گروه دفاعی خبرگزاری تسنیم ـ سیدمحمد طاهری: شامگاه ۳۰ تیرماه یک فروند پهپاد «یافا» یمنی با طی مسافت حدود ۲۰۰۰ کیلومتر به ساختمانی در تل‌آویو برخورد کرد و این عملیات به‌سرعت به خبر یک رسانه‌های جهان تبدیل شد.
اجرای این عملیات موفق از یک سو بیانگر توانمندی ارتش و کمیته‌های مردمی یمن و از سوی دیگر بیانگر نقطه‌ضعفی عمیق در ساختار پدافند هوایی ارتش رژیم صهیونیستی است.
در جریان جنگ ۳۳ روزه سال ۲۰۰۶، رژیم صهیونیستی برای نخستین مرتبه با تهدیدات انبوه راکتی و موشکی در عمق سرزمین‌های اشغالی مواجه شد. تهدیدی که ساختار پدافند هوایی ارتش رژیم صهیونیستی تا آن زمان با آن مواجه نبود و به همین دلیل تجهیزات و ساختار و سازمان مناسبی برای مقابله با آن در اختیار نداشت.
در حقیقت تا سال ۲۰۰۶ پدافند هوایی ارتش اسرائیل بر مبنای مقابله با تهدید جنگنده‌های ارتش‌های عربی طراحی شده بود و شیوه گسترش آن نیز بر مبنای تقسیم‌بندی‌های منطقه‌ای نیروی زمینی ارتش رژیم (مناطق شمالی، میانی و جنوبی) صورت گرفته بود و اساساً چیزی به نام ساختار یکپارچه پدافند هوایی در ارتش رژیم وجود نداشت.
پس از جنگ ۳۳ روزه اما برای نخستین مرتبه راهبردهای دفاعی وارد دکترین نظامی ارتش اسرائیل شد و بر این اساس اولین جایی که به صورت جدی دستخوش تغییرات شد پدافند هوایی ارتش اسرائیل بود.
در طراحی جدید ابتدا ساختار دفاع هوایی منطقه‌ای جای خود را به ساختار یکپارچه پدافند هوایی داد و در گام دوم با درک اثرگذاری تهدیدات راکتی و موشکی، تمرکز پدافند هوایی ارتش رژیم از مقابله با جنگنده‌های کشورهای عربی بر مقابله با راکت‌ها و موشک‌های میان‌برد قرار گرفت.
در گام سوم نیاز بود تا تسلیحات متناسب با این تغییر راهبرد نیز طراحی شوند که سامانه‌های گنبد آهنین برای مقابله با راکت‌ها، فلاخن داود برای مقابله با موشک‌های کوتاه‌برد و سامانه پیکان در سه نسخه برای مقابله با موشک‌های میان‌برد و برد بلند طراحی و تولید شدند.
هدف قرارگرفتن یکی از پالایشگاه‌های اسرائیل توسط راکت‌های مقاومت در حالی که سامانه گنبد آهنین در نزدیکی آن مستقر بوده است
پرتابگر سامانه فلاخن داود
موشک‌های پیکان ۲ و ۳
هر چند این سامانه‌ها در مقاطعی در مقابل راکت‌های دست‌ساز نیروهای مقاومت فلسطینی که از دقت و سرعت پایین نسبت به راکت‌های استاندارد برخوردارند، موفقیت‌هایی را کسب کردند اما با آغاز عملیات طوفان الاقصی، نقص و خلأ جدی ساختار پدافند هوایی که قبلاً نیز چشمه‌هایی از آن نمایان شده بود به روشنی مشخص شد.
اولین نشانه‌ها از خلأ ساختار پدافند هوایی اسرائیل در جریان نفوذ پهپاد ایوب به عمق سرزمین‌های اشغالی مشخص شد. سال ۱۳۹۱ ارتش رژیم صهیونیستی اعلام کرد یک پهپاد را بر فراز تاسیسات هسته‌ای دیمونا رهگیری و منهدم کرده است. بلافاصله بعد از این ماجرا سیدحسن نصرالله در یک سخنرانی عنوان کرد پهپادی که به عمق سرزمین‌های اشغالی نفوذ کرده است پهپاد ایوب و متعلق به حزب‌الله لبنان بوده است.
