به گزارش اکوایران، پیروزی غیرمنتظرۀ خاویر میلی در انتخابات ریاست جمهوری آرژانتین پیروزی قابل توجهی است.

به نوشته دنیل ریزبک در وبگاه انستیتو کیتو، میلی نه تنها دستگاه سیاسی مهیب پرونیسم را حین ادارۀ یک حزب جدید شکست داد؛ بلکه اکثر رأی دهندگان را هم قانع کرد بازگشت به سنت از دست رفتۀ لیبرالیسم کلاسیک آرژانتین را انتخاب کنند؛ البته همراه با تأکید فراوان بر احترام بی‌حد و حصر بر حقوق بنیادین حیات، آزادی و مالکیت به عنوان منبع حقیقی رفاه.

با این همه، زمان شادی کوتاه خواهد بود. میلی در ۱۰ دسامبر رئیس‌جمهور جدید آرژانتین خواهد شد، با تورم بالای ۱۴۰ درصد، ارز ملی عملاً بی‌ارزش  و در حالی که ۴۰ درصد جمعیت این کشور زیر خط فقر زندگی می‌کنند. اما انگار رئیس‌جمهور منتخب می‌داند که شدت بحران اقتصادی آرژانتین جایی برای اقدامات نصفه و نیمه نمی‌گذارد.

اجرای برنامۀ اقتصادی میلی تنها گزینۀ آرژانتین برای شکست تورم، بازگرداندن ثبات پولی و بازگشت به رشد اقتصادی است. یک اقتصاد بازار آزاد، رئیس‌جمهور منتخبی که می‌فهمد باید کنترل قیمت و ارز و همچنین مالیات بر صادرات را کنار گذاشت. میلی حتی گفته است که موانع تجارت جهانی آرژانتین را یک طرفه کنار می‌گذارد، یعنی یک چرخش تمام عیار رادیکال و ضروری پس از هشت دهه ناکامی محافظت‌گرایانه.

مهم‌تر از همه، میلی می‌خواهد اقتصاد آرژانتین را دلاری و بانک مرکزی را تعطیل کند. دلاری کردن بهترین راه برای پایین آوردن و تک رقمی کردن سریع و دائمی تورم است. اعطای جایگاه پول قانونی به دلار از قدرت خرید شهروندان محافظت می‌کند چون در این صورت کاهش ارزش ارز محلی در برابر دلار غیرممکن می‌شود.

حزب خود میلی کنترل کنگره را در دست ندارد، اگرچه احتمالاً ائتلافی با خونتوس پور ال کامبیو، حزب راست میانه، تشکیل دهد. میلی حتی اگر در گرفتن تأییدیه از کنگره برای اصلاحات مد نظرش با مشکل مواجه باشد، باز هم خودِ دلاری‌سازی دستاورد بسیار بزرگی خواهد بود.

همانطور که تجربۀ پاناما، اکوادور و السالوادور نشان می‌دهد، کشورهای دلاری شدۀ آمریکای لاتین نرخ بهره و دوره‌های بازپرداخت وام طولانی‌تری برای بازیگران بخش خصوصی دارند. به علاوه، دلاری‌سازی محدودیت بسیاری را متوجه بودجه می‌کند، در نتیجه محدودیتی نهادی را بر مخارج عمومی وضع خواهد کرد، مسئله‌ای که فقدانش در آرژانتین شدیداً به چشم می‌خورد.خاویر میلی

دلاری‌سازی یک دفعه همۀ مشکلات را حل نمی‌کند؛ نه رشد بالای اقتصادی را تضمین می‌کند و نه مدیریت مالی را. با این همه، دادن جایگاه پول قانونی به دلار تورم را مهار می‌کند و ثبات قیمتی می‌آورد، در نتیجه شرایط اساسی را فراهم می‌کند که دولت بعدی آرژانتین برای اجرای اصلاحات شدیداً به آنها نیاز دارد.

اگر دلاری‌سازی آرژانتین با موفقیت انجام شود، می‌تواند در سرتاسر آمریکای لاتین پیامدهایی داشته باشد. از آنجا که پاناما، اکوادور و السالوادور کشورهای نسبتاً کوچکی هستند، موفقیت دلاری‌سازی در منطقه تقریباً نادیده گرفته شده است. اما آرژانتین کشوری بزرگ و مؤثر است. آرژانتینی دلاری شده در آمریکای لاتین یک «منطقۀ دلاری» بزرگ را به وجود می‌آورد که به صورت غیررسمی شامل ونزوئلا هم می‌شود، یعنی کشوری که عملاً دلاری شده است.

استفاده از ارزهای پرمبادله، علاوه بر آوردن ثبات پولی، می‌تواند باعث افزایش تجارت درون منطقه‌ای شود که در آمریکای لاتین بسیار پایین است (به ویژه اگر با آمریکای شمالی و اتحادیۀ اروپا مقایسه شود).

کارزار ریاست جمهوری در آرژانتین ابعادی بین المللی به خود گرفته است چرا که بعضی از رهبران چپ‌گرای منطقه -از جمله لولا دا سیلوای برزیل و گوستاوو پترو کلمبیا- با مخالفت با میلی و حمایت از رقیبش، سرخیو ماسا، وزیر اقتصاد پرونیست، آشکارا در امور سیاسی آرژانتین دخالت کرده‌اند.

با توجه به پیروزی‌های اخیر متحدان چپ تندرو پرونیست‌ها در برزیل، شیلی، کلمبیا و دیگر کشورها، انتخابات امروز آرژانتین را می‌توان رفراندومی برای آیندۀ آمریکای لاتین دانست. این مسئله برد میلی را حتی از قبل هم مهم‌تر می‌کند.