برخی کارشناسان و فعالان حوزه صنعت پلیمر اعتقاد دارند: چالش جدی این صنایع، نرسیدن مواد اولیه است. در ایران در برخی مواد اولیه که ظرفیت تولید کشور با مصرف تقریبا یکسان است مشکلاتی جدی وجود دارد. طبق آمار ظرفیت تولید مواد اولیه پلاستیک پتروشیمی سالانه در حدود ۶.۵ الی ۷ میلیون تن است. به گفته این […]
برخی کارشناسان و فعالان حوزه صنعت پلیمر اعتقاد دارند: چالش جدی این صنایع، نرسیدن مواد اولیه است. در ایران در برخی مواد اولیه که ظرفیت تولید کشور با مصرف تقریبا یکسان است مشکلاتی جدی وجود دارد. طبق آمار ظرفیت تولید مواد اولیه پلاستیک پتروشیمی سالانه در حدود ۶.۵ الی ۷ میلیون تن است.
به گفته این گروه از طرفی کل ظرفیتی که از این مواد اولیه در کشور مصرف میشود سالانه حدود ۳ تا ۳.۵ میلیون تن است. در نتیجه در ایران ظرفیت تولید مازاد است و علی الظاهر نباید روی کاغذ مشکلی از بابت تامین مواد اولیه صنایع پلیمر ایجاد شود، ولی در واقعیت اتفاقاتی غیر از آنچه بر روی کاغذ است میافتد.
از دید برخی فعالان مشکل اصلی این است که در برخی از مواد اولیه موردنیاز صنایع پلیمر، توازن تولید و تقاضا بهم خورده و این موضوع باعث شده است باین گروه تصور می کند. سیاستگذار حوزه بالادست پتروشیمی باید از سالهای قبل بررسی بازار انجام میداد که کشور در سالهای آینده به چه میزان و چه نوع مواد اولیه نیاز دارد؟
در قسمتهای پیشین پتروتک، از کارشناسان مختلفی دعوت شد و برخی پیرو مشکلات حوزه تامین مواد اولیه پتروشیمیها، به چالشهای عرضه مواد پتروشیمیها در بورس کالا و وزارت صمت اشاره کردند . اما چه نهادی باید در حوزه مواد پتروشیمی تنظیمگری کند و این نهاد چه ویژگیهایی باید داشته باشد؟
نقش تشکلها در تصمیمسازیها چیست؟ در این قسمت از پتروتک، در رابطه با مشکل عدم توازن و تنظیمگری در حوزه مواد پتروشیمی با علیرضا ترک- عضو هیات مدیره انجمن ملی صنایع پلیمر ایران- گفت و گو شده است.