به گزارش اکوایران؛ درحال حاضر حتی استارت آپ‌های قوی موجود نمی‌توانند وارد بازارهای جهانی بشوند. دلیل این وضعیت را «اکوایران» از فرزین فردیس عضو هیات رئیسه اتاق بازرگانی تهران پرسید. او میگوید: درهای بسته. ما از روز اولی که به دنیا آمدیم تا زمانی که می‌خواهیم وارد بازار کار حرفه‌ای شویم همیشه با درهای بسته و دیوارهای بسته مواجه […]
به گزارش اکوایران؛ درحال حاضر حتی استارت آپ‌های قوی موجود نمی‌توانند وارد بازارهای جهانی بشوند. دلیل این وضعیت را «اکوایران» از فرزین فردیس عضو هیات رئیسه اتاق بازرگانی تهران پرسید. او میگوید: درهای بسته. ما از روز اولی که به دنیا آمدیم تا زمانی که می‌خواهیم وارد بازار کار حرفه‌ای شویم همیشه با درهای بسته و دیوارهای بسته مواجه هستیم. ما اصلا ندیدیم یک هندی چطور کار می‌کند و تصمیم می‌گیرد. نمی‌خواهم غربی و شرقی کنم، در همین دور و برمان هم ندیدیم. مثلا فردی که در ترکیه به دنیا آمده چطور تصمیم می‌گیرد، چطور خرید می‌کند یا پارامترهای انتخابش چگونه است، آیا با پارامترهای انتخاب ما یکی است؟ آیا فرهنگ کاری‌اش با فرهنگ کاری ما یکسان است؟ آیا وقتی در کلان می‌خواهم یک محصولی را طراحی و به او ارائه کنم همان پارامترهایی که یک ایرانی در خرید دارد را دارد؟ یا تنوع دیگری از اولویت‌ها در او وجود دارد.
فردیس می‌افزاید: همین کشورهای منطقه را می‌گویم و سراغ کشورهای دورتر در آفریقا، آسیای جنوب شرقی، آفریقا یا اروپا نمی‌روم اما یک ایرانی۳۰ ساله تقریبا هیچ چیزی از فضای بین‌المللی از نزدیک لمس نکرده است و اگر هم دیده فقط در سطح شبکه‌های اجتماعی بوده و این شبکه‌ها کمک کرده‌اند مطالبه‌گری برای لمس کردن و تجربه کردن دنیا بیشتر شود.
او با اشاره به اینکه ما صادرکننده کالاهای روتین مثل هندوانه هستیم؛ می گوید: کشوری که با خشکسالی مواجه هست چطور هندوانه و گوجه صادر می‌کند؟ گندم را وارد می‌کند و از این طرف محصولات بر پایه گندم را صادر می‌کند. البته که مدافعان جواب‌هایی دارند، اما ما در همین کالاها هم در سطح دنیا نتوانستیم برند ایجاد کنیم. حتی برای پسته و زعفران که کالای استراتژیک هستند هم یک برند جهانی شناخته شده نداریم.
فردیس می‌افزاید: ما محصول را فله صادر می‌کنیم و این فله در جاهای دیگر بسته‌بندی و برندینگ می‌شود. چرا؟ چون درکی از مشتری در سطح جهان نداریم چون درها بسته بوده است.
او معتقد است: تا وقتی که سیاست درهای بسته در حوزه‌های مختلف باشد یعنی تحریم داخلی توام با خارجی بر این کشور حکم فرما باشد نتیجه این می‌شود که یک سری محصول فله می‌فروشیم و ارزش افزوده‌ا‌‌ش را هم آنهایی که محصول را فرآورش می‌کنند یا برندینگ انجام می‌دهند می‌برند و ما همچنان با یک سطح درآمد بسیار پایین در یک گوشه دنیا به صورت ایزوله قرار است به فعالیت خود ادامه دهیم.
عضو هیات رئیسه اتاق تهران میگوید: طبعا بنگاه‌های استارتاپی ما هم چیزی بیشتر از این سقف شیشه‌ای رویاها رشد نخواهند کرد و سقف شیشه‌ای بازارها هم در حد یک شعار می‌ماند مگر اینکه بلند شوند بروند با یک سختی زیاد مشابه خودشان را در یک گوشه دنیا بسازند که آن وقت هم نمی‌توان گفت ما یک بنگاه چند ملیتی بزرگ داریم که ریشه‌اش در ایران است. در واقع مجموعه استارتاپ ورزشی که گفتیم خیلی معروف است اما در دنیا آن را به عنوان یک استارتاپ ایرانی نمی‌شناسند و به عنوان استارتاپ قطری جایزه بهترین استارتاپ آسیا در حوزه ورزش را برد و چند کشور اروپایی روی آن سرمایه‌گذاری کردند و الان یکی از استارتاپ‌های موفق در حوزه صنعت ورزش است.