سیدحسن نصرالله همچنین اعلام کرد: “پرنده مورد نظر ساخت ایران بوده است و توسط جوانان لبنانی مونتاژ شده است. این پهپاد گونه پیشرفته‌تر از پهپاد «مرصاد» است.”
پهپاد ایوب حزب‌الله
در حقیقت پهپاد ایوب توانسته بود با عبور از سدّ ساختار و سامانه‌های پدافند هوایی ارتش اسرائیل، خود را به عمق حدود ۲۰۰ کیلومتری فلسطین اشغالی برساند و با تصویربرداری از مراکز حساس و حیاتی اسرائیل به خصوص نیروگاه دیمونا اطلاعات ارزشمندی را در اختیار حزب‌الله قرار دهد.
این عملیات یک پیام واضح برای صهیونیستها داشت آن هم اینکه حالا آنها باید خود را برای مقابله با نسل جدیدی از تهدیدات هوایی آنها از جنس پرنده‌های بدون سرنشین آماده کنند. پیامی که شاید در آن مقطع توسط صهیونیستها خیلی جدی تلقی نشد و گذشت زمان نشان داد این موضوع چقدر برای آنها گران تمام خواهد شد.
یک سال پس از این واقعه، اسرائیلی‌ها با ترور «حسان اللقیس» مغز متفکر قوای پهپادی حزب‌الله فکر می‌کردند ضربه سنگینی به پیکره پهپادی حزب‌الله وارد کرده‌اند و این موضوع موجب اخلال جدی در روند قدرت‌افزایی پهپادی حزب‌الله ایجاد خواهد کرد.
سال ۱۴۰۰ اما زمانی که پهپاد «حسان» ـ که به نام شهید اللقیس بنیان‌گذار توان پهپادی حزب‌الله نام‌گذاری شده بود ـ توانست با نفوذ به عمق ۷۰ کیلومتری سرزمین‌های اشغالی به مدت ۴۰ دقیقه پرواز کند و به سلامت به پایگاه خود باز گردد، بار دیگر زنگ خطر برای صهیونیستها به صدا در آمد و یک چشمه دیگر از خلأ پدافندی اسرائیل برای مقابله با پهپادها نمایان شد.
۱۱ تیرماه ۱۴۰۲ در ماجرای مناقشه میدان گازی کاریش بین لبنان و رژیم صهیونیستی، حزب‌الله لبنان سه پهپاد خود را در این منطقه که حدود ۱۰۰ کیلومتر با سواحل فلسطین فاصله دارد به پرواز در آورد.
در پی این عملیات، ارتش رژیم صهیونیستی تلاش کرد با سامانه‌های پدافندی ناوچه‌های خود و پرواز چند جنگنده، مانع از عملیات پهپادهای حزب‌الله شود و اعلام کرد همه آنها را منهدم کرده اما چندی بعد سیدحسن نصرالله اعلام کرد اسرائیلی‌ها موفق به انهدام دو پهپاد شدند و یک پهپاد نیز در دریا سقوط کرد. حزب‌الله نیز طی بیانیه‌ای اعلام کرد که این پهپادها پیش از انهدام و سقوط، مأموریت خود را به خوبی انجام دادند.
تصویری از رهیگیری پهپاد حزب‌الله توسط جنگنده‌های اسرائیلی
اما در کنار این عملیات‌ها که ضعف ساختار پدافند هوایی اسرائیل برای شناسایی و مقابله مؤثر با پهپادهای مقاومت را نشان می‌دهد، پس از عملیات طوفان الاقصی شاهد رشد عملیات‌های پهپادی به خصوص از سوی حزب‌الله لبنان علیه اسرائیلی‌ها هستیم.
عملیات‌هایی که طی آن پهپادهای حزب‌الله مانند پهپاد هدهد با موفقیت بر فراز مناطق مختلف فلسطین اشغالی پرواز کرده و به سلامت به پایگاه‌های خود بازگشته‌اند و علی‌رغم آنکه اسرائیل درگیر جنگ بوده و ساختار پدافند هوایی آن در آمادگی کامل قرار دارد موفق به شناسایی و مقابله با پهپادهای حزب‌الله نشده است.
