به گزارش اکوایران، از سال ۹۷ تا کنون، شمار افراد در سن کار ( ۱۵ ساله و بیشتر) در کشور افزایش یافته و در سال ۱۴۰۲ این رقم به ۶۴.۶ میلیون نفر رسیده است. در مقابل نسبت افراد شاغل به کل جمعیت در سن کار روند نزولی داشته و به دنبال شیوع کرونا کمتر شده […]
به گزارش اکوایران، از سال ۹۷ تا کنون، شمار افراد در سن کار ( ۱۵ ساله و بیشتر) در کشور افزایش یافته و در سال ۱۴۰۲ این رقم به ۶۴.۶ میلیون نفر رسیده است. در مقابل نسبت افراد شاغل به کل جمعیت در سن کار روند نزولی داشته و به دنبال شیوع کرونا کمتر شده است. به بیان دقیق‌تر علی‌رغم بیشتر شدن افراد در سن کار، تعداد شاغلین کشور کاهش یافته است.
بررسی‌ها نشان می‌دهد که در سال ۹۷ شمار افرادی که موفق به پیدا کردن شغل شده‌اند، بالغ بر ۲۳.۸ میلیون نفر بود. این جمعیت در سال ۹۸ با رشد ۱.۸ درصدی مواجه شده و از مرز ۲۴ میلیون نفری عبور کرد. البته این روند فزاینده ادامه‌دار نبود.
با شیوع بحران کرونا در سال ۹۹، بیش از یک میلیون نفر از تعداد شاغلین کاسته شده و بار دیگر جمعیت شاغل به سطح ۲۳ میلیون نفری بازگشت. به دنبال کاهش قرنطینه‌ها و سازگارتر شدن مردم با شرایط موجود، برخی افراد بار دیگر به بازار کار بازگشته‌اند. با این حال تا سال ۱۴۰۱ جمعیت شاغل در کشور به ۲۳.۷ میلیون نفر رسیده است. این رقم بیش از نیم میلیون نفر کمتر از تعداد شاغلین کشور در سال ۱۳۹۸ است.
در سال ۱۴۰۲ جمعیت شاغل در کشور با رشد ۳.۲ درصدی مواجه شده و خالص اشتغال کشور به ۷۷۴ هزار و ۳۷۱ نفر رسید. خالص اشتغال نشان می‌دهد در هر سال نسبت به سال قبل، چند نفر به جمعیت شاغلین اضافه و یا از آن کاسته شده است. به این ترتیب، مجموع جمعیت شاغل در کشور در پایان سال ۱۴۰۲ به ۲۴ میلیون و ۴۹۰ هزار و ۱۸۲ نفر رسیده است. این تعداد، بیشترین جمعیت شاغل در ۶ سال گذشته بود. در ادامه جمعیت شاغلین کشور از سال ۹۷ تا سال ۱۴۰۲ بررسی شده است.
التیام زخم حاصل از کرونا در بدنه اشتغال کشور
در مفاهیم اقتصاد نیروی کار، از مجموع افراد ۱۵ ساله و بیشتر به عنوان جمعیت در سن کار یاد می‌شود. بررسی‌ها نشان می‌دهد که در سال ۱۳۹۷ حدود ۶۱ میلیون نفر از جمعیت کشور در این بازه سنی قرار داشته‌اند. این رقم تا سال ۱۴۰۰ به سطح ۶۳ میلیون نفری رسید. در ادامه این روند افزایشی، جمعیت در سن کار کشور در سال ۱۴۰۲ به ۶۴.۵ میلیون نفر رسید.
از میان افراد حاضر در این بازه سنی، گروهی توان و تمایل به مشارکت در بازار کار داشتند. به همین منظور به جست‌وجوی کار پرداختند. به این دسته از افراد، «جمعیت فعال» گفته می‌شود.
در میان افراد فعال، گروهی موفق به یافتن شغل نشده و «بیکار» مانده‌اند. در مقابل برخی کار یافته و به گروه «شاغلان» پیوسته‌اند. شواهد آماری حاکی از آن است که در سال ۹۷، حدود ۳۹ درصد از جمعیت در سن کار، شاغل بودند. این رقم در سال ۹۸، بالا رفته و به ۳۹.۳ درصد رسید، اما با شیوع کرونا با وجود آنکه جمعیت در سن کار بیشتر شده، شمار شاغلین کاهش یافت. بنابراین، نسبت افراد شاغل به کل جمعیت در سن کار نیز در مقایسه با سال ۹۸ کمتر شده و به سطح ۳۷ درصدی رسیده است. حال این سوال مطرح می‌شود که با شیوع کرونا چه تعداد از شاغلین از بازار کار خارج شده و یا چند نفر به آن پیوسته‌اند؟
خالص اشتغال نیز از ضربه کرونا در امان نماند
بررسی‌ها حاکی از آن است که با شیوع کرونا، خالص اشتغال در ایران کاهش یافته و به سطوح منفی رسیده است. خالص اشتغال از کسر تعداد شاغلین در دو مقطع زمانی حاصل می‌شود. این رقم نشان می‌دهد که در فاصله دو بازه زمانی، چه تعداد شغل به وجود آمده و به افراد شاغل اضافه شده یا چه تعداد شغل از بین رفته است. ارقام منفی این شاخص بیان‌گر از بین رفتن اشتغال و کاهش جمعیت شاغل است.
