به گزارش اکوایران، هزینه‌های خانوارهای مناطق روستایی در سال ۱۴۰۲ به بیش از ۱۱۰ میلیون تومان رسیده است. البته این مقدار برای متوسط هزینه کل خانوارهای منطقه است و اگر هزینه خانوارها را به تفکیک دهک هزینه‌ای مقایسه کنیم، مقدار آن متفاوت خواهد بود. هزینه‌های خانوارهای دهک اول در سال گذشته به حدود ۱۸ میلیون […]
به گزارش اکوایران، هزینه‌های خانوارهای مناطق روستایی در سال ۱۴۰۲ به بیش از ۱۱۰ میلیون تومان رسیده است. البته این مقدار برای متوسط هزینه کل خانوارهای منطقه است و اگر هزینه خانوارها را به تفکیک دهک هزینه‌ای مقایسه کنیم، مقدار آن متفاوت خواهد بود. هزینه‌های خانوارهای دهک اول در سال گذشته به حدود ۱۸ میلیون تومان و هزینه خانوارهای دهک دهم به حدود ۳۱۰ میلیون تومان رسیده است. افزایش هزینه این دهک‌ها باعث شده شکاف هزینه‌ای این دو دهک حدود ۴۰ درصد افزایش یابد.
حدود ۶۰ درصد از هزینه خانوارهای روستایی را اقلام غیر خوراکی و ۴۰ درصد آن را اقلام خوراکی و دخانی تشکیل می‌دهند. از گروه غیر خوراکی هزینه مسکن و از گروه خوراکی هزینه گوشت بیشترین سهم را به خود اختصاص داده‌اند. همچنین، بررسی‌ها حاکی از آن است که افزایش هزینه‌های غیر خوراکی بیشتر از افزایش هزینه‌های خوراکی برای خانوارهای مناطق روستایی بوده است. به عبارتی دیگر، هزینه اقلام غیر خوراکی بیشتر از اقلام خوراکی رشد داشته است.
آخرین آمار هزینه سالانه خانوارهای روستایی
اگر تمام خانوارهای کشور به ترتیب میزان هزینه از کمترین به بیشترین مرتب شوند و هر ۱۰ درصد آنها در یک گروه قرار گیرند، دهک‌های هزینه‌ای ایجاد می‌شوند. به این ترتیب، دهک اول شامل ۱۰ درصد از فقیرترین خانوارها در جامعه و دهک دهم شامل ۱۰ درصد از ثروتمندترین آنها است.
طبق آخرین گزارش مرکز آمار از هزینه و درآمد خانوارهای کشور، خانوارهای روستایی در سال ۱۴۰۲ به طور متوسط ۱۱۰ میلیون و ۶۵۹ هزار تومان صرف هزینه‌های خود کرده‌اند که در مقایسه با متوسط هزینه خانوارهای این مناطق در سال ۱۴۰۱ شاهد رشدی ۴۰.۳ درصدی هستیم.
افزایش بدون توقف هزینه‌های خانوارهای روستایی
خانوارهای روستایی در دهک اول هزینه‌ای در سال ۱۴۰۲ به طور متوسط حدود ۱۸ میلیون تومان هزینه کرده‌اند. در مقایسه با سال ۱۴۰۱ که متوسط هزینه آنها حدود ۱۳ میلیون تومان بوده، هزینه‌های آنها ۳۶.۲ درصد رشد کرده است. بخش قابل توجهی از هزینه‌های خانوارهای این دهک را اقلام خوراکی و دخانی تشکیل می‌دهند.
خانوارهای دهک چهارم مناطق روستایی در سال ۱۴۰۲ به طور متوسط ۶۹ میلیون تومان برای معیشت خود خرج کرده‌اند که در مقایسه با سال ۱۴۰۱، ۴۲ درصد افزایش داشته است. بیشترین رشد هزینه از میان خانوارهای مناطق روستایی متعلق به خانوارهای دهک چهارم هزینه‌ای بوده است.
دهک دهم به عنوان ثروتمندترین خانوارهای مناطق روستایی در سال گذشته به طور متوسط ۳۰۹ میلیون و ۹۶۹ هزار تومان صرف هزینه‌های خود کرده‌اند. از این مقدار حدود یک سوم آن برای اقلام خوراکی و دخانی و سایر اقلام آن صرف اقلام غیر خوراکی شده است. هزینه‌های دهک دهم در مقایسه با سال ۱۴۰۱، ۳۹.۴ درصد رشد داشته که پس از دهک اول کمترین میزان رشد را داشته است.
شکاف فقیر و غنی در مناطق روستایی
در سال ۱۴۰۱ اختلاف هزینه دهک دهم و اول در مناطق روستایی حدود ۲۱۰ میلیون تومان بوده است. این رقم در سال ۱۴۰۲ به ۲۹۲ میلیون تومان رسیده که باعث شده شکاف فقیر و غنی در سال گذشته حدود ۴۰ درصد رشد کند.
به طور کلی، با افزایش دهک، ضریب اهمیت گروه خوراکی کاهش و ضریب اهمیت گروه غیر خوراکی و خدمات افزایش میابد. البته به این معنا نیست که دهک‌های بالاتر خوراکی کمتری مصرف می‌کنند یا دهک‌های پایین‌تر به خدمات اهمیت نمی‌دهند؛ بلکه با افزایش درآمد، نسبت هزینه خوراکی به درآمد کاهش و نسبت هزینه خدمات به درآمد افزایش می‌یابد. به همین دلیل، وقتی افزایش قیمت‌ها از سوی گروه خوراکی باشد، فشار هزینه‌ای به خانوارهای دهک پایین و اگر افزایش قیمت از سوی گروه غیر خوراکی باشد، فشار هزینه‌ای به خانوارهای دهک بالاتر وارد می‌شود.
