به گزارش اکوایران؛ صنعت بسته بندی ایران سال‌هاست، همچون سایر صنایع با چند چالش کهنه روبرو است. صنعتی که اکنون مهمترین مقاصد صادراتی آن همسایگان ایران و برخی از کشورهای آفریقایی است. رقبای آن آلمان، ایتالیا، ترکیه و چین است که به واسطه کیفیت و قیمت مناسب تولیداتشان فاصله کمی با ایران ندارند. در این میان فعالان […]
به گزارش اکوایران؛ صنعت بسته بندی ایران سال‌هاست، همچون سایر صنایع با چند چالش کهنه روبرو است. صنعتی که اکنون مهمترین مقاصد صادراتی آن همسایگان ایران و برخی از کشورهای آفریقایی است. رقبای آن آلمان، ایتالیا، ترکیه و چین است که به واسطه کیفیت و قیمت مناسب تولیداتشان فاصله کمی با ایران ندارند.
در این میان فعالان صنعت در ایران درحال دست و پنجه نرم کردم با قوانین مختلف هستند. در واقع عدم ثبات در قوانین و مقررات و تغییرات مکرر در سیاست‌های اقتصادی که برنامه‌ریزی بلندمدت را دشوار می‌کند. یکی از چالش‌های کهنه آنهاست. به گفته فعالان این صنعت، یکی از این قوانین مربوط به واردات کالاها و ماشین‌آلات است که هر از چندگاهی دچار تغییر شده است. به همین دلیل هم هلدینگ‌ها و برندهای مهم در کشور نسبت به واردات ماشین‌آلات اقدام می‌کنند. حتی به بهانه عدم توانایی ساخت داخل.
اما نکته قابل تامل ساخت ماشین‌آلات نامناسب و بی‌کیفیت است که صرفا با ترغیب مشتریان داخلی و خارجی از طریق قیمت پایین محصولاتشان باعث سلب اعتماد آنها و از دست رفتن بازارها می‌شود. بازارهایی که به سمت فروشندگان دیگر از جمله ترکیه سوق پیدا کردند. این موضوع را حسین صلواتی یکی از فعالان صنعت بسته بندی در گفتگو با یکی از مجلات تخصصی مطرح کرده بود.
تأمین مواد اولیه و تجهیزات با کیفیت داخلی و خارجی به دلایل مختلف از جمله کمبود در تولیدات داخلی یا تحریم‌ها و محدودیتهای ارزی از دیگر چالشهایی موجود صنایع بسته‌بندی است. آنها همچون بسیاری از صنایع از دسترسی به نیروی انسانی ماهر هم محروم هستند و با مهاجرت نیروهای انسانی مواجه هستند.
