به گزارش اکوایران، یوگنی پریگوژین، رئیس گروه واگنر مرده‌ای است که راه می‌رود. از زمانی که به دلیل کلاهبرداری و سرقت ۹ سال را در زندان گذراند، در عرصه‌های مختلفی ورود کرد و حتی در مقطعی به مسئول تهیه غذای کل ارتش روسیه و کرملین تبدیل شد. اما مشخص بود که مردی مانند پریگوژین هرگز به صنعت خدمات غذایی راضی نخواهد بود.

به نوشته نشنال اینترست، پریگوژین از ثروت هنگفتی که در خدمات غذایی و قمار به دست آورده بود برای ایجاد دو سرمایه‌گذاری نزدیک به دولت روسیه استفاده کرد: یک مزرعه ترول به نام آژانس تحقیقات اینترنتی که وزارت دادگستری ایالات متحده آن را به مداخله در انتخابات ایالات متحده در سال ۲۰۱۶ متهم کرد. دیگر هم گروه واگنر که یک شرکت نظامی خصوصی است. گروه واگنر در سال ۲۰۱۴ تحت رهبری پریگوژین تشکیل شد. این شرکت به عنوان بازوی غیررسمی پوتین در عملیات‌های شبه‌نظامی در کریمه، سوریه، آفریقا و حالا اوکراین عمل کرده و کرملین را قادر ساخت تا هرگونه نقش خود در این عملیات‌ها را انکار کند.

این داستان، نه تنها پریگوژین را ثروتمندتر کرد، بلکه ارتشی کوچک اما تجربه رزمی بالایی را به او هدیه داد. حتی در روسیه استبدادی نیز، پول و نیروی نظامی به معنی داشتن قدرت سیاسی است.

فدایی کرملین؛ یک تیر و دو هدف

اما با توجه به اینکه روسیه یک کشور استبدادی است، نمی‌توان اجازه داد که چنین قدرتی تا این حد به مرکز نزدیک شود. شواهد نشان می‌داد که رژیم پوتین مقصر جنایات جنگی در اوکراین را به گردن پریگوژین می‌اندازد؛ یعنی یک تیر و دو هدف. دولت روسیه نیروهای گروه واگنر را در سخت‌ترین خط مقدم جنگ اوکراین مستقر و به تدریج، قدرت رزمی این گروه را تضعیف کرد. در همان زمان، کهنه‌سربازان باتجربه واگنر بهتر از سربازان ارتش روسیه می‌جنگیدند.

پریگوژین فهمید که چه اتفاقی دارد می‌افتد. چند ماه پیش، این فرمانده که در سایه‌ها حضور داشت، ویدئوهایی منتشر کرد که در آن مقامات ارشد نظامی کشور را به باد انتقاد و توهین می‌گرفت. او به خود پوتین حمله نکرد، بلکه حلقه نزدیک پوتین، به ویژه ژنرال والری گراسیموف، رئیس ستاد کل ارتش و سرگئی شویگو، وزیر دفاع را هدف قرار داد. او آنها را به دزدی از پول ارتش و فریب پوتین در مورد وضعیت واقعی روسیه در اوکراین متهم کرد. در اصل، پریگوژین گراسیموف و شویگو را به خیانت جنگی متهم کرده و خود را یک میهن‌پرست واقعی نشان داد.

ساخت وجهه جدید پریگوژین در میان مردم روسیه ترفند بسیار زیرکانه‌ای بود تا نابود‌شدن گروه واگنر و ترورشدنش توسط پوتین را دشوارتر کند. با وجود الیگارش‌ها و مقاماتی که اخیراً به طور مرموزی مرده بودند، ترس از ترورشدن یکی از نگرانی‌های اصلی پریگوژین بود.

اکثر کارشناسان باور دارند که لحظه سرنوشت‌ساز برای پریگوژین که منجر به حمله و تصرف روستوف‌روی‌دون و پیشروی به سمت مسکو شد، اقدام کرملین برای هدف‌قراردادن به ظاهر اتفاقی رهبری واگنر بود.

