بندرعباس، زخم‌خورده از آتش | مردم با جیب خالی، اما دل پر آمدند - افق اقتصادی

عصر دلخراش شنبه، ششم اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴، انفجاری مهیب در اسکله بندر شهید رجایی بندرعباس رخ داد؛ جایی که برای بسیاری، نه فقط محل کار که مأمن امید و آینده‌شان بود. شعله‌های سهمگین و انفجارهای پیاپی اسکله شهید رجایی، در چند ثانیه محوطه‌های بارگیری و انبارها را شعله‌ور ساخت را در آتش فرو بردند و آسمان جنوب را سیاه کردند. نیروهای امدادی، آتش‌نشانی، هلال‌احمر و حتی ارتش و سپاه به سرعت وارد عمل شدند، اما فاجعه آن‌قدر گسترده بود که تنها توانستند از شدت مصیبت بکاهند، نه از عمق آن. تا این لحظه، ۶۵ نفر جان باخته‌اند، بیش از ۱۲۴۰ نفر مجروح شده‌اند و هنوز ۶ نفر در میان شعله‌ها و آوارها مفقودند؛ خانواده‌هایی که چشم به راه بازگشت عزیزی هستند که شاید دیگر هرگز برنگردد.

این حادثه، تنها گرفتن جان نبود؛ سوختن زندگی بود. بسیاری از مردم، بار صادراتی داشتند، کامیون‌داران، تجار، کارگران بندری و رانندگانی که در آنجا روزی می‌گرفتند، حالا نه‌تنها عزیزی را از دست داده‌اند، بلکه سال‌ها تلاش، سرمایه و ماشین‌آلات خود را نیز در آتش دیدند که به خاکستر بدل شد. آتش، فقط آهن را نسوزاند، امید خیلی‌ها را سوزاند؛ کانتینرهایی که قرار بود نان‌آور سفره‌ای باشند، حالا تنها تلی از آهن سوخته‌اند.

در چنین روزهای سیاه و تلخی، ملت ایران، همان مردمی که همواره در کنار هم بوده‌اند، بار دیگر دست‌به‌دست هم داده‌اند. از هر گوشه کشور، پیام‌های همدردی، پویش‌های مردمی، کاروان‌های امدادی و حضور داوطلبانه، تصویری روشن از یک ملت متحد را به نمایش گذاشته‌اند. اینجا ایران است؛ سرزمین دل‌های مهربان، جایی که درد یک نفر، درد همه است. در این گزارش، به بازگویی جلوه‌هایی از همدلی مردمی می‌پردازیم که اجازه ندادند هم‌وطنشان در غم تنها بمانند.

می‌دانیم که ما مردمی مهربان و سخاوتمند هستیم که بارها در تاریخ ثابت کرده‌ایم به همنوعان و هموطنان خود، حتی در شرایط سخت هم کمک می‌کنیم. یکی از زیباترین مصداق‌هایی که می‌توان آن را به‌وضوح و به لطف شبکه‌های اجتماعی مشاهده کرد، کمک به مردم بندرعباس تا حد توان توسط افراد مختلف در کشور است.

 عده‌ای در سوگ هموطنان داغ‌دیده خود، جشن قهرمانی تیم محبوبشان را که چند سالی منتظر آن بوده‌اند، به تعویق می‌اندازند؛ برخی در سوگ هموطنان از دست‌رفته، فستیوال موسیقی‌شان را زودتر به پایان رساندند. تعمیرکاران و مکانیک‌های زیادی از سراسر کشور برای کمک به هموطنان آسیب‌دیده بسیج شده‌اند و با انتشار ویدیوهایی در شبکه‌های اجتماعی، آمادگی خود را برای کمک و تعمیر رایگان خودروهای آسیب‌دیده اعلام کرده‌اند.

دیگر جلوه‌ی باشکوهی که بی‌شک در رسانه‌ها آن را مشاهده کرده‌اید، حضور بی‌ شمار مردم در صف اهدای خون در استان‌های مختلف است؛ به‌طوری که سازمان انتقال خون دیگر گنجایشی برای نگهداری از خون‌های اهدایی ندارد و در اصفهان، در طول یک روز بیش از ۲۰۰۰ لیتر خون اهدا شده است.

مردم شیراز و تهران، خانه‌های خود را به‌صورت رایگان در اختیار همراهان بیماران آسیب‌دیده قرار داده‌اند. یا عزیزانی که در خارج از کشور زندگی می‌کنند و قول داده‌اند که برای هموطنان آسیب‌دیده و رانندگان تریلی، وسیله‌ای برای امرار معاش‌شان، تهیه کنند. برخی فروشگاه‌های آنلاین ارسال کالا و محصولات به بندرعباس را برای همیشه رایگان اعلام کرده‌اند، یا عواید ماهانه خود را به مردم بندرعباس و رانندگان آسیب‌دیده اهدا می‌کنند. همچنین تولیدی شیشه‌ای در حد توان خود، شیشه‌های شکسته خودروهای آسیب‌دیده را تعمیر می‌کند.

در دل این فاجعه تلخ، آنچه بیش از هر چیز روشن ماند، چراغ مهر و همدلی مردمی بود که رنج را تنها نگذاشتند و غم را با هم قسمت کردند. از شمال تا جنوب، از غرب تا شرق، یک ملت ایستاد تا نشان دهد هنوز در سرزمینی زندگی می‌کنیم که انسانیت، ستون اصلی آن است. مردمی که در برابر شعله‌های آتش، با شعله‌های مهربانی ایستادند؛ با دستان خالی، اما دل‌های پر، سهم خود را در آرام کردن دردها ادا کردند.

حادثه‌ی تلخ بندر شهید رجایی، زخمی عمیق بر پیکر جنوب و قلب تمام ایران نشاند، اما پاسخ مردم به این زخم، بی‌تردید در تاریخ ثبت خواهد شد؛ نه فقط به‌عنوان کمک، بلکه به‌عنوان گواهی زنده از وحدت، انسان‌دوستی و فرهنگی که بر پایه «با هم بودن» بنا شده است.

در پایان، با نهایت تأسف و اندوه، این ضایعه بزرگ را به خانواده‌های داغ‌دیده، بازماندگان و همه ملت شریف ایران تسلیت عرض می‌کنیم و آرزو می‌کنیم که صبر و آرامش، میهمان دل‌های زخمی آنان شود. یاد رفتگان این حادثه گرامی، و راه همدلی ملت ایران همیشه روشن باد.