گروه استان ها؛ بازار: شرکت جهان شیمی دکتر کامکار در زمینه تولید انواع بسته بندی مورد نیاز صنایع آرایشی، بهداشتی، دارویی، خوراکی و سایر صنایع مرتبط با به کارگیری جدیدترین فناوری روز، با کیفیت بالا و کادر متخصص فعالیت می کند. از جمله فعالیتهای صورت گرفته تا کنون، راه اندازی خط تولید تیوپ های ۵ لایه بدون درز جهت تامین نیازهای تولیدی کشور و منطقه است.
گفتگوی خبرنگار بازار با«آرمین رضا قلی لالانی» مدیرعامل شرکت جهان شیمی دکترکامکار، شرحی از روند تولید و معضلات این شرکت است؛
*مواد اولیه شما که پتروشیمی هست از بورس تهیه می کنید؟
ما از تعاونی تهیه می کنیم که چند درصدی شاید با بورس تفاوت داشته باشد ولی چیزی که الان تامین مواد اولیه را برای ما سخت تر کرده قوانین جدید هست به عنوان مثال، ما تا سال گذشته اطلاعات تولید و مصرف را در سامانه «بهین یاب» وارد می کردیم اما الان همه چیز کلا تغییر کرده و این روند به سامانه «جام تجارت» منتقل شده و این روند برای ما و تولید مشکل ساز شده چون هنوز برای خیلی از مشتری های ما آشنایی با سامانه جام تجارت وجود ندارد و لازمه ظرفیت گرفتن در این سامانه تاییدیه مشتری های ما بابت خرید محصولات ما هست.
این امر بجز اینکه زمان بری کار ما را خیلی زیاد کرده و شاید مثلا چند نفر ساعت اختصاص پیدا کنه که این سامانه را تکمیل کنند.
مشکل اصلی که داریم اینکه ما نهایتا تاییدیه ۵۰ درصد ظرفیت پرشده معمول بهره برداری را از صنعت و معدن میتوانیم بگیریم و در کوتاه مدت تامین کنیم که این نصف نیازماست و خب طبیعتا اگر به این منوال ادامه پیدا کند مجبور میشویم که نصف دیگر مواد مورد نیازمان را به صورت آزاد تهیه کنیم که همین باعث می شود که نتوانیم چه در داخل و چه در خارج رقابت کنیم، چون بخشی از کار ما صادرات است.
در هر صورت بهتر بود زمان بیشتری برای این اقدامات اختصاص می دادند به خصوص وقتی که سامانه بهین یاب از دسترسی خارج شد و دیگر امکان بررسی داده هایی که از چند سال گذشته وارد شده نبود. شاید بهتر بود همکاری بیشتری می کردند و لااقل ۵۰ درصد ظرفیت را نمی دادند.
بالاخره یک نفر از طرف خود سامانه صنعت و معدن سنجش کرده که این کارخانه این ظرفیت را نیاز دارد. این شرایط برای واحد تولیدی دست و پاگیر است.
*یعنی سهمیه شما را نصف کردند؟
نصف نکردند در اصل مثلا ما همان ۴۰۰ تن ظرفیت را داریم اما اجازه خرید نصف آن را در کوتاه مدت می دهند و تا زمانی که سامانه جامه تجارت ما کاملا راه نیفتاده ۵۰درصد آن را تخصیص می دهند.
*آیا میزان ثبت سفارش معیار تخصیص سهمیه هست؟
میزان فروش ما به مشتری های دیگر معیار هست و قرار است بر اساس این میزان، سهمیه ما در سامانه جامع تجارت در نظر گرفته شود. این روش اشتباه نیست شاید این سیستم درستی باشد و انتقادی نسبت به اینکه این سیستم بدی است وجود ندارد اما بهتر بود در دوره گذاری که این سیستم بخواهد راه بیفتد کمکی به تولیدکننده می شد که مجبور نشود قیمت تمام شده را گران کند.
بالاخره یکی از عوامل تورم شاید همین مورد باشد و وقتی مجبوریم که مواد اولیه را گران تر تهیه کنیم.
*الان شما با نوسانات قیمت ها چیکار می کنید؟
بیشتر بحث سر عدم اطمینان است ما عدم اطمینان زیادی داریم به خاطر اینکه قیمت مواد ما الان ۲۸ هزار تومان است و قیمت بازار آزاد حدود ۵۰ هزار تومان است یعنی ما انتظار دوبرابری شدن این هزینه را داریم و این انتظار، نگرانی ما را زیاد می کند.
به خاطر اینکه دوره تحویل محصولمان مثلا دوماهه هست یعنی الان به قیمت امروز برای دوماهه آینده می فروشیم. خب اگر مثلا توی این بازه زمانی قیمت مواد اولیه مان دو برابر شود ما ضرر هنگفتی می کنیم. مگر ما چند درصد سود داریم که مواد اولیه مان دو برابر شود و همچنان سود ده باقی بمانیم.
یکی دیگر از مشکلات اصلی این است که مواد اولیه با قیمت واقعی عرضه نمی شود و از طرفی ما که پروژه های توسعه ای زیادی در این چند سال داشتیم مجبوریم برای واردات ماشین آلات، دستگاه و قالب در عمل با یورو ۴۵ هزار تومانی یا ۵۰ هزار تومانی وارد کنیم در حالی که قیمت فروش ما بر مبنای مثلا دلار ۲۸ هزار تومانی است خب این اختلاف قیمت باعث شده قدرت خرید دستگاه هایمان بسیار کاهش داشته باشد و بزرگترین بحران ما در حال حاضر این است.
