به گزارش خبرنگاراقتصادی خبرگزاری تسنیم، مطابق آخرین آمار ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران, بررسی نرخ بیکاری افراد ۱۵ساله و بیشتر نشان می‌دهد که ۷.۹ درصد از جمعیت فعال (شاغل و بیکار) در تابستان امسال بیکار بوده‌اند. بررسی روند تغییرات نرخ بیکاری حاکی از آن است که این شاخص، نسبت به فصل مشابه سال قبل (تابستان ۱۴۰۱) ، ۱.۰ درصد کاهش یافته است.
جمعیت شاغلین ۱۵ساله و بیشتر در این فصل ۲۴میلیون و ۶۸۶هزار نفر بوده که نسبت به فصل مشابه سال قبل ۹۰۷هزار نفر افزایش داشته است.
در تابستان ۱۴۰۲، بررسی سهم جمعیت ۱۵ساله و بیشتر دارای اشتغال ناقص نشان می‌دهد که ۷.۹ درصد جمعیت شاغل، به دلایل اقتصادی (فصل غیرکاری، رکود کاری، پیدا نکردن کار با ساعت بیشتر و…) کمتر از ۴۴ساعت در هفته کار کرده و آماده برای انجام کار اضافی بوده‌اند. این در حالی است که۳۹.۸ درصد از شاغلین ۱۵ساله و بیشتر، ۴۹ساعت و بیشتر در هفته کار کرده‌اند.
در تابستان ۱۴۰۲ نرخ اشتغال ناقص ۷.۹ درصد یعنی حدود۱میلیون و ۹۴۲ هزار و ۱۶۱ نفره بوده است که نسبت به مدت مشابه سال قبل یعنی تابستان ۱۴۰۱ کاهش داشته است. این نرخ در تابستان ۱۴۰۱ حدود ۹.۲ درصد یعنی حدود ۲میلیون و ۱۸۳هزار و ۲۳۹ نفر بوده است.
محمد کریمی بیرانوند, معاون اشتغال وزارت کار درباره کاهش ۱.۳درصدی اشتغال ناقص در تابستان ۱۴۰۲ می گوید: یکی از نکات مهم که پایداری بازار کار را نشان می‌دهد کاهش ۱.۳ درصدی ایجاد اشتغال ناقص است؛ همچنین اشتغال تمام‌وقت به ۷۲درصد رسیده که تمام اینها بیانگر پایداری بازار کار است.
به گزارش تسنیم، سهم اشتغال تمام وقت به ۷۲ درصد رسید. در تابستان امسال نسبت به مدت مشابه سال گذشته، سهم اشتغال ۴۴ ساعت به بالا یعنی تمام‌وقت به ۷۲ درصد رسید که به گفته محمود کریمی بیرانوند این موضوع نشان از پویایی بازار کار دارد. به عبارتی بهره وری نیروی کار افزایش یافته است.
به گزارش تسنیم، طبق تعریف آماری، افراد دارای «اشتغال ناقص» شامل تمام شاغلانی است که به دلایل اقتصادی نظیر رکود کاری، پیدا نکردن کار با ساعت کار بیشتر، قرار داشتن در فصل غیرکاری و به هر دلیل دیگری، کمتر از ۴۴ساعت در هفته کار می‌کنند و خواهان و آماده برای انجام کار اضافی در هفته هستند؛ به عبارتی این افراد به دلایل مختلف مجبور هستند کمتر از نٌرم استاندارد در هفته کار کنند. نوع فعالیت این افراد تحت عنوان اشتغال ناقص شناخته می‌شوند.
به گزارش تسنیم، با توجه به اینکه در ماده ۵۱قانون کار، صراحتاً عنوان شده مجموع ساعات کار مشمول این قانون در هر هفته نباید از ۴۴ساعت تجاوز کند، بنابراین غالب کارفرمایان شاغلان ناقص، به این تفسیر که حداقل ساعت کار در هفته باید ۴۴ساعت باشد، از ارائه خدمات و مزایای قانون کار و تأمین اجتماعی به نیروی کار خود سر باز می‌زنند.
انتهای پیام/