بررسی‌ها همچنین حکایت از آن دارد که پس از چهار سال از گذشت کرونا، سرانجام در سال ۱۴۰۲ زخم حاصل از فراگیری این بیماری در بدنه اشتغال کشور التیام یافته و تعداد شاغلین از دوره پیش از آغاز کرونا بیشتر شده است.
برش اول؛
خالص اشتغال کشور پیش از کرونا چگونه بود؟
جمعیت کل افراد شاغل ۱۵ ساله و بیشتر در سال ۱۳۹۷ معادل ۲۳.۸ میلیون نفر اعلام شده است. در سال ۹۸، ۴۲۹ هزار و ۹۶۴ نفر به تعداد شاغلین کل کشور اضافه شد و بدین ترتیب جمعیت شاغل با رشد ۱.۸ درصدی به سطح ۲۴.۲ میلیون نفر رسید. بررسی‌ها خبر از آن می‌دهد که در این برهه زمانی بخش خدمات بیشترین شمار شاغلین را به خود اختصاص داده است. بخش کشاورزی نیز کمترین سهم از جمعیت شاغل را در برگرفته است. رویه افزایش جمعیت شاغلین کشور ادامه‌دار نبوده و در سال ۹۹ خالص اشتغال کشور به ارقام منفی تنزل پیدا کرده است.
ضربه سهمگین کرونا بر بدنه بازار کار
در سال ۹۹ یک بیماری فراگیر جهان را در بر گرفته است. به دلیل تهدید سلامت و جان انسان‌ها به دلیل شیوع گسترده این بیماری، به سرعت اثرات آن در بازار کار نمایان شده است. بررسی‌ها خبر از آن می‌دهد که در سال ۹۹ بالغ بر یک میلیون نفر از جمعیت شاغل در کشور کاسته شده است. به این ترتیب، شمار شاغلان کشور با ثبت رشد منفی ۴.۱ درصدی به مرز ۲۳ میلیون نفری سقوط کرده است. این رقم کمترین میزان ثبت شده از جمعیت شاغل در بازار کار در ۶ سال گذشته محسوب می‌شود.
با گذر از سال ۹۹ به دلیل سازگارتر شدن افراد با شرایط موجود، ۱۸۴ هزار و ۴۰۵ نفر به بازار کار بازگشته‌اند. بر این اساس، نرخ رشد جمعت شاغل در سال ۱۴۰۰ به سطوح مثبت بازگشت، اما کمتر از یک درصد بود. در سال ۱۴۰۱، این نرخ به ۱.۱۴ درصد صعود کرد و جمعیت شاغل در کشور به ۲۳.۷ میلیون نفر افزایش پیدا کرد.
شواهد آماری حاکی از آن است که با وجود اینکه تعداد شاغلین کشور یک سال پس از شیوع کرونا شروع به افزایش کرده، اما هنوز جمعیت افراد دارای کار در سال ۱۴۰۱، بالغ بر نیم میلیون نفر کمتر از شمار شاغلین کشور در سال ۱۳۹۸ و پیش از دوره کروناست. به بیان دیگر، تا سال ۱۴۰۱ هنوز شماری از شاغلان که در اثر شیوع کرونا از بازار خارج شده بودند، به آن بازنگشته‌اند. اما آیا روند فزاینده تعداد شاغلین بازار کار در سال ۱۴۰۲ ادامه‌دار شده و این رقم به سطوح پیش از فراگیری کرونا برگشته است؟
در سال ۱۴۰۲ همه چیز عادی می شود!
در سال ۱۴۰۲ جمعیت شاغل در کشور با رشد ۳.۲۶ درصدی رو‌به‌رو شده است. این رقم بالاترین میزان ثبت شده از رشد جمعیت شاغل در ۶ سال گذشته محسوب می‌شود.
بنابراین، در پایان سال ۱۴۰۲، شمار شاغلین کشور به ۲۴ میلیون و ۴۹۰ هزار و ۱۸۲ نفر رسید. این رقم بیشترین جمعیت شاغل در کشور از ابتدای سال ۹۷ تا کنون است. به این ترتیب، با گذشت ۳ سال از ایام کرونا، سرانجام تعداد زیادی از افراد خارج شده از بازار، کار خود را از سر گرفته و افراد جدیدی نیز به این بازار پیوسته‌اند.