اگر ما باید با قیمت ۲۸ هزار تومانی تولید کنیم و بفروشیم خب باید باهمان قیمت وارد بکنیم که ما بتوانیم به همان سیستمی که تا بحال بوده و باعث رونق شده پیش برویم. ما در این چند وقته میلیون ها دلار دستگاه وارد کردیم و این از سر مایه گزاری شخصی خودمان بوده و بابت این کار وام نگرفتیم.
خب ما به علت این اختلاف شدید قیمت خیلی تحت فشار هستیم و انتظار داریم. قدرت خرید ماشین آلات ما ۵۰ درصد کمتر شده و این خیلی در بحث کار آفرینی اشکال ایجاد می کند. ما اگه این ها را بیاریم میتوانیم سازمان دهی کنیم و تولید را ارتقا بدیم هرچند که تا همین حالا هم این کار را کردیم. ولی خب این روند شرکت را با یک بحران و بدهی های خارجی مواجه می کند.
ما یک سری بدهی بابت قراردادها داریم که باید تسویه کنیم با دلار ۲۸ هزار تومانی ثبت سفارش کردیم هنوز هم به خاطر رقابتی که در صنعت وجود دارد مجبوریم با همان نرخ تویوپ هایمان را بفروشیم در حالی که قیمت خرید ارز ما دوبرابر شده خب این آسیب خیلی سنگینی به ما وارد می کند. شاید بزرگترین آسیب ما درحال حاضر همین مسئله است.
*تعدادی از کارخانه ها اسمی هستند و فقط سهمیه مواد را می گیرند و عملا تولیدی ندارند، نظرتان در این باره چیست؟
دقیقا مشکل همین و علت وجود اختلاف قیمت زیاد بازار دولتی با بازار آزاد همین مسئله است. خب چرا باید زیاد باشه این تفاوت باید به حداقل برسد که برای ط طرف صرفه نداشته باشد. اگر مثلا طرف یک موادی را از بورس یا تعاونی ۲۰ هزار تومان می گیرد و وقتی در بازار قیمت ۳۰ یا ۴۰ هزار تومان است خب بدون هیچ زحمتی طرف درآمدش دو برابر شده در حالی که منِ تولید کننده در طول یکسال همچین سودی نداریم.
این شخص ظرف مدت یک یا دوهفته ثبت سفارش می کند و مواد را تحویل می گیرد و بدون زحمت دو برابر می فروشد و ۵۰ درصد سود می کند. مثل بحث خودرو که طرف با نصف قیمت خودرو از کارخانه می گیرد و دو برابر در بازار آزاد می فروشد، این اختلافات قیمت باعث می شود تقاضای کاذب ایجاد شود.
و در تقاضای واقعی، به ما که می رسد گفته می شود یا سهمیه نداریم یا وجود ندارد یا نصف می شود. همین یورو ۴۵ هزار تومانی هم الان پیدا نمی شود یعنی ما ۴۵ هزار تومان هم بخواهیم بگیریم تازه به طور غیر رسمی، گفته می شود ۵۴ هزار تومان است.
جهت های اشتباهی که سازمان های مختلف شرکت را می برند باعث آسیب های جدی به تولید می شود. ما ماشین آلات آوردیم، مواد اولیه وارد کشور و شرکت می کنیم، به دلیل سنگ اندازی ها و بروکسی اداری برای گرفتن استاندارد و غیره ۸ تا ۹ ماه زمان می برد و مواد اولیه ای که با ارز وارد شده ضایع می شود. یا ماشین آلاتی که بابت آن ارز از کشور خارج شده برای تولید، حداقل ۶ ماه در گمرک می ماند.
وقتی ماشین آلات و مواد اولیه به موقع وارد کشور و مدار تولید شود در اقتصاد کشور و اشتغالزایی و بهبود اوضاع تاثیر مستقیم دارد پس چرا برای تسویه حساب و مراحل اداری انقدر تعلل می شود. این کش و قوس ها بابت تسویه و … مانع و آسیب به تولید و تولید کننده است.
*برای به روزآوری فناوری و تجهیزات با مشکل مواجه هستید؟
در حال حاضر تکنولوژی ما جدید ترین تکنولوژی و تایوانی است چون حدودا سه چهار سال است سازمان ما راه افتاده اما یکی از بزرگترین مشکلات ما با پتروشیمی ها سر همین مواد اولیه خودشان است که نمی توانند با یک کیفیت ثابت محصول تولید کنند و منِ تولید کننده که مصرف کننده این بَچ هستم در این شرایط فکر می کنم دستگاهم ایراد دارد یا فرمول مشکل دارد به محض اینکه بَچ را تغییر می دهم متوجه می شود بچ که از یک پتروشیمی بوده فرق دارد و خب این آسیب جدی به ما میزند.
اگر مواد اولیه ای که باید استفاده می شده نیامده و نیست خیلی بهتر است که محصول را تحویل تولیدکننده ندهند تا این شرکت با بحران مواجه نشود. گاهی ما مجبور می شویم خط تولید را یک هفته تعطیل می کنیم تا علت را پیدا کنیم. و این در کیفیت محصول تولیدی ما تاثیر می گذارد و مشتری ایراد می گیرد که مثلا” مشکل دوخت دارید هم ما بیخبر هستیم چون از همان مواد و فرمول استفاده کردیم و هم مشتری بی خبر از این مورد است.
موضوع خود تکنولوژی پتروشیمی است که باعث این مشکل می شود وقتی نتواند مواد اولیه خود را تامین کند هم خود با بحران مواجه هستند هم ما را با بحران مواجه می کند. همین فرق کردن بچ با بچ باعث آسیب زنجیره وار به تولید می شود.
