چند سالی است که صندوق‌های بازنشستگی در بحران ناترازی هستند و بدون تکیه به منابع دولت و بودجه سنواتی نمی‌توانند از پس هزینه‌ها و پرداخت ماهیانه بازنشستگان برآیند.
عوامل مختلفی روی شرایط کنونی صندوق‌ها تاثیرگذار بوده‌اند.
از تغییرات جمعیتی و افزایش امید به زندگی گرفته تا ثابت ماندن سن بازنشستگی و افزایش تعداد گروه‌هایی که شامل بازنشستگی پیش از موعد می‌شوند، مجموعه عواملی را ساخته‌اند که حالا ۱۷ صندوق بازنشستگی که در کشور فعال هستند، امکان حمایت از بازنشسته‌ها بدون مراجعه به بودجه دولتی را ندارند.
مرکز پژوهش‌های مجلس در پاییز سال گذشته گزارشی از عوامل و ریشه‌های ناپایداری صندوق‌های بازنشستگی داده و نوشته بود که مشکلات مالی صندوق‌های بازنشستگی در بسیاری از موارد محصول ناکارآمدی نظام اقتصادی و تحمیل هزینه‌های ناشی از تورم فزاینده، نرخ بیکاری بالا بوده که باعث کاهش ورودی‌های جدید و در نتیجه کاهش نسبت پشتیبانی در صندوق‌ها شده است.
کدام یک از عوامل سهم بیشتری در بحران ناترازی صندوق‌های بازنشستگی داشته‌اند؟ و راهکار مناسب برای خروج صندوق‌ها از بحران چه خواهد بود؟
هادی کحال‌زاده پژوهشگر ارشد اقتصاد در کراون سنتر ماساچوست آمریکا در گفتگو با اکوایران به این پرسش‌ها پاسخ داده است.
