کودکان کار، فقط آن‌هایی نیستند که ما در کوچه و خیابان مشاهده می‌کنیم.
بخش زیادی از کودکانی که کار می‌کنند، اتفاقا در فضاهای سربسته و کارگاه‌های زیرزمینی هستند که ما هیچ رد و نشانی از آن‌ها نداریم. فعالان حقوق کودک، معتقدند که معمولا در ایران اغلب همین کودکان کار در خیابان‌ها هستند که دیده می‌شوند.
یکی از فعالان حقوق کودک در گفت‌وگو با اکوایران می‌گوید طرح‌های ساماندهی بهزیستی که تاکنون بیش از ده‌ها بار اجرا شده است، یکی از تبعاتش همین زیرزمینی شدن کار کودکان بوده است. طرح‌هایی که در سال‌های اخیر به گفته فعالان حقوق کودک فقط در جزییات متفاوت شدند.
۱۲ ژوئن، روز جهانی مقابله با کار کودکان است. همه ساله این روز در سراسر جهان مراسم‌های گسترده‌ای برای لغو کار کودک انجام می‌شود. اکوایران به این مناسبت میزگردی با حضور سه فعال حقوق کودک که در مناطق دروازه غار و فرحزاد فعالیت می‌کنند، برگزار کرده است.
این فعالان در این نشست به چند پرسش کلیدی پاسخ دادند، اول اینکه ریشه‌های کار کودک چیست؟ آیا قاطبه کودکان کار، مهاجرند؟ آیا باندهای مخفی آن‌ها اداره می‌کنند؟ طرح‌های شهرداری چه قدر توانسته در کاهش کار کودک موثر باشد؟ پریسا پویان، مدیرعامل موسسه یاریگران کودک پویا در منطقه دروازه غار تاکید دارد که این کودکان، مافیایی اداره نمی‌شوند.
علی‌اکبر اسماعیل پور، مدیر موسسه ندای ماندگار در دروازه غار شنیده که برخی به او گفتند به دلیل حضور موسسات مردم نهاد در دروازه غار است که افغانستانی‌ها از کابل به اینجا مهاجرت می‌کنند و افخم صباغ، بنیان‌گذار موسسه مهروماه در فرحزاد هم می‌گوید که ریشه‌های کار کودک به سطوح مختلفی دسته‌بندی می‌شود.
در روزهای آینده نسخه کامل این ویدئو در وب‌سایت و کانال یوتیوبی اکوایران منتشر می‌شود.
