محققان با استفاده از اجزای پوشک مستعمل، نانو ژنراتور و حسگرهای دمایی و رطوبتی ساختند که یک ایستگاه هواشناسی کوچک و خود توان است پتانسیل خوبی برای حل مشکل زباله و ساخت سامانه‌های بی‌نیاز از باتری دارد.
از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو و میکرو، محققان موسسه فناوری ولارو به رهبری سید عبدال باسیت، دکتر اروکومار چاندراسکار و جرج جاکوب با استفاده از پوشک مستعمل موفق به ساخت یک ایستگاه هواشناسی کوچک شدند که انرژی مورد نیاز خود را نیز تامین می‌کند.
در این پروژه که با همکاری محققانی از انگستان انجام شده، از فناوری نانو ژنراتور تریبوالکتریک (TENG) استفاده شده است. این سیستم نظارت بر آب و هوا بدون نیاز به باتری و با استفاده از انرژی باد کار می‌کند.
نتایج این تحقیق در قالب مقاله‌ای با عنوان Recycling of Diaper Wastes for a Triboelectric Nanogenerator-Based Weather Station در نشریه iScience به چاپ رسیده است.
در این پروژه از ژل پلیمری سوپرجاذب موجود در پوشک برای تولید نانو ژنراتور تریبوالکتریک استفاده شده و از ورق‌های خشک‌کننده موجود در پوشک نیز برای جذب انرژی باد و تبدیل آن به انرژی مورد نیاز ایستگاه هواشناسی استفاده شده است، این سامانه می‌تواند سرعت باد، میزان رطوبت و دما را اندازه‌گیری کند.
هسته اصلی برداشت انرژی این دستگاه به برهم‌کنش میان پودر و ورق‌های خشک‌کننده وابسته است. این سیستم می‌تواند انرژی مکانیکی را به انرژی الکتریکی تبدیل کند که این کار با کمک القای الکترواستاتیک و اثر تریبو الکتروفریکشن انجام می‌شود. هنگامی که نانو ژنراتور تریبوالکتریک تکان می‌خورد یا در معرض باد قرار می‌گیرد، پودرهای SAP به طور متناوب با سطح ورق‌های موجود در این سامانه تماس پیدا کرده و جریان الکتریکی سینوسی ایجاد می‌کنند.
با افزایش تقاضای جهانی برای انرژی‌های تجدیدپذیر و راه‌حل‌های کارآمد مدیریت پسماند، این تحقیق نشان‌دهنده پیشرفت کلیدی در هر دو زمینه است. زباله‌های حاوی پوشک مصرف شده، به طور معمول یک خطر قابل توجه برای محیط زیست است که از طریق نانو ژنراتور تریبوالکتریک می‌توان آن‌ها را به یک ابزار کارآمد تبدیل کرد.
این ایستگاه هواشناسی خود توان که بدون باتری‌های خارجی کار می‌کند، جایگزین سازگار با محیط زیست برای دستگاه‌های معمولی است. این پروژه امکان استفاده مجدد از زباله‌ها را برای کاربردهای پیشرفته نشان می‌دهد و به توسعه فناوری نانو و انرژی پایدار کمک می‌کند.
محققان معتقدند که این نوآوری از پتانسیل بسیار خوبی برای استقرار در دنیای واقعی، به ویژه در مناطقی که با چالش‌های دفع زباله روبه‌رو هستند برخوردار است. با ادغام مواد بازیافت شده با فناوری نانو، این کار روشی مقیاس‌پذیر و تأثیرگذار را برای رسیدگی به موضوعات زیست‌محیطی و مرتبط با انرژی نشان می‌دهد، این فناوری در مسیر ثبت پتنت قرار دارد.
