به گزارش اکوایران، همانطور که یکی از محققان بیان کرده، برای دهه‌ها مخالفت جمهوری خلق چین با تحریم‌هایی که توسط ایالات متحده و دیگران اعمال می‌شد، “افسانه‌ای” بود. اما در حالی که چین همچنان در مقابل هدف قرار گرفتن با تحریم‌ها به دلیل مسائل حقوق بشری و دیگر تغییرات سیاسی داخلی مقاومت می‌کند، با رشد […]
به گزارش اکوایران، همانطور که یکی از محققان بیان کرده، برای دهه‌ها مخالفت جمهوری خلق چین با تحریم‌هایی که توسط ایالات متحده و دیگران اعمال می‌شد، “افسانه‌ای” بود. اما در حالی که چین همچنان در مقابل هدف قرار گرفتن با تحریم‌ها به دلیل مسائل حقوق بشری و دیگر تغییرات سیاسی داخلی مقاومت می‌کند، با رشد قدرت اقتصادی‌اش، خود تبدیل به یکی از استفاده‌کنندگان مکرر تحریم‌ها شده است. یک مطالعه نقل قولی از یک مقام چینی آورده که تحریم‌ها و دیگر اجبارهای اقتصادی را “بهترین گزینه بین دیپلماسی ظریف و جنگ تمام‌عیار” توصیف کرده است. دو مقام ارشد سیاست‌گذاری بایدن در مورد چین، در مقاله‌ای که درست قبل از تصدی مسئولیتشان نوشته شده بود، چین را به عنوان کشوری با “ترجیح برای اجبار اقتصادی” ارزیابی کردند. یک مطالعه توسط یک مؤسسه تحقیقاتی استرالیایی نوزده مورد تحریم‌های اعمال شده توسط چین بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ را شناسایی کرده است که نیمی از آنها از سال ۲۰۱۸ به بعد بوده است. برخی از تحریم‌های چینی به طور رسمی توسط دولت پکن اعلام شده‌اند. برخی دیگر بیشتر به صورت نشانه‌هایی برای بروز خشم در شبکه‌های اجتماعی و تحریم مصرف‌کنندگان علیه کشورهای و شرکت‌های “ضد چین” بوده‌اند، که در واقع نسخه چینی تحریم‌های هوشمند است.
چرا چین تحریم‌ها را اعمال می‌کند؟
توانایی اینکه چین فرستنده تحریم‌ها باشد و نه فقط هدف آنها، بخشی از آنچه که رئیس‌جمهور شی جین‌پینگ آن را ترک “قرن تحقیر” و اظهار قدرت و افتخار تمدنی جدید نامیده، بوده است. پکن در عین حال که همچنان به اصول عدم مداخله در امور داخلی اشاره می‌کند و به خاطر مسائلی مانند اویغورها تحریم شده است، تحریم‌های سیاسی داخلی خود را علیه کشورهای دیگر اعمال کرده است. ما دو مورد از این موارد را بررسی می‌کنیم، انتخابات تایوان سال ۲۰۱۶ و سیاست‌های داخلی “ضد چین” استرالیا در سال‌های ۲۰۱۷-۲۰۱۸، که هدف آنها فشار بر سیاست داخلی کشور دیگری بوده است.
تحریم‌های خارجی چین اغلب به گونه‌ای انجام شده‌اند که چین بتواند منکر هدف اصلی آنها شود. برای مثال، چین ادعا کرد که تحریم ماهی سالمون نروژی به دلیل استانداردهای بهداشتی جدید بوده، نه به خاطر اینکه نروژ به یک مخالف سیاسی چینی جایزه نوبل صلح داده است. همچنین، فروشگاه‌های Lotte Mart کره جنوبی پس از اختلافات بر سر سیستم دفاع موشکی آمریکا، ناگهان به دلیل نقض مقررات ایمنی آتش‌سوزی بسته شدند. چین این اقدامات را به دلایل دیگری نسبت می‌دهد تا نشان دهد تحریم‌ها بخشی از سیاست خارجی نیستند.
دعوای تحریمی چین و آمریکا
در تحریم‌ها و اقدامات تلافی‌جویانه بین چین و ایالات متحده در سال‌های ۲۰۲۰-۲۰۲۱، پیام‌های زیادی رد و بدل شد:
– مارس ۲۰۲۰: دولت ترامپ محدودیت‌هایی بر خبرنگاران چینی در آمریکا اعمال کرد. بلافاصله پس از آن، چین خبرنگاران نیویورک تایمز، وال استریت ژورنال و دیگر خبرنگاران آمریکایی را از چین اخراج کرد.
– جولای: کنسولگری چینی در هیوستون که ادعا می‌شد “مرکز جاسوسی و سرقت مالکیت فکری” است، بسته شد. چین سپس کنسولگری آمریکایی در چنگدو را بست.
جولای: کنگره قانونگذاری تصویب کرد و ترامپ یک فرمان اجرایی صادر کرد که تحریم‌هایی علیه مقامات چینی که مسئول سرکوب هنگ کنگ محسوب می‌شدند، اعمال کرد. در آگوست، چین یازده آمریکایی شامل سناتورهای جمهوری‌خواه که حامی لایحه تحریم‌های هنگ کنگ بودند و رهبران سازمان‌های حقوق بشری را تحریم کرد.
