بیشتر ما تجربه غذا خوردن در تاریکی را در زمان قطع برق یا سفر تجربه کرده ایم و البته از همه چالش‌های آن باخبر نیستیم. اگر دوست دارید بدانید این ایده از کجا آمده است، این مطلب را را تا آخر بخوانید.
بیشتر ما تجربه غذا خوردن در تاریکی را در زمان قطع برق یا سفر تجربه کرده ایم و البته از همه چالش‌های آن باخبر نیستیم. اگر دوست دارید بدانید این ایده از کجا آمده است، این مطلب را را تا آخر بخوانید.
به گزارش اقتصاد آنلاین، فرادید نوشت: در رستوران را باز می‌کنید و سیاهی مطلق اولین و آخرین چیزی است که می‌بینید. پیشخدمت‌ها به سراغ‌تان می‌آیند و راهنمایی‌تان می‌کنند. در این رستوران قرار نیست چشم‌تان چیزی را ببیند و باید به تاریکی عادت کنید. پیشخدمت‌ها نابینا هستند و تنها گاهی نوری از آشپزخانه یا اتاق سروغذا به بیرون می‌تابد و بعد دوباره همه جا تاریکِ تاریک است.
این شیوه رستوران‌هایی است که در تاریکی غذا سرو می‌کنند و ترجیح می‌دهند همه مراحل سفارش و سرو غذا در تاریکی بگذرد و به اصطلاح چشم، چشم را نبیند. به این سبک غذاخوردن «Dark dining» می‌گویند. البته هدفی که این رستوران‌ها در کنار جذب مشتری دنبال‌می‌کنند، این شعار است: «نابینایان نباید فراموش شوند». بیشتر ما این تجربه یعنی غذا خوردن در تاریکی را در زمان قطع برق یا سفر تجربه کرده ایم و البته از همه چالش‌های آن باخبر نیستیم. اگر دوست دارید بدانید این ایده از کجا آمده است، در رستوران‌های تاریک چه‌می‌گذرد، چه اهدافی در این رستوران‌ها دنبال می‌شود و… این مطلب را تا آخر بخوانید.
