به گزارش اکوایران؛ اما چه مشکلاتی تعطیلی واحدهای تولیدی لبنی را به همراه داشته است؟ فعالان این بخش از « کاهش سرانه مصرف لبنیات کشور در اثر افزایش تورم و کاهش قدرت خرید خانوار»، « رشد مستمر بهای تمام شد و کاهش تولید رقابتی در بازارهای صادراتی هدف»، «پایین بودد نرخ سود صنعت لبنیات و […]
به گزارش اکوایران؛ اما چه مشکلاتی تعطیلی واحدهای تولیدی لبنی را به همراه داشته است؟ فعالان این بخش از « کاهش سرانه مصرف لبنیات کشور در اثر افزایش تورم و کاهش قدرت خرید خانوار»، « رشد مستمر بهای تمام شد و کاهش تولید رقابتی در بازارهای صادراتی هدف»، «پایین بودد نرخ سود صنعت لبنیات و کاهش سرمایه گذاری در این صنعت» به همراه « تشدید رقابت ناسالم درون صنعت به دلیل کوچک شدن کیک اقتصادی» در کنار «رشد فزاینده نرخ ارز و عدم تامین نقدینگی توسط سیستم بانکی و ضعف سایر بازارهای تامین سرمایه» به عنوان عمده دلایلی که تعطیلی واحدهای تولیدی را به همراه داشته یاد میکنند. در کنار این موانع میتوان از «عدم ثبات سیاستهای تامین پایدار نهادهها و مواد اولیه مورد نیاز صنعت» و «تبلیغات منفی سازمانهای نظارتی دولتی ، رسانههای رسمی کشور و شبکه های مجازی» به عنوان مشکلات واحدهای تولیدی لبنی یاد کرد، مشکلاتی که ریزش تولید این بخش را به همراه داشته است.
روند تعطیلی واحدهای لبنی
براساس ارزیابی انجمن صنایع لبنی مشکلات واحدهای لبنی ایران در یک دهه اخیر موجب شده تا شاهد ریزش عجیب واحدههای فعال در این بخش باشیم. براساس آمار منتشر شده از سوی اتاق بازرگانی تهران تا پیش از اجرای قانون هدفمندسازی یارانهها، تعداد هزار و ۳۳۰ واحد لبنی در کشور فعال بوده، اما پس از اجرای هدفمندسازی یارانهها، این تعداد به ۴۰۰ واحد فعال کاهش یافت و آخرین آمارهای مربوط به سال ۱۴۰۲ نیز نشان میدهد که در حال حاضر در کشور ۲۵۰ واحد فعال لبنی و ۱۵۰ واحد نیمهفعال مشغول فعالیت هستند. براساس این گزارش افزایش بیش از ۱۰ برابری هزینههای تولید در بازه سالهای ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۲ منجر به افزایش بهای تمام شده صنعت لبنیات را به همراه داشته که این امر بیانگر تورم در بهای تمام شده در مقابل رشد کند درآمد خانوار است که در نهایت منجر به کاهش سرانه مصرف شده است. با این شرایط میتوان گفت هدفمندسازی یارانهها زیر پای صنایع لبنی را کشید و موجب شد تا شاهد ریزش عجیب واحدههای لبنی باشیم.