به گزارش اکوایران، بیشتر مردم احتمالا از اینکه بدانند بسیاری از ثروتمندترین کشورهای جهان در میان کوچک‌ترین کشورها هستند تعجب می‌کنند. برخی از کشورهای بسیار کوچک و بسیار ثروتمند چون لوکزامبورگ، سوئیس و سنگاپور از بخش‌های مالی پیچیده و رژیم‌های مالیاتی سود می‌برند که سرمایه گذاری خارجی، استعدادهای حرفه‌ای و سپرده‌های بانکی بزرگ را جذب […]
به گزارش اکوایران، بیشتر مردم احتمالا از اینکه بدانند بسیاری از ثروتمندترین کشورهای جهان در میان کوچک‌ترین کشورها هستند تعجب می‌کنند.
برخی از کشورهای بسیار کوچک و بسیار ثروتمند چون لوکزامبورگ، سوئیس و سنگاپور از بخش‌های مالی پیچیده و رژیم‌های مالیاتی سود می‌برند که سرمایه گذاری خارجی، استعدادهای حرفه‌ای و سپرده‌های بانکی بزرگ را جذب می‌کنند. کشورهای دیگری مانند قطر و امارات متحده عربی نیز در این فهرست قرار دارند که دارای ذخایر غنی از هیدروکربن‌ها یا سایر منابع طبیعی پرمنفعت هستند. کازینوها و انبوه گردشگران نیز برای تجارت خوب هستند؛ بهشت قمار آسیا، ماکائو نیز باوجود تحمل تقریباً سه سال قرنطینه متناوب و محدودیت‌های مسافرتی مرتبط با همه‌گیری کرونا، یکی از ثروتمندترین اقتصادهای جهان است.
اما وقتی می‌گوییم کشوری “ثروتمند” است منظور چیست؟ به‌خصوص در عصری که نابرابری درآمدی فزاینده میان افراد فوق ثروتمند و دیگران وجود دارد. درحالی که تولید ناخالص داخلی (GDP) ارزش همه کالاها و خدمات تولید شده در یک کشور را اندازه گیری می‌کند، تقسیم این بازده بر تعداد ساکنان دائم روش بهتری برای تعیین میزان ثروتمند یا فقیر بودن جمعیت یک کشور نسبت به کشور دیگر است. با این شرایط، دلیل اینکه چرا “ثروتمند” اغلب مساوی “کوچک” است، مشخص می‌شود: اقتصاد این کشورها در مقایسه با تعداد کم ساکنان آن‌ها به‌طور نامتناسبی بزرگ است.
با اینحال، با در نظر گرفتن نرخ‌های تورم و هزینه کالاها و خدمات داخلی می‌توان تصویر دقیق‌تری از میانگین استاندارد زندگی یک کشور به دست آورد: رقم حاصل چیزی است که برابری قدرت خرید (PPP) نامیده می‌شود که اغلب به دلار جهانی بیان می‌شود تا امکان مقایسه بین کشورهای مختلف فراهم شود.
اما، آیا باید به‌طور خودکار فرض کنیم که در کشورهایی که PPP بالاست، جمعیت کلی به وضوح ثروتمندتر از سایر نقاط جهان است؟ نه کاملا. ما با میانگین‌ها سروکار داریم و نابرابری‌های ساختاری در هر کشور می‌تواند به راحتی تعادل را به نفع کسانی که دارای مزیت هستند تغییر دهد.
طبق داده‌های صندوق بین المللی پول (IMF) درحالی که در ۱۰ کشور فقیر جهان، میانگین قدرت خرید سرانه ۱,۴۳۲ دلار است، در ۱۰ کشور ثروتمند بیش از ۱۰۵,۱۷۰ دلار است.
طبق تازه ترین داده‌های IMF، لوکزامبورگ که از مراکز مهم مالی اروپاست با سرانه تولید ناخالص داخلی (بر مبنای برابری قدرت خرید) معادل ۱۴۳ هزار و ۳۰۰ دلار ثروتمندترین کشور جهان محسوب می‌شود. لوکزامبورگ در سال ۲۰۱۴ سرانه تولید ناخالص داخلی صدهزار دلاری را پشت سر گذاشت و از آن زمان هرگز به گذشته نگاه نکرده است. این کشور کوچک در قلب اروپا با جمعیت حدود ۶۶۰ هزار نفری از سهم بزرگی از ثروت خود برای ارائه مسکن، مراقبت های بهداشتی و آموزش بهتر به مردم خود استفاده می‌کند که تا حد زیادی از بالاترین استاندارد زندگی در منطقه یورو برخوردار هستند.
ایرلند، مقر بسیاری از شرکت‌های بین المللی و سنگاپور به عنوان مرکز مالی مهم آسیا نیز با سرانه تولید ناخالص داخلی (PPP) بیش از ۱۰۰ هزار دلار در رتبه‌های دوم و سوم ثروتمندترین کشورهای جهان قرار گرفته‌اند.
ماکائو، سوئیس، امارات متحده عربی، سن مارینو، نروژ و آمریکا نیز به ترتیب در رتبه‌های پنجم تا دهم ثروتمندترین کشورهای جهان قرار گرفته‌اند.
