رقیب جدی ایران در بازار انرژی / این کشور بزرگترین تولید کننده نفت می شود - افق اقتصادی

پیشرفت تولید نفت در چین ، یکی از مهمترین عوامل تأمین نیازهای انرژی این کشور است. چین یکی از بزرگترین تولیدکنندگان نفت در جهان است و از منابع نفتی غنی در سراسر کشور برخوردار است. تولید نفت در چین از سال ۱۹۶۰ شروع شده و به دلیل رشد سریع صنعت و اقتصادی کشور، تولید نفت همچنان در حال افزایش است. این تولید نفت به عنوان یکی از مهمترین منابع درآمدی برای دولت چین نقش بسزایی دارد و تأمین امنیت انرژی کشور را تضمین می‌کند. به علاوه، چین به دلیل وابستگی بالا به نفت برای تأمین نیازهای خود، سعی در توسعه منابع نفت خود دارد تا از وابستگی به واردات نفت کاسته و امنیت انرژی خود را تقویت کند.

شرکت ریستاد انرژی افزایش یک درصدی تولید نسبت به سال ۲۰۲۳ و رسیدن تولید نفت چین به ۴.۲۲ میلیون بشکه در روز در سال ۲۰۲۴ را پیش‌بینی کرده و نسبت به رشد تولید این کشور پس از سال میلادی آینده خوش‌بین‌تر است. همچنین آژانس بین‌المللی انرژی انتظار دارد تولید چین به میزان ۱.۴ درصد رشد کرده و به ۴.۳۶ میلیون بشکه در روز برسد.

طبق آمار اداره ملی انرژی چین، تولید این کشور از میدان‌های فراساحلی در سال ۲۰۲۲ نیز به ۵۸ میلیون تن رسید که معادل ۱.۶ میلیون بشکه در روز بود و در ۶۰ درصد از مجموع رشد تولید این کشور سهم داشت.

تولیدکنندگان نفت در خشکی، به توسعه دارایی‌های شیل و ذخایر عمیق اقدام کردند که اکثر آنها در غرب چین واقع شده‌اند. تولید سالانه نفت شیل چین در سال ۲۰۲۲، از سه میلیون تن فراتر رفت و در مقایسه با سال ۲۰۱۸، رشد چهار برابری داشت.

چین به عنوان پنجمین تولیدکننده نفت در جهان معرفی شده است؛ اما چطور این کشور به تولیدکننده بزرگ نفت تبدیل شد؟

تحلیل‌گر بلومبرگ به تازگی از چین به عنوان یکی از تولیدکنندگان بی‌سروصدای نفت در جهان یاد کرده است.

در خبرها از روزنامه فایننشال‌تایمز نقل شده بود که صادرات نفت ایران به بالاترین میزان در ۶ سال گذشته رسیده و ۳۵ میلیارد دلار درآمد ارزی برای کشور حاصل شده است. صادرات نفت و درآمد بالای آن از چند جنبه اهمیتی ویژه دارد.
در سال‌های اخیر رشد سرمایه‌گذاری بالا در انرژی‌های تجدیدپذیر همچون باد و خورشید به‌عنوان رقیب بزرگ صنعت نفت مطرح شده، ولی تلاطمات جهانی و به‌ویژه وقوع منازعات و کشمکش‌های سیاسی و اقتصادی، حجم مصرف سوخت‌های فسیلی به‌ویژه نفت را به‌عنوان سوخت مایع قابل نگهداری و با قابلیت سهولت جابه‌جایی و انتقال را افزایش داده است.
این مصرف فزاینده به راحتی قابل جایگزینی با انرژی خورشیدی نیست و احتمالا تا دهه‌های آینده نیز شاهد ظهور تانک‌ها یا کشتی‌های نظامی مجهز به پانل‌های خورشیدی نخواهیم بود.
تأثیر انرژی‌های نو بر کاهش سوخت‌های فسیلی ابتداً بر زغال‌سنگ تأثیر خواهد گذاشت و نفت و گاز به‌دلیل سهولت کاربرد و وجود انواع تجهیزات مصرف‌کننده آنها در اقصی نقاط جهان در آینده نزدیک با مشکل شگرفی روبه‌رو نخواهند شد.

کاهش تولید نفت ارزان با پیرشدن چاه‌ها در کشورهای عربی و تولیدکنندگان بزرگ عملاً عرضه ارزان را در سطح جهان کاهش خواهد داد و از سویی افزایش بیمه و هزینه‌های حمل دریایی، مصرف‌کنندگان را به‌سوی بازارهای کوچک‌تر، متنوع‌تر و نزدیک‌تر سوق می‌دهد. افزایش تولید نفت از ذخایر شیل آمریکا در دهه گذشته، این کشور را به بزرگ‌ترین تولیدکننده نفت در جهان تبدیل کرده است.
 

منبع:

اکو ایران