به گزارش اکوایران، بررسی آمارهای نیروی کار در سال ۱۴۰۲ حاکی از آن است که عموم افراد شاغل در اقتصاد بیش از ۴۱ ساعت در هفته کار می‌کنند. این آمار در حالی است که در بخش خصوصی سهم افرادی که بیشتر از ۴۱ ساعت کار می‌کنند بیش تر از بخش دولتی است. تفکیک کسانی که […]
به گزارش اکوایران، بررسی آمارهای نیروی کار در سال ۱۴۰۲ حاکی از آن است که عموم افراد شاغل در اقتصاد بیش از ۴۱ ساعت در هفته کار می‌کنند. این آمار در حالی است که در بخش خصوصی سهم افرادی که بیشتر از ۴۱ ساعت کار می‌کنند بیش تر از بخش دولتی است.
تفکیک کسانی که بیش از ۴۱ ساعت در هفته کار می‌کنند در دو بخش خصوصی و دولتی نشان می‌دهد سهم افرادی که بیش از ۴۹ ساعت در هفته کار می‌کنند در بخش خصوصی بیشتر از دولتی بوده است. از سوی دیگر سهم افرادی که بین ۴۱ تا ۴۸ ساعت در هفته کار کرده‌اند در بخش دولتی با اختلاف بیشتر از بخش خصوصی بوده است.
بررسی ساعت کار شاغلان در سال ۱۴۰۲
بررسی آمارهای نیروی کار در سال گذشته نشان می‌دهد ۲۵ درصد شاغلان کشور کمتر از ۴۱ ساعت در هفته فعالیت کرده‌اند. یعنی به عبارتی از هر ۴ نفر شاغل در کشور یک نفر کمتر از ۴۱ ساعت در هفته فعالیت داشته است. در سمت دیگر این آمار نشان می‌دهد ۳۸ درصد شاغلان کل کشور بین ۴۱ تا ۴۸ ساعت و حدود ۳۷ درصد شاغلان کل کشور بیش از ۴۹ ساعت در هفته فعالیت کرده‌اند.
اما بررسی ساعت کار در بخش خصوصی کمی متفاوت است. ۴۱ درصد شاغلان بخش خصوصی در سال گذشته بیش از ۴۹ ساعت کار کرده‌اند. همچنین ۳۵ درصد از شاغلان این بخش بین ۴۱ تا ۴۸ ساعت در هفته فعالیت داشته‌اند. در سوی دیگر، این آمار نشان می‌دهد سهم شاغلان با تجربه مابقی ساعات کاری، هر کدام حدود ۶ درصد بوده است.
ساعات کاری در بخش دولتی تفاوت زیادی با بخش خصوصی داشته است. از آنجایی که ساعت کاری در بخش دولتی توسط قانون بین ۴۱ تا ۴۸ ساعت تعیین می‌شود لذا به طور واضح می‌توان مشاهده کرد که اکثریت شاغلان بخش دولتی به همین اندازه کار می‌کنند. طبق آمارها حدود ۵۵ درصد یعنی بیش از نیمی از کارکنان دولتی بین ۴۱ تا ۴۸ ساعت فعالیت دارند. بعلاوه تنها ۱۶ درصد این کارکنان بیش از ۴۹ ساعت در هفته فعالیت داشته‌اند.
بخش دیگری که در این آمار جلب توجه می‌کند سهم ۲۹ درصدی شاغلان بخش دولتی است که کمتر از ۴۱ ساعت در هفته فعالیت دارند. با مقایسه آمارها می‌توان گفت این سهم نسبت به کارکنان بخش خصوصی به مراتب بیشتر است.
