به گزارش اکو ایران، بررسی اشتغال زنان در ایران از سال ۱۳۹۵ تا ۱۴۰۲ تصویری از فراز و نشیب‌های حضور زنان در بازار کار و همچنین چالش‌ها و فرصت‌های پیش‌روی آنها را ارائه می‌دهد. در این بازه زمانی نرخ مشارکت اقتصادی زنان روند کاهشی داشته است و از ۱۶.۲ درصد در سال ۹۷ به ۱۴.۲ درصد […]
به گزارش اکو ایران، بررسی اشتغال زنان در ایران از سال ۱۳۹۵ تا ۱۴۰۲ تصویری از فراز و نشیب‌های حضور زنان در بازار کار و همچنین چالش‌ها و فرصت‌های پیش‌روی آنها را ارائه می‌دهد.
در این بازه زمانی نرخ مشارکت اقتصادی زنان روند کاهشی داشته است و از ۱۶.۲ درصد در سال ۹۷ به ۱۴.۲ درصد در سال ۱۴۰۲ رسیده است. در حالیکه نرخ مشارکت مردان در سال ۱۴۰۲ حدود ۶۸ درصد برآورده شده است.
نرخ بیکاری زنان از ۲۰.۷ درصد سال ۹۵ به ۱۵ درصد در سال گذشته رسیده، در مورد کاهش نرخ بیکاری همزمان با کاهش نرخ مشارکت اقتصادی نمی‌توان به طور قطع نظر داد و گفت که شرایط بهتر یا بدتر شده است .
عوامل موثر بر اشتغال زنان
عواملی مانند رونق و رکودهای اقتصادی نرخ تورم و سرمایه‌گذاری بر اشتغال زنان موثر است. به عنوان مثال در سال ۹۷ و با خروج آمریکا از برجام نرخ رشد جمعیت شاغل زنان با کاهش دو درصدی مواجه شده است اما در مقابل با توافق برجام در سال ۹۴ با افزایش نرخ رشد جمعیت شاغل زنان مواجه شدیم به عبارتی رکود سال ۹۷ مانعی بزرگ برای پسرفت اشتغال زنان بود
نگرش‌ها و باورهای جامعه نسبت به نقش زنان قوانین و مقررات مربوط به کار زنان و دسترسی به امکانات مانند مهد کودک‌ها از جمله عوامل اجتماعی و فرهنگی هستند.
سالی پر از رونق برای زنان
سال ۱۳۹۸ را هم می‌توان سال رونق بازار کار زنان با وجود خروج آمریکا(در سال ۹۷) از برجام دانست. با کاهش نرخ بیکاری از ۱۸.۹ درصد در سال ۹۷ به ۱۷.۵ درصد در سال ۹۸ وهمچنین افزایش نرخ مشارکت از ۱۶.۱ درصد به ۱۷ درصد در همین بازه زمانی شاهد بهبود بازارکار زنان بوده ایم. بیشترین تعداد شاغلین از سال ۹۵ تا ۱۴۰۲ در سال ۹۸ رقم خورد و به عدد ۴ میلیون و ۳۲۰ هزار نفر رسید.
کرونا و کمترین نرخ مشارکت
در سال ۹۹ با کاهش نرخ مشارکت مواجه بوده ایم که در مقایسه با سال ۹۸ سه واحد درصد کاهش داشته است.کرونا مهمترین عامل این کاهش شمرده می‌شود.
به دنبال کاهش مشارکت اقتصادی زنان، تعداد شاغلین را از ۴ میلیون و ۳۲۰هزار نفری سال ۹۸ به ۳ میلیون و ۶۵۸ هزار نفر در سال ۹۹ کاهش داد. همچنین در این سال‌ها قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت به سیاست‌های فرزندآوری در کاهش تعداد شاغلی موثر بوده است.
وضعیت بد بازار کار زنان در سال ۱۴۰۰ ادامه داشت. چراکه هم نرخ بیکاری از ۱۵.۶ درصد در سال ۹۹ به ۱۶ درصد در سال ۱۴۰۰ رسید. همچنین نرخ مشارکت از ۱۳.۹ به ۱۳.۶ درصد کاهش یافت. بنابراین افزایش نرخ بیکاری همزمان با کاهش نرخ مشارکت نشان دهنده وضعیت نامناسب بازار کار برای زنان در سال ۱۴۰۰ است. در این سال به کمترین تعداد شاغلین در بازه ۷ ساله می‌رسیم و عدد ۳ میلیون و ۵۱۵ هزار نفری را می‌بینیم.
بهبود کم جان بازار کار زنان
تعداد شاغلین زن در دو سال گذشته روندی صعودی به خود گرفته و از ۳ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر به حدود ۳ میلیون و ۹۰۰ هزار نفر رسیده است. با وجود اینکه جمعیت زنان شاغل در دو سال گذشته بهبود یافته، اما همچنان نسبت به دوره قبل از کرونا به طور قابل توجهی پایین‌تر است. به عبارت دیگر جمعیت شاغلین زن در سال گذشته بالغ بر ۴۰۰ هزار نفر پایین تر از سال ۹۸ برآورد شده است.
