اقتصاد ایران با چالش‌هایی نظیر بی‌ثباتی سیاسی، نبود نظارت مستقل و ضعف در شفافیت اطلاعاتی دست‌وپنجه نرم می‌کند. اگر قرار است ایران سهمی در نظم نوین جهانی داشته باشد، باید با شناخت دقیق از قطب‌های قدرت، جایگاه خود را بازتعریف کرده و مسیر استقلال مالی، سیاسی و اقتصادی را با نگاه بلندمدت و راهبردی دنبال کند.
رسول فروغی، پژوهشگر اقتصاد مالی، در تحلیل خود از وال‌استریت، این ساختار را نه‌تنها خیابانی مشهور در نیویورک، بلکه قلب نظام مالی جهانی معرفی می‌کند؛ جایی که روزانه بیش از ۲۰ تریلیون دلار مبادله مالی صورت می‌گیرد. به باور او، این حجم از تراکنش‌ها نتیجه اعتماد میان دولت، نهادهای ناظر و بخش خصوصی است. فدرال‌رزرو و کمیسیون بورس آمریکا (SEC) با ایجاد ثبات و شفافیت، ستون‌های اصلی این نظام به‌شمار می‌آیند.
در سوی دیگر، بازار سرمایه ایران با چالش‌هایی چون بی‌ثباتی، عدم شفافیت اطلاعاتی، و ضعف نهادهای ناظر مواجه است. فروغی تأکید می‌کند که ریسک‌های سیاست خارجی و داخلی، دو عامل اصلی نوسان در بورس ایران‌اند و هرگونه اصلاح باید از اقتصاد کلان آغاز شود، نه صرفاً شاخص بورس.
فروغی با اشاره به تغییر جهت نظم جهانی از جهانی‌سازی به ملی‌گرایی، ظهور قدرت‌های تازه‌ای چون چین و هند را نشانه این تحول می‌داند. او در کتاب «تغییر نظم جهانی» پیشنهاد می‌دهد کشورهایی مانند ایران، سیاست خارجی خود را با محوریت روابط دوجانبه با قطب‌های جدید قدرت بازتعریف کنند. به باور او، سرمایه‌گذاری در نیروی انسانی و ارتقای بهره‌وری، کلید بقا در این نظم نوین خواهد بود.
