به گزارش اکوایران، رشد اقتصادی یکی از مهمترین شاخص‌های تعیین کننده پیشرفت و توسعه در هر کشور است. مولفه های متعددی میتواند رشد اقتصادی را تحت تاثیر قرار دهد که یکی از آن‌ها جنگ است. جنگ به دلیل ایجاد نااطمینانی اقتصادی و سیاسی به شدت رشد اقتصادی را متلاطم می‌کند. از سوی دیگر از بین […]
به گزارش اکوایران، رشد اقتصادی یکی از مهمترین شاخص‌های تعیین کننده پیشرفت و توسعه در هر کشور است. مولفه های متعددی میتواند رشد اقتصادی را تحت تاثیر قرار دهد که یکی از آن‌ها جنگ است. جنگ به دلیل ایجاد نااطمینانی اقتصادی و سیاسی به شدت رشد اقتصادی را متلاطم می‌کند. از سوی دیگر از بین رفتن زیرساخت‌ها و کاهش همکاری نیروی کار به مرور اقتصاد کشور را ضعیف کرده و تولید را آسیب می‌زند.
جنگ تحمیلی هشت ساله میان ایران و عراق نیز از این قاعده مستثنا نبوده است. این جنگ که در شهریور ماه ۱۳۵۹ آغاز شد، بنیادهای اقتصاد ایران را تحت تاثیر قرار داد. رشد اقتصادی در این مدت نوسانات زیادی را تجربه کرد به طوریکه تولید با کاهش مواجه شد. این وضعیت هشت سال ادامه داشت تا اینکه در تیر ماه سال ۱۳۶۷ به پایان رسید.
بررسی آمارهای رشد اقتصادی بانک مرکزی با سال پایه ۱۳۸۳ نشان می‌دهد رشد اقتصادی ایران در شروع جنگ کاهش شدیدی را تجربه کرد. رشد اقتصادی در سال ۱۳۵۹ به شدت افت کرده و به منفی ۲۳.۲ درصد رسید. در سال ۱۳۶۰ نیز این روند ادامه یافت و تولید ناخالص داخلی ۵ درصد کاهش پیدا کرد.
سال‌های ۱۳۶۱ و ۱۳۶۲ با بازیابی نسبی توان اقتصادی ایران همراه بود. در این سال‌ها رشد اقتصادی مثبت بوده و به ترتیب ۲۲.۸ درصد و ۹.۷ درصد را تجربه کرد.
از سال ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۷ روند رشد اقتصادی به سمت کاهش بود. تولید ناخالص داخلی در این سال‌ها کاهش پیدا کرد و ظرفیت تولیدی زیادی در کشور خالی شد. یکی از مهمترین دلایل کاهش تولید در سال‌های جنگ به فروش نفت نیز بازمیگردد. در این سال‌ها به دلیل محدودیت‌های بین‌المللی اعمال شده علیه ایران و آسیب‌های زیرساختی در سکوهای نفتی، میزان فروش نفت ایران کاهش پیدا کرد.
