خبرگطاری فارس لرستان_ مرکز مشاوره آرامش فرماندهی انتظامی لرستان به بیان هفت اصل کلی تربیت پرداخته که در زیر می‌خوانیم:
۱- به ادب و تربیت به عنوان نوعی آموزش فکر کنید:
به تأدیب و تربیت به عنوان نوعی آموزش فکر کنید، نه شکلی از تنبیه! فرزندتان نیاز دارد که بیاموزد چگونه با دیگران کنار بیاید و از خطر برکنار بماند. او دانش‌آموز مشتاقی است اما مهم‌ترین درس‌ها که تقسیم کردن چیزها با دیگران، صبر، همکاری و احتیاط است، چند سال طول می‌کشد تا خوب فهمیده و تثبیت شوند. به عنوان معلم اصلی او، این کار شماست تا با ثبات، صبر و دلسوزی خود این درس‌ها را در ذهنش تثبیت کنید.
۲_ هرگز کودک را کتک نزنید:
هر قدر هم که رفتار فرزندتان بد باشد، کتک زدن نباید یکی از گزینه‌های شما باشد. کتک زدن کودکان و سیلی زدن، به آنها می‌آموزد که باید از پدر و مادر خود بترسند و مهم‌تر از آن، این پیام را به آنها می‌دهد که اگر قوی‌تر باشی، زدن دیگران ایرادی ندارد. اگرچه شما هرگز قصد آسیب رساندن به فرزندتان را ندارید، ولی وقتی عصبانی هستید به سادگی ممکن است کنترل خود را از دست بدهید.
اگر احساس می‌کنید که می‌خواهید فرزندتان را کتک بزنید، تا وقتی این احساس می‌گذرد به خودتان یک وقفه بدهید. همچنین در مورد عواقب و اثر بد رفتاری با کودکان آگاه باشید.
۳- با نگرش مثبت پیش بروید:
انضباط دادن همیشه نباید منفی باشد. وقتی فرزندتان را در حال یک رفتار خوب مثل دادن یک اسباب‌بازی با دوستش یا جمع کردن چیزهایی که ریخته است می‌بینید، با شادی و غافلگیری او را تشویق کنید. در نتیجه او یاد می‌گیرد که مجبور نیست بدرفتاری کند تا توجه شما را به خود جلب کند.
۴- در ثبات یک روش جدی باشید:
برای کودکان نوپا ثبات رویه و روش بسیار حیاتی است. اگر دست زدن به لپ‌تاپ شما دیروز ممنوع بود، امروز هم باید ممنوع باشد و نگران تکرار خواسته‌هایتان هم نباشید. برای کودک نوپا ممکن است لازم باشد که چیزی را به معنای واقعی کلمه ۱۰۰ بار بشنود تا منظورتان را درک کند.
۵- به جای توضیح طولانی، خیلی ساده بگویید:
وقتی کودک کار خیلی اشتباهی می‌کند، به سخنرانی نیاز ندارد، فقط یک «نه» قاطع به او بگویید و گاهی هم همراه با توضیح مختصری مثل، «ممکن بود صدمه ببینی» یا «این وسیله اسباب‌بازی نیست».
سپس او را به فعالیت مناسبی راهنمایی و سرگرم کنید. کودکان کوچک و خردسال بازهٔ توجه کوتاهی دارند، بنابراین احتمالاً خوشحال خواهد شد که به فعالیت جدیدی مشغول شود.
۶- آگاهانه از وقفه‌های تربیتی استفاده کنید:
وقفه دادن می‌تواند مفید باشد، اما بعضی از کودکان این مفهوم را تا زمانی که حداقل سه سال دارند درک نمی‌کنند. برای یک کودک کوچک‌تر، وقفه‌ها گیج‌کننده و ناامیدکننده هستند.
اگر کودکتان به اندازه‌ای بزرگ شده است که معنای وقفه‌ها را درک کند، باز هم از آنها با دقت و کمتر استفاده کنید و مدتشان را به سه دقیقه یا کمتر محدود کنید، فقط به اندازه‌ای که فرزندتان بتواند کنترل خود را به دست بیاورد. به جای اینکه فرزندتان را به اتاقش بفرستید او را در «صندلی شیطنت» بگذارید، زیرا نباید کودک اتاقش را با تنبیه ارتباط دهد. می‌توانید خودتان هم کنارش بنشینید. در این حال، او احتمالاً زودتر آرام خواهد شد.
۷_ انجام کارها را آسان کنید:
انجام کار درست را برای فرزندتان تا جای ممکن آسان‌تر کنید. سعی کنید از قرار دادنش در شرایطی که نمی‌تواند خود را کنترل کند خودداری کنید.
برای مثال، وقتی خسته و گرسنه است، او را به یک خرید طولانی نبرید و او را با چیزهایی که مجاز به دست زدن به آنها نیست احاطه نکنید. اگر دنیای اطراف کودک مملو از چیزهای وسوسه‌انگیز باشد، شما مجبورید تمام روز را صرف نه گفتن کنید. سعی کنید فرصت‌های او برای بازی و کشف و شناخت جهان را به حداکثر برسانید اما شانس او برای به دردسر افتادن را به حداقل برسانید.
پایان پیام/
