روسیه به دنبال مسیر مغولستان در کریدور شمال-جنوب - افق اقتصادی

به گزارش اکوایران؛ ایجاد مسیرهای جدید ترانزیتی یکی از برنامه‌های است که بسیاری از کشور برای تسهیل مبادلات تجاری خود به دنبال آن هستند در این خصوص رئیس اتحادیه صنعتگران و کارآفرینان روسیه گفت:‌ لازم است مسیرهای اضافی برای ترانزیت بار در کریدور حمل و نقل شمال-جنوب که نه تنها ایران، بلکه مغولستان را نیز در بر می‌گیرد، تدوین شود.

به گزارش خبرگزاری تاس، الکساندر شوخین در مجمع اقتصادی اوراسیا در مینسک افزود: یکی از حوزه‌های مهم توسعه، حمل و نقل، زیرساخت‌های لجستیکی و فرصت‌های ترانزیتی از طریق خاک کشورهای ما است.

وی ادامه داد: ما به طور سنتی معمولا در مورد توسعه کریدورهای حمل و نقل بین‌المللی شمال-جنوب و شرق-غرب صحبت می‌کنیم، اما همان کریدور شمال-جنوب تنها دربرگیرنده کریدورهایی از شمال-غرب روسیه از طریق جمهوری آذربایجان و ترکمنستان، یا دریای خزر به ایران و سپس به بندرعباس یا بمبئی نیست.

این فعال اقتصادی روس گفت: ما باید به این مسیرهای نصف‌النهاری جریان حمل و نقل در جهات دیگر نیز نگاه کنیم، جایی که مغولستان نیز می‌تواند به یک قلمرو ترانزیتی تبدیل شود.

به گفته وی، این امر مستلزم نوسازی ایست‌های بازرسی و سرمایه‌گذاری در توسعه زیرساخت‌های حمل و نقل است.

پیش از این، مشاور رئیس‌جمهوری روسیه و نماینده ویژه پوتین در همکاری‌های بین‌المللی حمل‌ونقل گفت که با وجود تشدید درگیری‌ها بعد از حمله اسرائیل به ایران، هیچ تغییری در برنامه‌های روسیه برای اجرای کریدور حمل‌ونقل بین‌المللی شمال-جنوب ایجاد نشده است.

ایگور لویتین افزود: پروژه کریدور بین‌المللی شمال-جنوب همواره برای روسیه در اولویت بوده است.

وی که ۲۳ خرداد همزمان با آغاز حمله اسرائیل به ایران سخن می‌گفت، اظهار داشت: نمی‌دانم که این مسیر [کریدور شمال-جنوب] در حال حاضر هدف حمله اسراییل قرار گرفته یا نه، اما هرچه توافق کرده‌ایم، در آن تغییری ایجاد نخواهیم کرد.

توافق‌نامه بین‌دولتی برای ایجاد کریدور چندوجهی بین‌المللی شمال-جنوب در سال ۲۰۰۰ میان روسیه، هند و ایران امضا شد.

هدف این پروژه، انتقال بار از هند، ایران و سایر کشورهای خلیج فارس از طریق خاک روسیه به اروپا بود. بعدها تعداد اعضای این پروژه به ۱۴ کشور افزایش یافت. این مسیر در مقایسه با مسیر دریایی از طریق کانال سوئز، زمان و هزینه حمل‌ونقل را بیش از نصف کاهش می‌دهد. اکنون این پروژه مجموعه‌ای از نظام‌های حمل‌ونقل مختلف ملی را به یکدیگر متصل می‌کند.