به گزارش اکوایران، خانوارهای شهرنشین در سال گذشته ۵۲ درصد بیشتر از سال ۱۴۰۰ برای تامین کالاهای خوراکی خود هزینه کرده‌اند. رشد هزینه‌ها بین دهک‌های مختلف شهرنشین یکسان نبوده و بنظر می‌رسد که خانوارها در پنج دهک اول مناطق شهری رشد شدیدتری را تجربه کرده‌اند. می‌توان گفت که علت این رخداد، بالاتر بودن تورم اقلام […]
به گزارش اکوایران، خانوارهای شهرنشین در سال گذشته ۵۲ درصد بیشتر از سال ۱۴۰۰ برای تامین کالاهای خوراکی خود هزینه کرده‌اند. رشد هزینه‌ها بین دهک‌های مختلف شهرنشین یکسان نبوده و بنظر می‌رسد که خانوارها در پنج دهک اول مناطق شهری رشد شدیدتری را تجربه کرده‌اند.
می‌توان گفت که علت این رخداد، بالاتر بودن تورم اقلام خوراکی نسبت به اقلام غیرخوراکی در سال ۱۴۰۱ بوده است. در سبد مصرف خانوارهای کم‌درآمد کالاهای خوراکی وزن بیشتری دارد بنابراین هزینه خوراکی این خانوارها بیشتر تحت تاثیر تورم خوراکی‌ها قرار می‌گیرد.
افزایش هزینه خوراکی فقرا از ۹ میلیون به ۱۵ میلیون تومان
اگر خانوارهای شهری را بر اساس هزینه‌ای که در یکسال دارند ردیف کرده و هر ده درصد آن‌ها را یک دهک بنامیم، دهک اول فقیرترین و دهک دهم ثروتمندترین خانوارهای شهرنشین را نشان می دهد. بررسی‌ها نشان می‌دهد که پنج دهک اول نسبت به پنج دهک دوم به طور متوسط بیشتر با افزایش هزینه‌های خوراکی در سال ۱۴۰۱ مواجه شده‌اند.
برای مثال هزینه خوراکی دهک اول شهری در سال گذشته ۵۹.۶ درصد نسبت به سال ۱۴۰۰ افزایش پیدا کرده و از ۹ میلیون تومان به ۱۵ میلیون تومان رسیده است. دهک دوم و سوم نیز در سال گذشته به ترتیب ۵۵ درصد و ۶۰.۱ درصد بیشتر از سال ۱۴۰۰ برای خرید اقلام خوراکی هزینه کرده‌اند.
به بیان دیگر، هزینه سالانه مواد خوراکی در مناطق شهری برای یک خانوار دهک سومی در سال ۱۴۰۰ معادل ۱۶.۸ میلیون تومان هزینه داشته در حالی که این رقم در سال ۱۴۰۱ به نزدیک ۲۷ میلیون تومان افزایش پیدا کرده است.
۷۱ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان؛ خرج سفره ثروتمندان در ۱۴۰۱
افزایش هزینه سالانه خوراکی در دهک‌های متوسط و ثروتمند شهری به طور میانگین در سطوح پایین‌تری نسبت به دهک‌های فقیر به ثبت رسیده است. برای مثال هزینه خوراکی دهک هشتم از ۲۹.۸ میلیون تومان در سال ۱۴۰۰ به ۴۴.۵ میلیون تومان در سال گذشته رسیده که معادل رشد هزینه ۴۹.۳ درصدی است.
همچنین، دهک دهم که نماینده ثروتمندترین خانوارهای شهری است ۴۴ درصد افزایش یافته و از نزدیک به ۵۰ میلیون تومان در سال ۱۴۰۰ به ۷۱.۷ میلیون تومان در سال ۱۴۰۱ رسیده است.
می‌توان گفت که دلیل بالاتربودن رشد هزینه خوراکی‌ها در دهک‌های فقیر شهری نسبت به دهک‌های غنی این است که در سال ۱۴۰۱ تورم خوراکی‌ها از تورم غیرخوراکی‌ها بالاتر بوده است؛ در سبد مصرفی خانوارهای فقیر، خوراکی‌ها وزن بسیار بیشتری دارند و به همین دلیل بیشتر از سایرین از افزایش قیمت خوراکی‌ها متاثر می‌شوند.
بنظر می‌رسد اجرای سیاست حذف ارز ترجیحی که تاثیر مستقیمی روی افزایش قیمت کالاهای اساسی گذاشته بود، از دیگر عوامل موثر بر فشار هزینه‌ای وارده به دهک‌های فقیر باشد.
