با این حال، بیست سال قبل، شرایط تا حدی متفاوت بود. افزایش قیمت نفت در بازارهای جهانی و به تبع آن، رشد فروش نفت ایران، درآمد قابل توجهی را به ارمغان آورد. این رونق که به مثابه “مائده الهی” برای اقتصاد ایران تلقی می‌شد، فرصت‌های بی‌نظیری را برای توسعه و پیشرفت کشور فراهم کرد. اما […]
با این حال، بیست سال قبل، شرایط تا حدی متفاوت بود. افزایش قیمت نفت در بازارهای جهانی و به تبع آن، رشد فروش نفت ایران، درآمد قابل توجهی را به ارمغان آورد. این رونق که به مثابه “مائده الهی” برای اقتصاد ایران تلقی می‌شد، فرصت‌های بی‌نظیری را برای توسعه و پیشرفت کشور فراهم کرد.
اما به گفته موسی غنی‌نژاد، اقتصاددان، این فرصت‌ها به دلیل سوءمدیریت و اتخاذ سیاست‌های غلط، به هدر رفت. از نظر او در آن سال‌ها، سکان اقتصاد ایران در دست افرادی بود که با وجود بی‌تجربگی و دانش ناکافی، به واسطه درآمدهای بادآورده نفتی دچار اعتماد به نفس کاذب شده بودند.
این افراد، به جای برنامه‌ریزی بلندمدت و سرمایه‌گذاری در بخش‌های تولیدی و زیربنایی، با اتکا به ثروت‌های موقتی، قطار اقتصاد ایران را از ریل توسعه خارج کرده و کشور را با چالش‌های جدی اقتصادی در سال‌های آتی روبرو ساختند.
