به گزارش اکو ایران، سولو به خاطر فعالیتش در زمینه نظریه رشد، معتبرترین جایزه در علم اقتصاد را به دست آورد، با مدلی که نام او را به خود اختصاص داده است، جزء اصلی کتاب‌های درسی اقتصاد کلان است. مدل سولو نقش پس‌انداز و سرمایه‌گذاری را در ایجاد رشد پایدار در بلندمدت نشان می‌دهد. او […]
به گزارش اکو ایران، سولو به خاطر فعالیتش در زمینه نظریه رشد، معتبرترین جایزه در علم اقتصاد را به دست آورد، با مدلی که نام او را به خود اختصاص داده است، جزء اصلی کتاب‌های درسی اقتصاد کلان است. مدل سولو نقش پس‌انداز و سرمایه‌گذاری را در ایجاد رشد پایدار در بلندمدت نشان می‌دهد.
او همچنین به دلیل برجسته کردن نقش نوآوری و فناوری – و ظرفیت اقتصادها برای انطباق با آن – به عنوان نیروی نهایی محرک رونق اقتصادی پایدار شناخته شده بود.
سولو بیشتر دوران حرفه‌ای خود را به عنوان استاد اقتصاد در موسسه فناوری ماساچوست گذراند و تا زمان بازنشستگی خود در سال ۱۹۸۵ در آنجا ماند.
پل ساموئلسون، برنده جایزه نوبل ۱۹۷۰ که دفترش در مجاورت او قرار داشت، سولو را «اقتصاددان کامل اقتصاد» توصیف می‌کرد.
ساموئلسون در مقاله ای در سال ۱۹۸۹ برای مجله چشم اندازهای اقتصادی گفت: “او همه چیز را به خوبی و با سهولت ظاهری انجام می دهد.” مردم از او مشاوره می گیرند نه به این دلیل که با ایدئولوژی التقاطی پساکینزی او موافق هستند، بلکه به این دلیل که دانش و احترام او به شواهد باعث می شود تا درکل نظرات او برای یک صندوق سرمایه‌گذاری مشترک ژاپنی، یک خودروساز بزرگ، یک بانک فدرال رزرو منطقه ای و حتی کمیته مشورتی علمی مفید باشد.
سولو در آگوست ۱۹۲۴ در بروکلین به دنیا آمد و بزرگترین فرزند یک خانواده ۵ نفری بود. او که فرزند رکود بزرگ بود، به نقشی که دولت ها می توانند در حفاظت از شهروندان در برابر بحران های اقتصادی ایفا کنند، اعتقاد راسخ داشت و به عنوان یک اقتصاددان تحت دولت کندی خدمت کرد.
پس از برنده شدن بورسیه تحصیلی هاروارد در سال ۱۹۴۰، ابتدا به مطالعه جامعه‌شناسی و مردم شناسی پرداخت برای حضور در جنگ جهانی ۳ سال از تحصیل دور شد. او به عنوان سرباز در شمال آفریقا، ایتالیا و سیسیل جنگید و بعد از بازشگت در سال ۱۹۴۵ تصمیم به تمرکز بر اقتصاد گرفت..
سولو در یادداشت زندگی‌نامه‌ای که همراه با سخنرانی دریافت نوبل او بود، می‌گوید سالهای حضور در ارتش شخصیت او را شکل داده است.
او گفت: «من خود را بخشی از یک گروه سختکوش یافتم که کار سختی را با مهارت و وفاداری متقابل انجام می‌دادند که توسط یکی از برجسته‌ترین مردانی که تا به حال می‌شناختم رهبری می‌شد، فردی که هرگز از مسیر شوخ طبعی و نجابت خارج نشد.” «دوبار دیگر تجربیات مشابهی داشته‌ام: در شورای مشاوران اقتصادی والتر هلر و در بیشتر دوران بزرگسالی‌ام، در دانشکده اقتصاد MIT. پیشرفت و تلاش روزانه، این بهترین محیطی است که می‌توانید در آن باشید.»
سولو در طول دوران حضورش MIT، مشاور دکتری بسیاری از دانشجویانی بود که در ادامه به دانشمندان برجسته‌ای تبدیل شدند، از جمله جورج آکرلوف و جوزف استیگلیتز برندگان جایزه نوبل در سالهای بعد.
ماریو دراگی، رئیس سابق بانک مرکزی اروپا و نخست وزیر ایتالیا نیز دکترای خود را زیر نظر سولو و استاد دانشگاه MIT فرانکو مودیلیانی به پایان رساند.
آستن گولزبی، رئیس فدرال رزرو شیکاگو که زیر نظر او در MIT تحصیل کرده است، در شبکه ایکس گفت:« باب سولو درخشان، سخاوتمند و همچنین شوخ‌طبع بود. همه ما دلتنگ خرد و شوخ طبعی او خواهیم بود. خداحافظ دوست قدیمی.»
