از اسفند تا به حال، فیلم‌های زیاد به صورت غیرقانونی سر از فضای مجازی درآورده‌اند؛ فیلم‌هایی که جدای از کارگردانی قابل‌قبول و سوژه‌های ناب، از حضور بازیگران موفقی هم بهره برده بودند. طبیعتا در صورت اکران، می‌توانستند مخاطبان زیادی را به سینماها جلب کنند. بعضی از این فیلم‌ها در سینماها اکران شدند و برخی هم به اکران آنلاین رسیدند اما بعضی از آنها صرفا دست به دست گشتند و دیده شدند. مروری داریم بر بازی بازیگران مطرحی که در فیلم‌های قاچاق شده بازی داشتند.
«جنگ جهانی سوم» از جمله فیلم‌هایی بود که طی شش ماه اخیر نسخه غیر قانونی آن منتشر شد، اما از آنجاییکه این فیلم بلافاصله روانه پرده سینماها شد، و در دوره اکران به شکل کامل مورد بررسی قرار گرفت در این پرونده اشاره‌ای به آن نداشته‌ایم.
طناز طباطبایی | بی‌رویا | آرین وزیردفتری | ۱۴۰۰
طناز طباطبایی در «بی‌رویا» نقش زنی مهربان و صمیمی را دارد که ابتدای فیلم سعی میکند وضعیتی متعادل در زندگی‌اش ایجاد کند. به خاطر همسرش از جایگاه و زندگی خوبی که دارد می‌گذرد و می‌خواهد هرطور شده به زنی بی‌پناه که گم شده است کمک کند. اما بعد از عمل جراحی روی چشم‌هایش رفته رفته توانایی‌اش را برای برقراری توازن از دست می‌دهد و دیگر نمی‌تواند روی امور مسلط باشد. تلاش‌هایش هیچ نتیجه‌ای نمی‌دهد و نهایتا مجبور به ترک جایگاهش می‌شود. این تغییر و تحول تدریجی و تلاش برای اثبات خود، بهترین وجه بازی او به حساب می‌آید. طباطبایی برای این فیلم سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول زن را از جشنواره چهلم فیلم فجر گرفت.
شادی کرم‌رودی | بی‌رویا | آرین وزیردفتری | ۱۴۰۰
مهمترین ویژگی بازی شادی کرم‌رودی در فیلم «بی‌رویا» توانایی‌اش در ساخت یک شخصیت مرموز است. از ابتدا خیلی ناگهانی به زندگی رویا وارد می‌شود و با صورت مات و بی‌تحرکش تا حد زیادی شبیه مسخ‌شده‌ها به نظر می‌رسد. وقتی در مواجهه با شخصیت گرم و صمیمی رویا قرار می‌گیرد، این ویژگی‌ها بیشتر نمایان می‌شود. با زدن عینک رویا رفته‌رفته به زندگی او نفوذ میکند. از یک جایی به بعد شخصیتش تغییر میکند اما آن وضعیت وهم‌برانگیز و رمزآلود را تا پایان حفظ میکند. بخش مهمی از جذابیت فیلم به همراهی مخاطب با این رمز و رازها برمی‌گردد که کرم‌رودی به‌خوبی از پس آن برآمده است
ترانه علیدوستی | تفریق | مانی حقیقی | ۱۴۰۰
پیش از ترانه علیدوستی قرار بود پریناز ایزدیار ایفاگر این دو نقش باشد اما دم آخر وضعیت تغییر کرد و قرعه به نام ترانه افتاد. او در این فیلم با دو گریم و سبک پوشش متفاوت، در دو نقش ظاهر شده. یکی فرزانه و دیگری بیتا. فرزانه مربی رانندگی است؛ زنی تنها و غمگین است که با وجود باردار بودن حس خوبی به زندگی ندارد. در نقش بیتا هم با وجود اینکه از طبقه اجتماعی بالاتر است، از زندگی با همسر عصبانی و بی‌حوصله‌اش دل خوشی ندارد. علیدوستی بازی کاملا متفاوتی در این دو نقش به نمایش می‌گذارد و بنا به تعریفی که از هرکدام از نقش‌ها وجود دارد، موقعیت قابل‌قبولی خلق میکند. در نقش فرزانه می‌توانیم بی‌حوصلگی و رخوت را در رفتارش درک کنیم و در نقش بیتا، زنی که مدام مجبور است با همه چیز کنار بیاید و پذیرد را می‌بینیم.
نوید محمدزاده | تفریق | مانی حقیقی | ۱۴۰۰
در فیلم «تفریق»، نوید محمدزاده هم در دو نقش متفاوت ظاهر شده. یکی مردی به اسم جلال که اوضاع مالی‌اش تعریفی ندارد و مدام درحال تلاش و تکاپوست اما به عنوان شخصیت مثبت داستان معرفی می‌شود. دیگری محسن است که هم جایگاه اجتماعی بهتری نسبت به جلال دارد و هم تیپ و قیافه مرتب‌تری اما عصبی و مستبد است، خودش را بالاتر از دیگران می‌بیند و آنطور که باید به همسرش اهمیت نمی‌دهد. درکل به نسبت سایر شخصیت‌ها، منفی‌تر به نظر می‌رسد. محمدزاده موفق شده با تمهیداتی این دو نقش را متفاوت ایفا کند اما برخی منتقدان معتقدند نتوانسته به عمق این نقش‌ها ورود کند.
