اکوایران: برخلاف برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) که صرفاً بر برنامه هسته‌ای ایران متمرکز بود، به نظر می‌رسد که رویکرد بایدن صریحاً مذاکرات هسته‌ای را با آتش‌بس میان نیروهای آمریکایی و شبه‌نظامیان مورد حمایت ایران در عراق و سوریه مرتبط می‌کند.
به گزارش اکوایران، ایالات متحده همچنان در آستانه توافقی با ایران است که دولت بایدن دوست ندارد آن را توافق نامیده که بنا بر گزارش‌ها، شامل افزایش محدودیت‌ها و نظارت بر برنامه هسته‌ای ایران در ازای کاهش برخی تحریم‌ها و همچنین احتمال آزادی شهروندان آمریکایی بازداشت‌شده در ایران خواهد بود.
به نوشته المانیتور، برخلاف برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) که صرفاً بر برنامه هسته‌ای ایران متمرکز بود، به نظر می‌رسد که رویکرد بایدن صریحاً مذاکرات هسته‌ای را با آتش‌بس میان نیروهای آمریکایی و نیروهای نزدیک به ایران در عراق و سوریه مرتبط می‌کند.
در میان صاحبان قدرت در ائتلاف سیاسی حاکم عراق، برخی از جناح‌های سیاسی شبه‌نظامیان و سایر احزاب و افراد، روابط نزدیکی با ایران دارند. بنابراین به نظر می‌رسد که این روزها، تهران انگیزه کم‌تری برای تبدیل عراق به میدان نبردی علیه آمریکا دارد.
در حالی که مطمئناً ایران خواهان آزادسازی دارایی‌های مسدودشده و کاهش برخی تحریم‌ها است، اما عجله‌ای ندارد. بر اساس گزارش وال‌استریت ژورنال، صادرات نفت این کشور به ۱.۶ میلیون بشکه در روز رسیده که تحریم‌های آمریکا را دور زده است. این میزان بیشترین صادرات از سال ۲۰۱۸ و قبل از خروج ایالات متحده از برجام و اعمال مجدد تحریم‌ها است که ایران ۱.۸۵ میلیون بشکه در روز می‌فروخت. ایران نفت خود را با تخفیف به چین، سوریه، ونزوئلا و سایرین، از جمله بازار رو به رشد آمریکای لاتین و آفریقا می‌فروشد. نفت تخفیف‌خورده می‌تواند برای اوپک دردسرساز باشد و کاهش تولید اخیر اوپک را که به هدف بازیابی نفوذ در بازار و کنترل کاهش قیمت‌ها وضع شده را تضعیف کند.
با فرض اینکه «تفاهم» آمریکا و ایران حاصل شود، و حتی شاید در صوت در عدم دستیابی به آن، ایران به طور فزاینده‌ای خود را به عنوان یک قدرت هسته‌ای عادی که امضاکننده معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (ان‌پی‌تی)، مانند ژاپن یا برزیل است، نشان خواهد داد که مایل به همکاری با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در موضوع پادمان است.
به نظر می‌رسد که موضع اخیر ایران نشان‌دهنده نگاه این کشور به خود، نه تنها به عنوان یک قدرت خاورمیانه‌ای، بلکه به عنوان یک قدرت شرقی یا آسیایی است که حتی می‌تواند همتای کشورهایی مانند روسیه، چین یا هند باشد. همیشه نگاه ایران به شرق بوده، اما پس از آنکه اروپا با خروج آمریکا از برجام با تحریم‌های ثانویه اقتصاد ایران را فلج کرد، حس غرب‌گریزی تهران بیش از همیشه تقویت شد. در همین راستا، ایران در این هفته به عضویت کامل سازمان همکاری شانگهای (اس‌سی‌او) درآمد که باعث همسویی بیشتر تهران با مسکو و پکن شد و نفوذ آن را در آسیای مرکزی گسترش داد.
همیشه روابط ایران و روسیه بیشتر مانند دست‌دادن بوده تا در آغوش‌گرفتن، و این روزها ممکن است ایران با توجه به وضعیت اسفناک مسکو پس از حمله به اوکراین، یک مزیت داشته باشد. با این حال، این رابطه برای تهران خطراتی را به همراه دارد. اوکراین می‌تواند نقطه عطفی برای ایران در شورای امنیت سازمان ملل در پاییز امسال باشد. محدودیت برجام برای انتقال پهپاد و موشک‌های ایرانی در ماه اکتبر امسال به پایان می‌رسد. امضاکنندگان اروپایی برجام، همان‌طور که ایالات متحده در سال ۲۰۱۸ از آن خارج شد، ممکن است «مکانیزم ماشه» قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل را برای حفظ تحریم‌ها فعال کنند. یک مقام ارشد ایرانی به المانیتور گفت که اگرچه تهران ارسال هواپیماهای بدون سرنشین به روسیه برای استفاده در جنگ اوکراین را تکذیب می‌کند، اما مایل است گفت‌وگو با اتحادیه اروپا و اوکراین درباره نقش خود در این جنگ را جدا از مذاکرات هسته‌ای، آغاز کند.
