استاد محمدعلی بهمنی از شاعران و غزل سرایان؛ معروف و عدالت خواه است. استعداد شاعری بهمنی در سن ۱۰ سالگی او با کمک مادرش کشف شد. وی چند وقتی به علت خونریزی مغزی در بیمارستان بستری شد؛ و نهم شهریور در به علت خونریزی دوباره مغزی درگذشت. در این گزارش نگاهی به واکنش مقامات سیاسی به درگذشت استاد بهمنی داریم.
در صبح روز سه‌شنبه، مراسمی با حضور حجت‌الاسلام والمسلمین محمد عبادی‌زاده، نماینده ولی فقیه در استان هرمزگان، حجت‌الاسلام والمسلمین محسن ابراهیمی، نماینده مردم هرمزگان در مجلس خبرگان، اعضای مجمع نمایندگان استان هرمزگان در مجلس شورای اسلامی، شاعران برجسته کشور و جمعی از خوانندگان به منظور تدفین مرحوم «محمد علی بهمنی» در ضلع جنوبی تالار شهید آوینی بندرعباس برگزار شد.
محمد علی بهمنی به مانند شعری که سروده بود «دریا شده است خواهر و من هم برادرش» شاعر تر از همیشه در برابر دریا به خاک سپرده شد تا همیشه چشمانش نظاره گر شکوه دریا و عزت خلیج تا ابد فارس باشد.
تالار شهید آوینی تحت عنوان فرهنگسرای شهید آوینی از روزگاری دور و دراز که در جوار امامزاده سید مظفر علیه‌السلام قرار داشت پاتوق اصلی مرحوم «محمد علی بهمنی» و یارانش بود و سر آخر نیز با همراهی دوستدارانش در ضلع جنوبی این فرهنگسرا به خاک سپرده شد تا انس محمد علی بهمنی و فرهنگسرای شهید آوینی برای همیشه جاودانه شود.
گفتنی است نماز «محمد علی بهمنی» توسط حجت‌الاسلام والمسلمین محمد عبادی‌زاده نماینده ولی فقیه در استان هرمزگان و امام جمعه بندرعباس برگزار شد.
محمد علی بهمنی شاعر، غزل سرا و ترانه سرای مطرح کشوری بیش از نیم قرن از عمر خود را در شهر بندرعباس زیسته بود و در روز نهم شهریور ۱۴۰۳ در حالی که روزهای ۸۲ سالگی‌اش را می‌گذراند به دلیل عارضه مغزی درگذشت.
بنا است در آرامگاه استاد محمد علی بهمنی بنایی مجزا برای تبدیل شدن به پاتوق برای اهالی فرهنگ و هنر ساخته شود.
همچنین طبق اعلام مهدی نوبانی شهردار بندرعباس یک بوستان و یک خیابان به نام «محمد علی بهمنی» در بندرعباس نامگذاری خواهد شد.
بیوگرافی استاد محمدعلی بهمنی
محمدعلی بهمنی در۲۷ فروردین سال ۱۳۲۱در دزفول متولد شد. وی شاعر و غزل سرای ایرانی است. وی یکی از توانمندترین و موثرترین ترانه سرایان این دوره است و تا کنون با هنرمندان زیادی در عرصه موسیقی همکاری داشته است که از جمله شاخص ترین آن ها زنده یاد ناصر عبدالهی است. استاد بهمنی دارای ۲ خواهر و ۵ برادر بزرگتر از خود است.
وی دوران کودکی و نوجوانی را در تهران، کرج و بندرعباس گذراند. مادر او از نخستین، دانش آموزان دانش آموخته ی زبان فرانسوی در ایران بود. مادر او به زبان عربی و فرانسه آشنا بود. وقتی همه ی بچه ها دورهم جمع می شدند مادرش یا شاهنامه خوانی می کرد یا از حافظ و سعدی می خواند. پدرش، او را به جای مدرسه، به چاپخانه فرستاد. ۱۰ ساله که بود در چاپخانه «تابان» سرگرم کار شد. مجله «روشن فکر» را آن چاپخانه نشر می داد و مسئول صفحه ی «هفت تار چنگ» مجله، فریدون مشیری بود. مشیری اولین کسی بود که توانایی شعرگویی را در محمدعلی بهمنی، پیدا کرد و بهمنی اولین شعرش را در همان سن ۱۰ سالگی برای مادرش سرود و مجله ی «روشن فکر» در سال ۱۳۳۱ آن را چاپ کرد.
محمد علی بهمنی از سال ۱۳۵۴ همکاری خود را با رادیو آغاز کرد و و برنامه صفحه شعر را با همکاری شبکه استانی خلیج فارس ارائه داده است. بهمنی در سال ۱۱۳۷۴ همکاری خود را با هفته نامه ندای هرمزگان آغاز می کند و صفحه ای تحت عنوان تنفس در هوای شعر را هر هفته در پیشگاه مشتاقان خود قرار می دهد.
او از سال۱۳۵۲ ساکن بندرعباس شد و پس از پیروزی انقلاب، به تهران آمد و مجدداً به سال ۱۳۶۳ به بندرعباس عزیمت کرد و در حال حاضر نیز، ساکن همانجاست. محمدعلی بهمنی مسؤول چاپخانه دنیای چاپ بندرعباس و مدیر انتشارات «چی‌چی‌کا» (در گویش بندرعباسی به معنی قصه) در بندرعباس است.
اولین مجموعه محمدعلی بهمنی به نام «باغ لال» را انتشارات بامداد در سال۱۳۵۱ منتشر کرد و درپی آن آثار بسیاری از وی به دست مخاطبانش رسید. دو مجموعه ی گاهی دلم برای خودم تنگ می شود و شاعر شنیدنی است از آثار بسیار مشهور در کارنامه ی بهمنی، به چاپ دهم نیز رسیده است. بهمنی سال ۱۳۷۸ غزل سرای نمونه کشور شد و سال۱۳۸۵ در نخستین دوره ی جشنواره شعر فجر به اتفاق حسین منزوی برگزیده ی بخش شعر کلاسیک شد و هم در فهرست چهره های ماندگار شعر قرار گرفت.
ادبیاتی ها بهمنی را آغازگر شعر «گفتار» یا غزل «گفتار» می دانند و معتقدند با غزل های بهمنی دوره ی بازگشت به خویش در شعر اجتماعی پر‌شور و آرمان گرای دهه ی شصت آغاز شد؛ دهه ای که نسل جوان و جوینده اش با قلم و چکش سرگرم حکاکی چهره ی زمخت غزل اجتماعی بودند.
اگر جسارت بهمنی و هم نسلانش همچون منزوی، بهبهانی و نیستانی نبود قطعاً نوگرایی در غزل بیش از چند دهه به تأخیر می افتاد. بهمنی در غزل هایش همواره چشمی به نیما دارد و بسیار درست می گوید که: «جسمم غزل است؛ اما روحم همه نیمایی است.» در بین آثار بهمنی گاهی دلم برای خودم تنگ می شود بی هیچ تردید در رشد غزل معاصر، مجموعه ایی بس تأثیرگذار است.
