در صحن شورا چه گذشت؟ - افق اقتصادی

این هفته مهدی اقراریان در تذکری گفت: شهروندان تهرانی بدانند آنان تا آخر نمی‌مانند.او ادامه داد حیات گروه‌های سیاسی رادیکال و ستیزه‌جو که از آنها با عناوین گوناگونی نام برده می‌شود در ایجاد دو قطبی‌های کاذب است؛ که دو قطبی اصولگرا-اصلاحطلب از آنها است. 

محمد آخوندی هم گفت: وظیفه ما نوکری مردم است و می‌توانیم طعنه بزنیم و متلک بگوییم و وقت شریف مردم را به بیانیه خواندن اختصاص دهیم اما شهرداری باید به کار مردم بپردازد چراکه ۳۷۹ روز وقت دارد.

ناصر امانی هم در این جلسه گفت: ما رسانه نداریم و برای دفاع از آبروی خود ناچاریم از تریبون شورا استفاده کنیم. روزنامه همشهری روز چهارشنبه و بعد از جلسه شورا، در صفحه آخر از قول آقای محمد خانی سخنگوی شهردار تهران بیانیه‌ای را در پاسخ به ویدئوی منتشر شده در فضای مجازی به چاپ رسانده است.

وی افزود: من کاری به ویدئو ندارم با بیانیه‌ای کار دارم که در بند چهارم نامی از بنده آمده و فهمیدم منظور آبروریزی است. گفته شده اعضای شورا بهتر از همه می‌دانند شهردار تا چه اندازه فسادستیز است و مخصوصا آقای امانی بیشتر می‌داند. از سراسر کشور در سپاه و نیروی انتظامی با من تماس گرفتند و پرسیدند که این ویدئو چه ارتباطی با شما دارد که از شما نام برده شده است؟ آقای محمد خانی بگوید که ارتباط من با فسادستیزی چیست که خودم خبر ندارم؟

امانی گفت: اطلاع من از اقدامات  فسادستیزی آقای زاکانی بسیار زیاد است اما متأسفانه معکوس است. در شهرداری یقه ضعفا را می ‌یرند نه گردن کلفت‌ها و کسانی که معلول سیستم فسادزای شهرداری هستند. بنده و تعدادی از دوستان تذکر دادیم که از پرونده‌سازی برای کارکنان خودداری کنید. درخواست کردیم هزار و ۵۰۰ پرونده رسیدگی شود تا سابقه سوء برای کارکنان درست نشود.

نرجس سلیمانی هم به کنایه شعری از نسیم شمال در صحن شورا خواند:

دو کچل هم قطار و هم خانه/ از قضا یافتند یک نشانه

کچلی داشت یک دو مو برسر/ دگری طاس بود چون مرمر 

آن یکی گفت شانه مال من است/ دگری گفت این حلال من است

در سر شانه شور و غوغا شد/ قیل و قال و نزاع پیدا شد 

گفت‌و‌گو چونکه امتزاج گرفت/ کار مشت‌ولگد رواج گرفت

کچلی را که بود یک دو سه مو/ گشت غالب بر آن کل بی مو

لیک افسوس در میان جدل/ آن دو مو کنده شد بر فرق کچل

دو سه مو بر سرش اگر هم بود/ اندر آن گیر و دار شد مفقود

 نه از آن شانه بهر او ثمری/ نه در آن جنگ کرد یک هنری

همچنین است حال مرد لجوج/ پیش حکام در ورود و خروج

لج کند با هزار رسوایی/ هر چه دارد ز مال و دارایی

همه را مصرف وکیل کند/ خرج فریاد و قتل و قیل کند