به گزارش اکوایران؛ افزایش امنیت غذایی و ادامه مسیر به سمت خودکفایی از دیگر دلایلی است که این دو کشور را به سمت افزایش ذخایر استراتژیک سوق داده است. ارزیابی‌ها نشان می‌دهد چین با در اختیار داشتن بزرگ‌ترین ذخایر گندم و برنج جهان، همچنان به خرید و انباشت غلات از بازارهای داخلی و بین‌المللی ادامه […]
به گزارش اکوایران؛ افزایش امنیت غذایی و ادامه مسیر به سمت خودکفایی از دیگر دلایلی است که این دو کشور را به سمت افزایش ذخایر استراتژیک سوق داده است.
ارزیابی‌ها نشان می‌دهد چین با در اختیار داشتن بزرگ‌ترین ذخایر گندم و برنج جهان، همچنان به خرید و انباشت غلات از بازارهای داخلی و بین‌المللی ادامه می‌دهد. دولت این کشور با هدف ثبات قیمت‌ها و حمایت از مصرف‌کنندگان داخلی، برنامه‌های حمایتی از تولیدکنندگان غلات را نیز گسترش داده است.
از سوی دیگر هند، هم‌زمان با محدودیت صادرات برنج و گندم برای حفاظت از بازار داخلی، به سیاست افزایش ذخایر استراتژیک خود روی آورده است. این کشور به دنبال آن است تا با مدیریت دقیق تولید، توزیع و انبارداری، در برابر تکانه‌های بیرونی ایمن‌تر عمل کند.
با تداوم پیامدهای جنگ اوکراین، خشکسالی در برخی مناطق کلیدی و محدودیت‌های صادراتی برخی کشورها، بازار جهانی غلات با نوسانات قابل توجهی روبه‌رو بوده است. در این شرایط، چین و هند به عنوان دو تولیدکننده و مصرف‌کننده بزرگ غلات، در تلاش‌اند تا با تقویت ذخایر خود، از تبعات ناگهانی بحران‌های غذایی در امان بمانند.
به گزارش انجمن غلات ایران، برآورد وزارت کشاورزی ایالات متحده نشان می‌دهد که تولید غلات در هر دو کشور، به‌واسطه سیاست‌های دولتی مبتنی بر حمایت از تولید داخلی و کاهش واردات، روندی افزایشی دارد. پیش‌بینی می‌شود هند در سال‌های ۲۰۲۵ تا ۲۰۲۶ به رکوردی بی‌سابقه در تولید گندم و ذرت دست یابد، در حالی که تولید برنج پس از نه سال رشد متوالی، در سطحی ثابت باقی بماند.
براساس این گزارش به طور مشابه، انتظار می‌رود چین در سال تجاری ۲۰۲۵-۲۰۲۶ شاهد افزایش ۱.۷ درصدی تولید ذرت، ۱.۵ درصدی گندم و ۰.۵ درصدی برنج باشد.
از سوی دیگر دولت هند متعهد شده است که ۱۵ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری کند تا به ظرفیت کافی برای ذخیره ۱۰۰ درصد از تولید غلات کشور دست یابد، در مقابل چین ظرفیت ذخیره‌سازی خود را در ۱۰ سال گذشته ۳۴ درصد افزایش داده است.
چین و هند تولید محصولات کشاورزی از جمله ذرت، گندم و سویا را افزایش داده‌اند و سال تجاری پیش رو ۲۰۲۵-۲۰۲۶ نیز از این قاعده مستثنی نیست. هر دو کشور، تولید داخلی را برای تضمین امنیت غذایی و کاهش وابستگی به واردات برای تأمین نیازهای مصرف‌کنندگان تشویق می‌کنند.
هند با تنها ۱۱ درصد از کل مساحت قابل کشت جهان، باید ۱۸ درصد از جمعیت جهان را تغذیه کند. کل تولید غلات غذایی این کشور ۳۵۰ میلیون تن و ظرفیت ذخیره‌سازی تنها ۱۴۵ میلیون تن است، یعنی ۴۷ درصد کمبود ذخیره‌سازی وجود دارد.