تصویربرداری پهپاد هدهد از بندر حیفا
عملیات موفق ترکیبی موشکی و پهپادی جمهوری اسلامی ایران علیه رژیم صهیونیستی نمونه‌ای دیگر از ضعف در ساختار دفاع هوایی اسرائیل بود. عملیات وعده صادق به خوبی نشان داد اسرائیل حتی در شرایط دفاع هوایی چند لایه با کمک ارتش‌های منطقه و فرامنطقه‌ای هم قادر نخواهد بود تأثیرگذاری مطلوبی از خود به نمایش بگذارد. نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران در اولین عملیات مستقیم خود علیه اسرائیل به خوبی نشان دادند هم اشراف اطلاعاتی مناسبی بر تحرکات ارتش رژیم دارند و هم به خوبی از نقاط ضعف ساختار نظامی اسرائیل مطلع‌اند.
عملیات اخیر نیروهای یمنی علیه تل‌آویو اما مهر تأیید بر تداوم نقص جدی پدافند هوایی اسرائیل برای مقابله با پهپادها بود. عملیاتی که از فاصله بیش از ۲۰۰۰ کیلومتری و در غافلگیری کامل صورت گرفت و یک شکست جدی برای پدافند هوایی ارتش رژیم صهیونیستی قلمداد می‌شود. شکستی که بمباران بندر حدیده یمن توسط اسرائیل هم نتوانسته از اثرات آن بکاهد.
امروز سرتاسر جبهه مقاومت از یمن در جنوب تا لبنان در شمال، به انواع پهپادهای شناسایی، رزمی و انتحاری مجهز شده‌اند که توانایی اجرای طیف متنوعی از مأموریت‌ها را دارد؛ مأموریت‌هایی که در سال‌های اخیر نمونه‌های واقعی و میدانی آنها هم به وقوع پیوسته و توانسته است قدرت پهپادی مقاومت را به دشمن اثبات کند.
اما آنچه در مورد توان پهپادی جبهه مقاومت جالب توجه است آن است که نیروهای مقاومت توانسته‌اند توانمندی‌های پهپادی خود را متناسب با تهدیدات و سامانه‌های پدافندی دشمن گسترش دهند، به صورتی که در اغلب موارد سامانه‌های پدافندی طرف مقابل از رهگیری و انهدام آنها عاجز بوده است.
ارزان بودن و سادگی در به‌کارگیری پهپادهای تاکتیکی، از جمله مزیت‌های دیگر پهپادهای جبهه مقاومت در مقابل سامانه‌های پدافندی گران‌قیمت دشمن است که موجب می‌شود طرف مقابل هزینه‌های گزافی برای مقابله با آنها بپردازد. پهپادهایی که جبهه مقاومت از آنها استفاده می‌کند عمدتاً دارای موتور پیستونی هستند و به همین دلیل از سرعت و ارتفاع پروازی پایینی برخوردارند. همین امر رهگیری و شناسایی آنها توسط سامانه‌های راداری را مشکل می‌سازد.
پهپاد یافای انصارالله
پهپاد النورس (مرغ دریایی) حزب‌الله
به نظر می‌رسد پهپادی که نیروهای یمنی در عملیات اخیر خود از آن استفاده کرده‌اند بسیار شبیه به پهپادی است که حزب‌الله در جریان عملیات بر فراز میدان گازی کاریش از آنها استفاده کرد. پهپادهایی با سطح مقطع راداری پایین و دُم Vشکل که به رادارگریزی آنها کمک شایانی می‌کند. علاوه بر آن، همان‌طور که پیش‌تر نیز اشاره شد بهره‌گیری این پهپادها از موتورهای پیستونی به جای موتورهای جت رهگیری آنها توسط سامانه‌های راداری را دشوار می‌کند.
حال به نظر می‌رسد شبکه یکپارچه پدافندی مد نظر «جان کربی» مشاور شورای امنیت ملی کاخ سفید که در تیرماه سال ۱۴۰۱ اعلام کرده بود واشنگتن به دنبال ایجاد در آن منطقه است، پس از گذشت دو سال هنوز قادر نیست امنیت منافع آمریکا و متحدانش در منطقه را تأمین کند.
از سوی دیگر به نظر می‌رسد اسرائیل نیز در زمینه پاسخگویی به تهدیدات در یک موضع انفعالی قرار گرفته و دیگر قادر به پیش‌بینی تهدیدات قبل از وقوع آنها نیست و علی‌رغم سرمایه‌گذاری‌های قابل توجهی که در حوزه پدافند هوایی انجام داده است حال باید به دنبال هزینه‌های بیشتر برای مقابله با تهدیدات جدید باشد.
انتهای پیام/؛
