زخمی بر دل جنگل‌های زاگرس / نابودی بانکول به چه قیمتی؟ - افق اقتصادی

بانکول، منطقه‌ای در دل زاگرس با درختان ارزشمند چند هزار ساله است که حال با سودای توسعه، در معرض نابودی است.

اقتصاد آنلاین – زهرا محمودی؛ جاده‌ای به عرض ۵۰متر که در زاگرس کشیده شده است و برای احداثش، درخت‌های تنومند چند هزار ساله قطع شده‌اند؛ جایی که حتی یک عرض ده متری هم زیاد است. این‌ها مشاهدات یک فعال محیط زیست از بانکول است. بانکول، منطقه‌ای در دل زاگرس بوده که یکی از مهم‌ترین میراث محیط زیستی و باستانی ماست و شاید ته‌مانده‌هایی از محیط زیستی باشد که در این سال‌ها به مرز نابودی رفته‌است و به نظر می‌رسد که تخریب محیط زیست کشور با شعارهای مختلف پایان ندارد و حال قرار است برای یک پروژه گازی، جنگل‌های زاگرس را نیز به نابودی بکشند. ده‌ها کیلومتر جاده مرگ با نادرایتی و خشونت هرچه تمام‌تر علیه ارزشمندترین رویشگاه راهبردی کشور در زاگرس به بهانه انبار ذخیره گاز احداث شده و هزاران درخت تنومند بلوط، بنه، زالزالک و … را به همراه زیستگاه سنجاب و خرس قهوه‌ای نابود و ریشه‌کن کرده‌اند. البته متولیان پروژه بانکول می‌گویند فعالان محیط اغراق می‌کنند و تنها ۸۰ درخت در بانکول قطع شده و چند برابر این ارقام درخت کاشته شده است؛ آن‌ها معتقدند برای توسعه چاره‌ای جز تخریب محیط زیست نیست و در تمام دنیا برای توسعه، همین کار را می‌کنند. به عقیده متولیان، در این پروژه هم محیط زیست در حداقلی‌ترین حالت ممکن تخریب شده است. اما مشاهدات فعالان محیط زیست، حاکی از چیز دیگری است. آنان می‌گویند برای یک پروژه گازی، جاده‌ای به عرض ۵۰متر، آن هم بدون اینکه پیچی به آن دهند تا درختان کمتری قطع شود، کشیده شده است. چطور می‌توان این تخریب عظیم و گسترده را، تخریب حداقلی محیط زیست دانست؟ به گفته فعالان محیط زیست، به فرض هم جای این درختان درخت بکاریم؛ آیا  درختان هزار ساله، با کاشتشن چند درخت از سمت ما جبران خواهد شد؟ مگر می‌شود کودکی را از خانواده‌اش بگیرید و بگویید به جایش کودک دیگری می‌آوریم؟ قطع درختان چند هزار ساله زاگرس، چطور قرار است جبران شود؟ با همه این صحبتها، گوش مسئولان امر بدهکار نیست و بنا را به از بین بردن درختان تنومند زاگرس که زیستگاه ارزشمند گونه‌های جانوری است، گذاشته‌اند و نمایندگان شهر نیز به بهانه اشتغال زایی از پروژه حمایت می‌کنند.

ارومیه خشک شد، زاینده رود آب ندارد، میلیون‌ها بلوط در زاگرس قطع شد، ۹۹درصد گاوخونی خشک شده است. این جملات تنها چند تیتر از میان هزاران تیتری است که در این سال‌ها، دل دغدغه‌مندان محیط زیست را به درد آورده است و حالا به نظر می‌رسد که مسئولان قرار است یک تیتر دیگر به این تیترها اضافه کنند. نابودی جنگل‌های زاگرس.  چندماه است که شرکت توسعه گاز کشور، بدون رعایت پروتکلهای زیست محیطی، بخشی از منطقه جنگلی بانکول که سرچشمه سه رود مهم استان، کنگیر، مورت و آب زنگوان است و میراثی از گونه های ارزشمند گیاهی و جانوری رادر خود پرورانده و حفظ کرده و سرزمین بلوطهای کهنسال و ارزشمند است را با بلدوزر منفعت طلبی با خاک یکسان کرده است. مته های طمع پیمانکاران نفت و گاز تا اعماق هزاران متری کوه بانکول فرو رفته است و به زودی بانکول «ذخیره گاه گاز» خواهد شد و بر کسی پوشیده نیست که به احتمال قوی گاز به منابع آب سه شهرستان ایوان، سیروان و چرداول نفوذ کرده و مایه حیات را از این مردمان خواهد گرفت. داستان به پروژه‌ای گازی در منطقه بانکول برمی‌گردد. مسئولان این پروژه با وعده اشتغال و توسعه این پروژه را در دل جنگل‌های تنومند و باارزش زاگرس آغاز کرده‌اند و دیگر نیازی نیز نمی‌بینند که به مردم، رسانه‌ها و فعالان محیط زیست پاسخ دهند. آنان می‌گویند در همه جای دنیا برای توسعه، بخشی از محیط زیست تخریب می‌شود؛ هرچند نمی‌توان منکر شد که گاهی توسعه، نیازمند تخریب بخشی از محیط زیست است، اما آیا در بانکول چنین بوده است؟ آیا مسئولان راه دیگری نداشتند؟ آیا اصلا وجود چنین پروژه‌ای در منطقه بانکول به توسعه می‌انجامد؟ فعالان محیط زیست به تمام این سوالات پاسخی منفی می‌دهند. به گفته فعالان محیط زیست، فارغ از اینکه این پروژه در چنین مکانی، هیچ توجیهی ندارد، حتی مسئولان برای تخریب حداقلی محیط زیست نیز تلاشی نکردند و با تبر به جان تمام درختنی افتادند که بر سر راهشان قرار داشته است. «اقتصاد آنلاین» تلاش داشته تا در مصاحبه با فعالان محیط زیست و مسئولان به ابعاد مختلف این پروژه بپردازد. البته باوجود اعلام آمادگی فعالتان میط زیست، مسئولان پروژه حاضر به گفت‌وگو نشدند.