خسروی پیش‌بینی پذیر نبودن محیط کسب و کار را تنها مختص به ایران نمی‌داند و آن را ناشی از خاصیت زمانی امروزه می‌داند که تحولات دیجیتال و تحولاتی که در ارتباطات رخ داده عامل اصلی آن است. او معتقد است شکل آینده پژوهی تغییر کرده و باید به صورت مداوم تحولات را رصد کرد و […]
خسروی پیش‌بینی پذیر نبودن محیط کسب و کار را تنها مختص به ایران نمی‌داند و آن را ناشی از خاصیت زمانی امروزه می‌داند که تحولات دیجیتال و تحولاتی که در ارتباطات رخ داده عامل اصلی آن است. او معتقد است شکل آینده پژوهی تغییر کرده و باید به صورت مداوم تحولات را رصد کرد و این نیازمند چابکی در رفتار و ساختارها است.
او در این باره تصریح می‌کند که بدون در نظر گرفتن نقش مهم دیتا، نمی‌توان سیستمی را در سطح کسب و کارها متصور شد، زیرا در حال حاضر برتری و رقابت‌ها بر سر دیتاها و این داده‌ها هستند که در آینده رشد اقتصادی را به دنبال خواهند داشت.
در همین راستا نیلی نیز عنوان می‌کند که دنیا از پیش‌بینی پذیری عبور کرده و دیگر نمی‌توان در فضای دیجیتال امروز آینده را پیش‌بینی و بر اساس آن تکنولوژی خلق کرد، بلکه باید اساس کار را بر پایه اقتصاد دیجیتال و هوش مصنوعی بنا کنیم و این باید در تفکر در طراحی، در تکنولوژی و همچنین استفاده از تکنولوژی با هوش مصنوعی و دیتا بروز و ظهور کند. برای آنکه به این سمت حرکت کنیم باید نقشه راه داشته باشیم.