در ۲۳ ژوئن، ان‌بی‌سی نیوز گزارش داد که: «پریگوژین در پیام‌های صوتی تلگرام، سرگئی شویگو را متهم کرد که دستور حمله موشکی به اردوگاه‌های واگنر در اوکراین را صادر کرده است. این ادعا تأیید نشده است. در توضیح این ویدئو نوشته شده بود که این یک حمله موشکی به کمپ‌های واگنر است. به گفته شاهدان عینی، حمله از پشت انجام شده بود؛ یعنی ارتش روسیه آن را انجام داده بود».

پریگوژین شویگو را به کشتن حداقل سی نفر از افرادش در آن حمله موشکی متهم کرد. با توجه به میزان اطلاعات نادرست همه رویدادهای مربوط به روسیه، مشخص نیست که واقعاً چه اتفاقی افتاد. اما چیزی که روشن است این است که پریگوژین باید به این نتیجه رسیده باشد که نیروهای خودی روسیه برای ترور او تیمش توطئه کرده‌اند. وقتی دولت روسیه می‌خواهد شما بمیرید و غرب به دلیل اتهامات جنایات جنگی به شما پناهندگی نمی‌دهد، چه خواهید کرد؟

قدرت پوشالی

پریگوژین احمق نیست. او شخصیت بسیار محتاطی دارد. او ظاهراً به این نتیجه رسید که تنها راه باقی‌مانده این است که اقدام علیه واگنر را برای شخص پوتین هزینه‌دار کند. البته نمی‌توان با یک ارتش حداکثر ۲۵ هزارنفری مسکو را تصرف کرد. اما پریگوژین می‌توانست «رژه عدالت» را آغاز کرده و خود را میهن‌پرستی واقعی در میان بوروکرات‌ها و سیاستمداران دزد نشان دهد. حتی اگر کاری از پیش نمی‌برد، پریگوژین قدرت ابهت پوشالی پوتین را به دنیا نشان می‌داد و دیگران را نیز در حلقه قدرت روسیه جسور می‌کرد. اما در بهترین سناریو، پوتین با او مذاکره کرده تا از جنگ خونین در قلب روسیه جلوگیری کند.

پریگوژین به بهترین نتیجه ممکن رسید. پوتین از الکساندر لوکاشنکو، رئیس‌جمهور بلاروس استفاده کرد تا بر سر توافقی مذاکره کند که بر اساس آن پریگوژین به بلاروس تبعید شود. آینده گروه واگنر نامشخص است. گزارش‌ها حاکی از آن است که به رژیم‌های خودکامه آفریقایی اطمینان داده شده که واحدهای گروه واگنر برای تقویت رژیم‌های شکننده آن‌ها به فعالیت خود ادامه می‌دهند. اعضای این گروه در اوکراین نیز مجبور خواهند بود رسماً در وزارت دفاع روسیه ادغام شوند. به طور کلی، علی‌رغم امید پریگوژین به فرماندهی گروه از تبعید، واگنر به طور جدی تضعیف شده است.

پریگوژین فعلاً زنده خواهد ماند. او نه تنها در عرصه جهانی بلکه در خود روسیه، جایی که قطره‌ای خون، کوسه‌ها را جمع می‌کند، شدیداً به شهرت پوتین آسیب زد. این یک ضربه استادانه توسط بازیکنی بود که شانس زیادی برای موفقیت نداشت.

به همین دلیل، پریگوژین مرده‌ای است که راه می‌رود. مطمئناً در آینده، مانند هر دشمن دیگر پوتین، گذر او به نوویچوک خواهد افتاد. در زمان نگارش این مقاله، او در مینسک به سر می‌برد، اما شایعاتی وجود دارد که به محض ورود به مینسک، او را به سرعت با هواپیما به مسکو بردند. با این حال، نکته جالب‌تر این است که آیا پریگوژین با انتخاب جسورانه خود، در واقع همان سرنوشت را برای پوتین رقم زده یا خیر. تنها زمان مشخص می‌کند.