با این حال از آنجایی که غریب به صد درصد سرمایه گذاری در این بخش از طریق بخش خصوصی انجام شده بازگشت سرمایه و حفظ سودآوری در آن برخلاف بسیاری از صنایع عموما دولتی از اهمیت بالایی برخوردار است، چرا که افزایش ریسک ورشکستی در قدم اول دارایی سرمایه گذاران موجود را تهدید می کند و در قدم بعدی مانع از آن می شود که با افزایش جمعیت یا ارتقا استانداردهای بهداشتی در جمعیت فعلی ظرفیت تولید محصولات بهداشتی نظیر دستمال کاغدی بیشتر شود.

اما چند وقتی است که اعمال سیاست های قیمت گذاری پیشینی در بورس کالا در قیمت گذاری مواد اولیه این صنعت و واگذاری آن به ستاد تنظیم بازاربرای سلولوزی‌ها مشکل ساز شده است.

فعالان این صنعت با توجه به عدم افزایش قیمت نهایی محصول از سوی ستاد تنظیم بازار آن هم در شرایطی که قیمت مواد اولیه بین ۳۵ تا ۵۰ درصد بیشتر شده تداوم شرایط موجود را به معنای ورشکستگی بخش خصوصی تلقی می کنند و خواهان بازگشت به روش قیمت گذاری قبلی یعنی قیمت گذاری پسینی هستند که در ستاد حمایت از مصرف کنندگان انجام می شد.

به همین منظور اکوایران در گفت و گو با هاشمعلی حسنی فعال اقتصادی در صنعت سلولزی به بررسی چالش های این صنعت پرداخته است. ماحصل وضعیت فعلی به تضعیف تولیدکنندگان و احتمالا تشکیل بازار سیاه محصولات بهداشتی منجر می شود.