به گزارش اکوایران، ایران تلنت در گزارش سالانه خود دادههایی از بازار کار در سال ۱۴۰۲ منتشر کرده است. بخشی از این گزارش شاخصهای مهم مطرح در بازار کار را به تفکیک جنسیت منتشر کرده است. بر اساس نتایج این گزارش میزان مشارکت زنان در شرکتهای دولتی، خصوصی و بینالمللی در سال ۱۴۰۲ تقریبا نصف مشارکت مردان در […]
به گزارش اکوایران، ایران تلنت در گزارش سالانه خود دادههایی از بازار کار در سال ۱۴۰۲ منتشر کرده است. بخشی از این گزارش شاخصهای مهم مطرح در بازار کار را به تفکیک جنسیت منتشر کرده است.
بر اساس نتایج این گزارش میزان مشارکت زنان در شرکتهای دولتی، خصوصی و بینالمللی در سال ۱۴۰۲ تقریبا نصف مشارکت مردان در این شرکتها بود.
در بخشی از این گزارش نرخ مشارکت خانمها و آقایان در پستهای مختلف سازمانی مورد بررسی قرار گرفته است. در این بخش به تفکیک مشارکت زنان در پستهای مدیران ارشد، مدیران میانی و کارشناس بررسی شده است.
در پست مدیران ارشد حضور مردان نزدیک به ۴ برابر زنان، در پست مدیران میانی نزدیک به دو برابر زنان و در پست کارشناسی تقریبا نزدیک به هم بوده است.
در بخش دیگر این گزارش میزان حقوق آقایان نسبت به خانمها در پست ای مختلف بررسی شده است. به طور کلی در سال ۱۴۰۲ در همه سطوح سازمانی، آقایان نسبت به خانمها حقوق بیشتری دریافت کردهاند. این تفاوت در بین کارشناسان ۱۳ درصد، در رده مدیران میانی ۱۹ درصد و در رده مدیران ارشد ۲۳ درصد بوده است.
بر اساس نمودار ارائه شده مشارکت خانم ها در مشاغل خدماتی و پزشکی و آموزش به نسبت مردان فراوانی بیشتری داشته در صورتی که وضعیت مشاغل فنی، مهندسی و مدیریتی به گونه کاملا متفاوت بوده و مردان سهم بیشتری را به خود اختصاص داده اند.
درصد اشتغال خانمها و آقایان با توجه به سوابق مختلف در سال ۱۴۰۲ به این صورت بوده که میزان اشتغال مردان با افزایش سابقه کاری رابطه مستقیم داشته بدین معنا که اشتغال مردان با سابقه بالاتر بیشتر بوده اما در مقابل سابقه کار با میزان مشارکت خانمها رابطه معکوس داشته یعنی هر چه قدر سابقه فعالیت خانم ها افزایش داشته مشارکت آنها کاهش پیدا کرده است.
نمودار زیر تصویر کاملتری از میزان مشارکت زنان ارائه میدهد. بر این اساس پست مدیریت ارشد با سابقه کاری بالای ۱۵ سال با بیشترین فراوانی به مردان تعلق گرفته و در پستهای کارشناسی با سابقه کاری ۳ سال زنان هم انداره با مردان مشارکت داشتند. نکته قابل توجه این است که پست سازمانی و سابقهکاری عامل تعیین کننده برای مشارکت بیشتر زنان نبوده است.