ترانه علیدوستی | برادران لیلا | سعید روستایی | ۱۴۰۰
ترانه علیدوستی در این فیلم نقش دختری بیمار به نام لیلا را دارد که تمام عمر از رفتارهای پدر آسیب دیده و حتی عشقش را به خاطر او از دست داده است. حالا اما به واسطه حضور علیرضا، در نقطه‌ای قرار دارد که می‌خواهد مقابل پدر بایستد و دست به اصلاحات اساسی بزند. گرچه بخش مهمی از مخاطبان به دلیل غلبه احساساتشان نسبت به پدر خانواده، نتوانسته‌اند به طور کامل با این شخصیت و اعمالش همذات‌پنداری کنند و در قسمت‌هایی از فیلم، پشت علیرضا ایستاده‌اند. اما به نظر می‌رسد هم قصد کارگردان و هم ترانه علیدوستی قهرمان‌سازی نبوده و اتفاقا فقط در پی این بوده‌ند که زن قدرتمند فیلم یک‌بار برای همیشه مقابل بی‌خردی بزرگ خانواده بایستد. علیدوستی هم در جایگاه دختری دردمند و مستاصل موفق ظاهر شده و هم جسارت و قدرت لیلا را به‌درستی منتقل کرده است.
پیمان معادی | برادران لیلا | سعید روستایی | ۱۴۰۰
پیمان معادی یکی از متفاوت‌ترین نقش‌هایش را در «برادران لیلا» ایفا کرده. هم به لحاظ ظاهری (آرایش مو و لباس) با سایر آثارش متفات است و هم شیوه حرف زدن و رفتارهایش. پسری بلندپرواز است که همسرش او را ترک کرده و حالا برای اینکه بالاشهرنشین به نظر برسد حاضر است دست به هرکاری بزند. احساسی تصمیم می‌گیرد و به راحتی اجازه می‌دهد سرش کلاه بگذارند. بسیار ساده است و حتی می‌شود گفت خصلت‌هایی کودکانه دارد. به سرعت خوشحال می‌شود و با کوچکترین مشکلی بهم می‌ریزد. حوصله کار کردن ندارد و می‌خواهد هرطور شده سریع به خواسته‌هایش برسد. منوچهر یکی از شیرینی‌های فیلم است و از جدیت همیشگی پیمان معادی در این نقش خبری نیست.
سحر دولتشاهی | خط فرضی | فرنوش صمدی | ۱۳۹۹
سحر دولتشاهی در فیلم «خط فرضی» موقعیتی را تجربه میکند که پیش از این در فیلم «شکاف» نیز به نوعی در معرض آن قرار گرفته بود . او در هر دو فیلم در نقش مادری بازی میکند که فرزندش به اثر اتفاقی از دنیا میرود . رویارویی با مرگ فرزند چالشی است که دولتشاهی در هر دو فیلم از پس از آن با موفقیت بیرون می‌آید. مهمترین شاخصه بازی دولتشاهی در این دو نقش این است که با وجود تمام اشتراکاتی که دارند اما بازیگر تمام تلاش خود را به خرج داده تا مرز این دو نقش را کاملا از هم جدا کند که اتفاقا در این امر موفق هم عمل میکند. در واقع حتی می‌توان گفت دولتشاهی در «خط فرضی» نقش یک مادر فرزند از دست داده را پخته تر بازی میکند و با وارد کردن برخی جزییات در رفتارش مخاطب را بیش از بیش با نقش «سارا» در «خط فرضی» نزدیک میکند.
مهران غفوریان | ارادتمند، نازنین، بهاره و تینا | عبدالرضا کاهانی | ۱۳۹۵
عبد الرضا کاهانی در آثار قبلی‌اش از کمدین‌ها در نقش‌های جدی بهره گرفته بود که اتفاقا همگی به تجربه‌‌های موفقی از کار درآمدند. کاهانی در ادامه این ماجراجویی در فیلم «ارادتمند، نازنین، بهاره ، تینا» سراغ مهران غفوریان میرود در این فیلم یک نقش خاص و جدی به او مبیدهد. در واقع کاهانی زمانی سراغ غفوریان میرود که این بازیگر هنور وزنش را کاهش نداده بود و تمام فعالیت‌هایش به حضور در آثار کمدی محدود می‌شد. غفوریان در این فیلم نقش یک بوتیک دار را دارد که با سه کاراکتر اصلی فیلم ارتباط دارد. او از فرصتی که کاهانی در اختیارش قرار داده نهایت بهره را برده و بازی متفاوتی از خودش ارائه داده است. غفوریان با تشخیص درست موقعیت کاراکترش در بدنه فیلم ، بازی‌اش را در مسیری هدایت میکند که مخاطب او را باور میکند و همراهش می‌شود. لحن ،کلام و حتی نوع راه رفتن غفوریان در قامت کاراکتری که در فیلم کاهانی از او می‌بینم متفاوت و البته باور پذیر از کار درآمده‌است.
