مردم و کارگران ناشی از تورم فعلی باشد. خبر مرتبط نحوه محاسبه حق بیمه ناشی از اصلاح عناوین شغلی اعلام شد اکوایران: نحوه […]
به گزارش اکوایران، تورم بالای ۴۰ درصدی، چند سالی است در اقتصاد کشور خانه کرده و میل به پایین آمدن ندارد. ماندگاری این نرخ تورم بالا سبب شده بسیاری از مشکلات اقتصادی مردم و کارگران ناشی از تورم فعلی باشد.
خبر مرتبط
نحوه محاسبه حق بیمه ناشی از اصلاح عناوین شغلی اعلام شد
اکوایران: نحوه محاسبه و دریافت مابهالتفاوت حق بیمه ناشی از اصلاح عناوین شغلی از سوی کارفرمایان اعلام شد.
اعتراض کارگران به جمله آقای معاون
همه این مسائل معیشتی، کارگران را به این سوال رساند که جلسات تعیین دستمزد ۱۴۰۴ چه زمانی تشکیل می شود؟ به گزارش اکوایران و بر اساس گزارش ایلنا، در این زمینه و در تاریخ ۱۶ آبان ماه امسال، علیحسین رعیتیفرد معاون روابط کار وزارت کار در پاسخ به این سوال که جلسات شورای عالی کار برای تعیین دستمزد ۱۴۰۴ کارگران چه زمانی برگزار میشود، گفته بود: «اکنون برای بررسی مزدی سال آینده زود است.» این موضوع واکنش تعدادی از کارگران را به دنبال داشت.
جلسات تعیین دستمزد؛ شاید وقتی دیگر؟
به گزارش اکوایران، این در حالی است که فقط ۲ ماه به پایان سال باقی مانده است و به نظر می رسد خبری از برگزاری جلسات تعیین دستمزد ۱۴۰۴ نیست. در این باره، برخی فعالان کارگری پیش از برگزاری این جلسات سرنوشت ساز، پیشنهادهایی هم برای تعیین معیارهای دستمزد سال آینده مطرح کرده اند.
پای بنزین به دستمزد سال آینده باز شود
در این باره، ابراهیم رحیمیان دبیر اجرایی خانه کارگر طبس با اشاره به نزدیک شدن به مذاکرات مزدی سال ۱۴۰۴ به ایلنا گفته است: برای تعیین مزد باید ۲ متغیر در نظر گرفته شود: اول احتمال تغییر قیمتِ بنزین و دوم حذف ارز ترجیحی از برخی کالاها. اگرچه دائم از سوی مسئولان این دو موضوع تکذیب میشود، اما به هر حال احتمال آن وجود دارد و لازم است در مذاکراتِ مزدی به این موضوع و تبعاتِ ناشی از چنین تصمیماتی توجه شود.
رحیمیان تأکید کرد: اوضاع کارگران جدا وخیم است؛ کارگران حتی با دستمزدِ دو شیفت کار هم نمیتوانند از پس مخارج زندگی خود بربیایند. این وضعیتی کارگران نتیجهی سالها تصمیمگیری اشتباه در مذاکرات مزدی و بیتوجهی به اخطار نمایندگانِ کارگری است.