احتمالا تاکنون به این موضوع فکر کرده اید که چرا همه مردم و فارغ از تمامی سلیقه ها، به شکلات علاقه داشته و این محصول را مصرف می کنند. نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد، چگونه مواد تشکیل دهنده شکلات بر مغز ما تأثیر گذاشته و ما را به خوردن شکلات ترغیب می کند.
در طبیعت کمتر ماده غذایی را می توان شناسایی کرد که به اندازه شکلات چنین حجمی از مواد غذایی ارزشمند را در فضای کوچکی به اندازه دانه کاکائو متمرکز کرده باشد. شما اگر در قسمت فروش شکلات های یک فروشگاه قدم بزنید، انواع شکلات ها را پیدا خواهید کرد که اکثریت قریب به اتفاق آن ها شامل شکلات های شیری هستند. اگر دقت کنید، مجموعه کوچکی را نیز خواهید دید که حاوی غلظت بالایی از کاکائو بوده و معمولا با عنوان شکلات تلخ معرفی شده و درصد کاکائوی آن بین ۷۰ تا ۹۰ درصد متغیر است. باید اذعان داشت که این نوع شکلات ها به اندازه شکلات های شیری محبوب نیستند و به همین دلیل محققان این موضوع را بررسی کردند که چرا ما شکلات های شیری را به شکلات های تلخ ترجیح می دهیم.
به طور کلی ترکیب کاکائو، شکر و چربی در شکلات زمینه ساز توانایی این ماده غذایی در کاهش تنش، بهبود خلق و خو و ایجاد واکنش اعتیاد آور در خوردن است. بررسی ها نشان می دهد کاکائو حاوی حداقل ده ترکیب روان گردان مختلف مانند متیل گزانتین‌ها (کافئین و تئوبرومین)، PEA (مشابه آمفتامین) و آناندامید (یک نوع کانابینوئید) است.
با این حال، سایر ویژگی های شکلات، مانند شیرینی و بافت آن نیز در افزایش علاقه مردم به این ماده غذایی مهم هستند. جذابیت شکلات احتمالاً به دلیل تعامل هم افزایی چربی، قند و این مولکول های روان گردان در سیستم های پاداش درون زا در مغز انسان است.
محققان در مطالعات جدید خود تلاش کردند تا مشخص کنند کدام عامل بیشترین نقش را در افزایش میل به شکلات دارد. دانشمندان فرض کردند که مقدار شکلات مصرفی با افزایش محتوای قند و کاهش کاکائو و محتوای چربی شکلات مرتبط است. به همین دلیل مشارکت کنندگان در این مطالعه پنج گرم شکلات با مقادیر مختلف کاکائو با درصد های ۷۰، ۸۵ و ۹۰ و البته شکلات شیری ۳۰ درصد کاکائو ترکیب شده با شکر و چربی خوردند.
این مطالعه رابطه دوز ترکیبات شکلات و اثر روانی قابل توجه مواد تشکیل دهنده آن بر ذهن شرکت کنندگان را نشان داد: بر این اساس مشخص شد افراد با افزایش محتوای قند و کاهش محتوای کاکائو و چربی، ولع و تمایل بیشتری را برای خوردن شکلات گزارش کردند. به طور کلی، محتوای قند که نقش کلیدی در طعم لذت بخش شکلات ایفا می کند، مهم ترین عامل در تعیین پتانسیل تقویت کننده اعتیاد به شکلات بود.
از سوی دیگر در این مطالعه مشخص شد مصرف شکلات شیری که دارای محتوای قند بالاتر و کاکائو کمتری است، در مقایسه با سایر شکلات ها، بیشترین افزایش را در احساس خوشحالی و سرخوشی ایجاد کرد. مطالعات قبلی گزارش داده اند که این احساسات نوعی فعال شدن سیستم انتقال دهنده عصبی دوپامینرژیک و اوپیوئیدی است.
از سوی دیگر محققان دریافتند: مصرف شکلات تلخ حاوی ۹۰ درصد کاکائو نیز پاسخ های مثبت را در میان داوطلبین افزایش داد که این مساله با توجه به طعم تلخ آن تعجب آور است. به باور محققان، غلظت بالاتر ترکیبات روانگردان موجود در شکلات تلخ ممکن است این موضوع را توضیح دهد.
در پایان، باید توجه داشت که جذابیت شکلات به دلیل فعل و انفعالات کل مولکول های مختلف موجود در این ماده غذایی است، با این حال، محتوای قند شکلات، بیش از هر مولکول دیگری، مستقیماً با میل ما به شکلات شیری مرتبط بود و توضیح می دهد که چرا ما بیشتر این نوع از شکلات را خریده و مصرف می کنیم.
