به گزارش اکوایران، نسل زد و آلفا به عنوان چالشی مهم برای سازمانهای دولتی شناسایی شده و مرکز پژوهشهای مجلس بر تغییر حکمرانی در این زمینه تاکید کرده است. مرکز پژوهشهای مجلس به تازگی گزارشی منتشر کرده که در آن به چالشهای حکمرانی در آینده پرداخته و در آن تاکید کرده که دیگر امکان حکمرانی […]
به گزارش اکوایران، نسل زد و آلفا به عنوان چالشی مهم برای سازمانهای دولتی شناسایی شده و مرکز پژوهشهای مجلس بر تغییر حکمرانی در این زمینه تاکید کرده است.
مرکز پژوهشهای مجلس به تازگی گزارشی منتشر کرده که در آن به چالشهای حکمرانی در آینده پرداخته و در آن تاکید کرده که دیگر امکان حکمرانی با رویکردها و مدلهای سنتی وجود ندارد.
بر اساس این گزارش حکمرانی در آینده به شدت تحت تاثیر تحولات فرهنگی، فناوری، تغییرات جمعیتی، اقتصادی و اجتماعی قرار خواهد گرفت و با مسایل نوپدیدی مواجه خواهد شد، بنابراین تغییر حکمرانی باید انجام گردد تا اعمال قدرت ممکن شود.
در این گزارش پیشنهاد شده که نظام حکمرانی باید تفکر آیندهنگری را در مجموعه قانونگذاری خود نهادینه کند تا حکمرانان در رویارویی با مسایل نوپدید آینده دچار غافلگیری نشوند.
تمایل نسل زد به فریلنسری
یکی از چالشهایی که در گزارش مرکز پژوهشهای مجلس برای آینده حکمرانی عنوان شده «چالش نسل زد و آلفا برای سازمانهای دولتی» است.
نسل زد در طبقهبندی ایران، افراد بین ۲۰ تا ۲۵ ساله را شامل میشود.
نسل سوم انقلاب اسلامی که متولد ۱۳۷۴-۱۳۸۹ هستند، به نسل پنجم یا نسل نت شناخته میشوند و ویژگیهایی از قبیل تنوعگرایی، زندگی مجازی، ریسک پذیری بالا، کم صبر بودن، خواستن سریع همه چیز، خلاق بودن، تمرکز بر خواستههای فردی، علاقه و اشتیاق به جهان بیرون و استفاده از فناوری، تقاضای خودمختاری بالا، هیجان طلبی، نظم پذیری کم را دارند. این ویژگیها موجب میشود که سازمانهای دولتی در بهرهگیری از نیروی انسانی نسل زد با چالشهای جدی مواجه شوند.
جذب و نگهداری این نسل که به دنبال تغییر و خلاقیت در محیط کاری، تنوع، سرعت بالا، استقلال و فرصتهای شغلی دورکاری و فریلنسری هستند در سازمانهای دولتی چالش برانگیز است.
از دیگر مسایل نوپدیدی که مرکز پژوهشهای مجلس به عنوان چالشهای آینده حکمرانی به آن پرداخته شامل «تکینگی حکمرانی»، «چالشهای مهارتهای نوین مدیران دولتی»، «ماشین اعتمادساز بلاکچین»، «بازتوزیع ساختارهای قدرت مبتنی بر شبکهای شدن حکمرانی»، «حکومتزدایی در حکمرانی»، و «محلیگرایی در حکمرانی» است.