به گزارش اکوایران،  در اولین مجمع ‌گفت‌وگوی اندیشکده‌ای ایران و چین در مرکز مطالعات سیاسی و بین المللی وزارت امور خارجه برگزار شد .  حاضرین در این جلسه به محدودیت‌های نقل و انتقال وجوه و ترسیم  سازوکارها و راه‌حل‌های مالی جایگزین برای توسعه مراودات ایران و چین سخن گفتند. 

در این نشسست فریال مستوفی، رئیس مرکز خدمات سرمایه‌گذاری اتاق بازرگانی تهران، به ضرورت ایجاد ارتباط میان شرکت‌های کوچک و متوسط ایرانی و شرکت‌های چینی برای مشارکت آنها در زنجیره‌های ارزش تاکید کرد.

مستوفی همچنین به سیاست خارجی چین که به تشویق شرکت‌های چینی به جستجوی فرصت‌های تجاری استراتژیک در خارج از کشور معطوف شده است، اشاره کرد و گفت: اگرچه ایران پتانسیل قابل توجهی برای این نوع سرمایه‌گذاری دارد، اما پول چین در سال‌های گذشته به ویژه در بخش انرژی از بازار ایران دوری کرده است. این مساله، پرسش‌های را در مورد ماهیت روابط گسترده‌تر چین و ایران و اینکه آیا واقعاً می‌توان آن را «استراتژیک» نامید، ایجاد کرده است.

به نقل از اتاق تهران مستوفی معتقد است، هنوز پتانسیل‌های دست نخورده‌ای میان دو کشور وجود دارد و ایران می‌تواند وارد مشارکت‌های دوجانبه سودمند با چین شود که نتیجه آن یک وضعیت برد-برد برای هر دو کشور خواهد بود.

براساس اطلاعاتی که در این نشست منتشر شده، سرمایه گذاری چین در ایران نشان می‌دهد،  در ۱۰ سال گذشته تمرکز همکاری چین بر روی پروژه‌های بزرگ و شرکت‌های غالبا دولتی بوده است و بخش خصوصی و شرکت‌های کوچک و متوسط ایرانی مورد توجه قرار نگرفته است.

در ادامه، مجیدرضا حریری، رئیس اتاق مشترک ایران و چین هم  گفت: در میدان مبادلات دو کشور ، نقش قابل توجهی به بخش خصوصی و شرکت‌های کوچک و متوسط به‌رغم ظرفیت‌های بسیار بالای اقتصادی داده نشده است.

طبق اظهارات حریری، ایران تا سال ۲۰۱۴ شریک نخست چین در منطقه بوده اما اکنون به جایگاه ششم تنزل پیدا کرده است. گذشته از اینکه در ابتکار کمربند و راه و سایر پروژه‌های این کشور، نقشی برای ایران تعریف نشده است.

 طرف های چینی پاسخ روشنی به نقدهای بخش خصوصی ایران نداد. دراین نشست پروفسور کو بو، رئیس موسسه روابط بین‌الملل از دانشگاه روابط خارجی چین به سه ابتکار بین‌المللی چین، توسعه جهانی،  امنیت جهانی و تمدن جهانی که توسط، شی جین پینگ پیشنهاد شده است، اشاره کرد و  گفت که تمرکز بر اقتصاد راه حل بسیاری از مسائل خواهد بود.

در ادامه، رانگ یینگ، معاون موسسه مطالعات بین‌الملل چین چند پیشنهاد داد. پیشنهاد برای  بازطراحی یکپارچگی اقتصاد منطقه ای، توسعه چارچوب و اقدام و پیگیری بر اساس قواعد بازار محور، تمرکز بر پروژه‌های کوچک اما زیبا، بازطراحی ادراکات و مدیریت مسائل به همراه برنامه‌ریزی، اولویت‌بندی، توسعه همکاری‌های سه‌جانبه و چندجانبه (ایران، چین به اضافه عربستان یا پاکستان) و مشارکت مردم را به عنوان چارچوبی برای توسعه همکاری‌ها.

این درحالی که ایران دارای پتانسیل فوق‌العاده‌ای در بخش‌های مختلف از جمله انرژی ، صنعت، گردشگری، بهداشت و درمان، کشاورزی و مواد غذایی و ….  دارد. به طور مشخص بخش معدن ایران، تقریباً ۷ درصد از کل ذخایر معدنی جهان را با ارزش تخمینی حدود ۲۷.۳ تریلیون دلار به خود اختصاص داده است که همکاری برای توسعه این بخش‌ها می‌تواند مورد توجه قرار گیرد.  حوزه انرژ‌ی­‌های تجدیدپذیر هم از جمله حوزه‌­هایی که می­‌تواند سرمایه‌­گذاری‌های مشترک در مورد آن تعریف شود.