اکوایران:شهردارتهران روز گذشته اعلام کرد که در پارک ها مسجد سازی می کند ، این سخنان وی با واکنش های متفاوتی رو به رو شد .
به گزارش اکوایران ،اواخر اسفند ماه بخشی از پارک قیطریه برای ساخت مسجد توسط یک خیر حصارکشی شد . با وجود چند مسجد در نزدیکی این پارک این تصمیم شهرداری مورد انتقاد کارشناسان شهری و فعالان محیط زیست قرار گرفت . براساس گفته برخی ازاعضای شورا به نظر می رسید که پس از این اعتراض ها و تذکر اعضای شورا شهردار منطقه برای ساخت این مسجد زمین دیگری را در نظر بگیرد اما شهردار تهران روز گذشته در حاشیه جلسه هیات دولت گفت در این پارک مسجد می سازد و غیر از این پارک در بوستان های دیگر تهران هم مسجد سازی می کند . موضوعی که با واکنش های متفاوتی رو به رو شد .
برخی از لحن شهردار تهران انتقاد کردند و گروهی نیز این نوع برخورد را موجب تخریب شعائر و بدبینی بخش وسیعی از شهروندان توصیف کردند.
امیر تنها،فعال فضای مجازی با انتشار تصاویری از این پارک نوشت : «امروز خودم رفتم پارک قیطریه، عکس و فیلم گرفتم از مکانی که تو پارک می‌خوان مسجد بسازن.آقای زاکانی! وقتی میگی فقط چنتا نهال هست، گلوتو بمال. یا نهال ندیدی یا اونی که بهت نشون دادن، اسمش نهال نبوده. این درخت‌های تناور اسمشون نهال نیست، باز هرجور صلاحه.»
نکته ای این فعال رسانه ای اشاره کرد در رای کمیسیون ماده ۷ هم تایید شده است .
عباس عبدی فعال سیاسی هم در شبکه اجتماعی ایکس نوشت:«فرار رو به جلو.اگر نمی‌توانید جوانان را نمازگزار کنید، ایرادی ندراد، راه ساده تری در دسترس است که برای پیمانکاران خودی هم سود دارد. تا می‌توانید مسجد بسازید.»
محمد مهاجری، فعال سیاسی اصولگرا هم در کانال تلگرامی خود نوشت: «در عصر پیامبر (ص) مسجدی در مدینه ساخته شد که هدف از بنای آن، عبادت نبود؛ قرار نبود مشکل مسلمین در آن حل شود؛ بلکه قرار بود جایی برای تفرقه افکنی و نفاق باشد. رسول خدا برای تخریب آن مکان (که نام ضرار بر آن نهاده شد) ذره‌ای درنگ نکرد و وحی الهی نیز بر آن مهر تایید زد.
اکنون که احداث مسجد در پارک قیطریه نقل محافل است، تاریخ مسجد ضرار تداعی بیشتری پیدا می‌کند. همه می‌دانند محل قیطریه تهران (و محله چیذر در مجاور آن) از محلات قدیمی و متدین‌نشین بوده است و تعداد قابل اعتنایی مسجد، حسینیه و تکیه دارد و با جمعیت فعلی منطقه، نیازی به احداث مسجد جدید نیست. اگر هم چنین نیازی احساس شود، مردم منطقه از تمکن کافی برای توسعه مساجد فعلی و یا ساخت مسجد جدید، برخوردارند و نیازمند دولت و شهرداری نیستند.
آنچه این روز‌ها از تصمیم برای ساخت مسجد در پارک قیطریه برداشت می‌شود، نوعی بازی سیاسی و لجاجت است. از نوع همان بازی‌ها و لجاجت‌هایی که منافقین به هنگام ساخت مسجد ضرار کردند.»
وحید اشتری،هم در کانال خود نوشت:«کافه ما با پارک قیطریه ۵۰ متر فاصله ندارد. تجمعات مردم، کاشتن نهال نمادین در جایی که برای مسجد نشانه‌گذاری شده، فحش دادن زیر لب و مقاومت مدنی که شکل گرفته را هر روز از نزدیک می‌بینم.همینجوری مساجد خالی‌اند، در محله‌ای که اینجوری مسجد می‌سازید نمازگذار از کجا می‌خواهید بیاورید؟
ظهر و غروب در کافه ما بنشینید حداقل صدای اذان ۲ سه تا مسجد با هم تلاقی دارد. همان روبرو مسجد صاحب الامر است ۲۰۰ متر جلوتر مسجد مفتخر است.
پشت پارک در کوچه مفید مسجد نور است.
نمی‌فهمم وسط اینهمه مسجد قدیمی در شعاع چندصد متری تبدیل کردن بخشی از پارک به یک مسجد جدید چه کارکردی دارد؟
سابق بر این مسجد یک نیاز بود که از دل اهل محل می‌جوشید و با اراده اهل محل تامین مالی می‌شد و بنیانش گذاشته می‌شد.
بعضا چند سال تکمیل‌اش طول می‌کشید چون ذره ذره و با پول مردم ساخته می‌شد.
الحمدلله با حکومتی شدن همه پدیده‌های دینی در چند دهه گذشته الآن مسجد یک «پروژه عمرانی» است.
مثل سد، مثل جاده مثل آب بند!
یک نهاد حکومتی با سمبه پر زور پروژه و پیمانکار تعریف می‌کند.
آنهم در پارکی که نماز جماعت نمازخانه‌اش ۵ نفری برگزار می‌شود.
مردم مقاومت کنند برای کلنگ زنی و احداث پروژه، یگان ویژه را هم به خط می‌کند.
به ضرب و زور جهادی بنا را ۶ ماهه تحویل می‌دهد.
بعد که یک ساختمان متروک با چراغ‌های سبز با گنبد و گلدسته وسط یک محل کاشتند صرفا یک کارمند برای باز و بسته کردن در و گردگیری‌اش استخدام می‌کنند و می‌روند سراغ اضافه کردن یک ساختمان متروک دیگر در شهر!
اسم تبدیل «نیاز» به «پروژه عمرانی» را هم گذاشته‌اند ترویج دین داری در سطح شهر…»