آگوست: چین یک بازبینی مهم در سیاست‌های خود انجام داد و یک “لیست نهادهای غیرقابل اعتماد” ایجاد کرد. مقامات چینی به وضوح اعلام کردند که اگرچه این لیست شامل دسته‌بندی‌های گسترده‌ای است، اما به طور خاص ایالات متحده را هدف قرار داده است.
نوامبر: بزرگترین تولید کننده چیپ چین، SMIC، و برخی شرکت‌های انرژی به عنوان شرکت‌های مرتبط با نظامی در لیست سیاه قرار گرفتند. در دسامبر، چهارده عضو کنگره ملی چین به لیست SDN برای دخالت در هنگ کنگ اضافه شدند. چین مقامات و شرکت‌های آمریکایی بیشتری را به لیست تحریم‌های خود اضافه کرد و تهدید به اقدامات بیشتری کرد.
ژانویه ۲۰۲۱: در ۱۴ ژانویه، صادرات به شرکت نفت ملی چین (CNOOC) ممنوع شد. در ۱۶ ژانویه، چند روز قبل از ترک دفتر، دولت ترامپ شش مقام چینی و هنگ کنگی را به لیست تحریم‌ها اضافه کرد. در ۱۹ ژانویه، در شب انتقال قدرت به دولت بایدن، چین تحریم‌هایی علیه وزیر امور خارجه مایک پمپئو و بیست و هفت مقام دیگر “دروغگو و متقلب” ترامپ اعمال کرد.
مارس: دولت بایدن با تحریم‌های اضافی علیه بیست و چهار مقام چینی در شب اولین نشست دیپلماتیک سطح بالا با چین، حتی فراتر رفت. هم‌پیمانان اروپایی و دیگران نیز به این تحریم‌ها پیوستند. چین با تحریم‌هایی علیه مقامات آمریکایی و اروپایی تلافی کرد.
چین از چه نوع تحریم‌هایی استفاده می‌کند؟
همانطور که ایالات متحده از وابستگی متقابل از طریق سلطه مالی بین‌المللی خود استفاده می‌کند، چین نیز از طریق دسترسی به بازار داخلی ۱.۵ میلیارد نفری خود این کار را انجام می‌دهد. صادرات کشورهای هدف تحریم می‌شوند، مانند مورد استرالیا. گردشگران چینی که با ۱۵۰ میلیون نفر بزرگترین گروه گردشگران جهان هستند و بسیاری از آنها با بسته‌های گروهی سفر می‌کنند که نیاز به مجوز دولتی دارند، از سفر به کشورهای تحریم‌شده منع می‌شوند، مانند موارد تایوان و کره جنوبی. به گفته یک ترانه‌سرای چینی، “دکمه میهن‌پرستی فشرده می‌شود” که باعث بروز خشم در شبکه‌های اجتماعی و تحریم مصرف‌کنندگان علیه شرکت‌های خارجی می‌شود. به عنوان مثال، زمانی که خرده‌فروش لباس سوئدی H&M اعلام کرد که به دلیل مسئله اویغورها از خرید پنبه شین‌جیانگ خودداری می‌کند، سه پلتفرم بزرگ تجارت الکترونیک چینی محصولات H&M را حذف کردند. سایت میکروبلاگینگ Alibaba’s Sina Weibo تصاویر پایین آوردن تابلوی H&M از یک مرکز خرید را به بیش از ۴۵۰ میلیون کاربر خود ارسال کرد. با کاهش ۲۳ درصدی فروش H&M در چین، این شرکت بیانیه‌ای که در همدردی با اویغورها بود را با بیانیه‌ای جایگزین کرد که سیاست شرکت را به “مطابقت با قوانین محلی و چارچوب‌های نظارتی در تمام بازارهایی که در آنها فعالیت می‌کنیم” و “تلاش برای بازپس‌گیری اعتماد و اطمینان مشتریان، همکاران و شرکای تجاری در چین” اعلام کرد. با این حال، چین نیز هزینه‌هایی را متحمل شد. بیش از ۶۰۰ کارخانه که با H&M قرارداد داشتند، کسب و کار خود را از دست دادند. اتاق‌های گفتگو افزایش کنجکاوی و نگرانی درباره مسائل اویغورها را نشان دادند.
حضور اقتصادی جهانی بیشتر چین ممکن است صادرات و کمک‌های خارجی را به اهرم‌های مفیدتری نسبت به گذشته تبدیل کند. چین نقش پیشرو در ایجاد نهادهای اقتصادی بین‌المللی جدیدی مانند بانک سرمایه‌گذاری زیرساختی آسیا (AIIB) و سیستم پرداخت بین‌بانکی مرزی (CIPS) داشته است. با سرمایه‌گذاری‌هایی که اکنون بالای ۶۰۰ میلیارد دلار است و پیش‌بینی می‌شود به تریلیون‌ها دلار برسد، برخی تحلیلگران پروژه کمربند و جاده (BRI) را به عنوان آوردن “اجبار بی‌حد و حصر” توسط چین می‌بینند. از سوی دیگر، مخالفت‌هایی از سوی دریافت‌کنندگان BRI که از شرایط معاملات ناراضی هستند و نگران تلاش‌های چین برای استفاده از آنها هستند، به وجود آمده است.
برای خواندن متن کامل موارد مهم تحریم‌های چین اینجا را بخوانید.
