به گزارش اکوایران، سرمایه گذاران چینی هر روز با مصیبت بیشتری روبرو می‌شوند. برخی نگران تیرگی روابط آن با کشورهای غربی هستند. و برخی دیگر از رکود بی‌سابقه در بازار املاک کشور زیان دیده‌اند. سرمایه گذاران چینی دیگر ازینکه هر روز زیان می‌کنند خسته هستند. در ۲۲ ژانویه شاخص سهام CIS 300 تا ۱.۶ درصد […]
به گزارش اکوایران، سرمایه گذاران چینی هر روز با مصیبت بیشتری روبرو می‌شوند. برخی نگران تیرگی روابط آن با کشورهای غربی هستند. و برخی دیگر از رکود بی‌سابقه در بازار املاک کشور زیان دیده‌اند. سرمایه گذاران چینی دیگر ازینکه هر روز زیان می‌کنند خسته هستند. در ۲۲ ژانویه شاخص سهام CIS 300 تا ۱.۶ درصد کاهش یافت؛ این شاخص اکنون نسبت به سال گذشته کاهش زیادی را تجربه کرده است. در همین حال، شاخص هنگ سنگ بازار سهام هنگ کنگ نیز در همین روز ۲.۳ درصد کاهش یافته است؛ این شاخص نیز نسبت به سال قبل کاهش قابل توجهی داشته است. اخبار مبنی بر اینکه مقامات درحال انجام اقداماتی برای ایجاد ثبات در بازار هستند بهبود اندکی در بازار ایجاد کرده است، ولی از منظر نشریه اکونومیست، خوش بینی زودهنگام خاطره‌ای بسیار دور است.
شرکت‌های چینی در اوج خود در سال ۲۰۲۰ بیش از ۴۰ درصد شاخص را به لحاظ ارزش به خود اختصاص داده بودند. در سال ۲۰۲۲، خارجی‌ها ۱.۲ تریلیون دلار یا ۵ تا ۱۰ درصد کل آن را در سرزمین اصلی چین و هنگ کنگ در اختیار داشتند. یک مدیر سرمایه گذاری، چالش سرمایه گذاری در بازارهای نوظهور و دوری کردن از چین را به سرمایه گذاری در بازارهای توسعه یافته تشبیه می‌کند درحالی که می‌خواهید از آمریکا دوری کنید. بنابراین سرمایه گذاران چطور باید اینکار را انجام دهند؟ و پول آنها کجا خواهد رفـت؟
برخی از شرکت‌های سرمایه گذاری مشتاق کمک هستند و برخی هم صندوقهایی برای دوری از چین طراحی کرده‌اند. یک صندوق سرمایه گذاری بازارهای نوظهور که توسط شرکت “بلک راک” ایجاد شده است اکنون پنجمین صندوق بزرگ سرمایه گذاری سهام بازارهای نوظهور با ۸.۷ میلیارد دلار دارایی تحت مدیریت است.
از اینرو، تعدادی از بازارهای نوظهور درحال سود بردن از این شرایط هستند. پول به هند، کره جنوبی و تایوان سرازیر شده است به‌طوری که سهام آنها بیش از ۶۰ درصد سهام بازارهای نوظهور (بدون چین) را تشکیل می‌دهند. این بازاراها در سه ماهه پایانی سال ۲۰۲۳ حدود ۱۶ میلیارد دلار دریافت کرده‌اند.
سرمایه گذاران غربی که به دنبال قرار گرفتن در معرض سهام صنعتی چین هستند نیز به سمت ژاپن رفته‌اند. آنها سال گذشته ۲۰ میلیارد دلار به صندوق‌های سرمایه گذاری سهام ژاپن ریختند که بیشترین میزان در طول یک دهه بوده است.
بااینحال، این جایگزین‌های مختلف دارای نقص‌های خاص خود هستند. برخلاف پیشنهادات ارزان چین، سهام هند گران است. آنها “نسبت قیمت به درآمد” بالایی نسبت به سایر بازارهای بزرگ درحال ظهور دارند. از سوی دیگر، گرچه سهام ژاپن نسبتا ارزان بنظر می‌رسد، اما برای سرمایه گذارانی که به دنبال رشد سریع درآمد هستند انتخاب نامعقولی است. به همین شکل، سهام تایوان و کره جنوبی به دلیل نقدشوندگی و دسترسی به مبادلاتشان در میان بازارهای نوظهور قرار گرفته‌اند، درحالی که هردوی آنها اقتصادهای تکامل یافته با درآمد بالا هستند.
بسیاری از مکانهایی که با دور شدن زنجیره های تامین از چین سود می برند، بازارهای عمومی ضعیفی هستند. حتی پس از رشد سریع، کل سرمایه بازار هند به تنها ۴ تریلیون دلار می‌رسد – حتی یک‌سوم هنگ کنگ، شانگهای و شنزن هم نیست. و در حالی که بازده سرمایه گذاریهای چینی از منطق خود پیروی می کند، اقتصادهای کوچکتر بیشتر در معرض تغییرات دلار و نرخ های بهره آمریکا هستند.
باوجود این مسائل، از منظر اکونومیست، ظهور و رشد صندوقهایی که چین را کنار می‌گذارند کار را برای سرمایه گذارانی که می‌خواهند از دومین اقتصاد بزرگ جهان دوری کنند آسانتر می‌کند. بدون تغییر در شرایط اقتصادی چین، یا کاهش پایدار تنش‌ها میان پکن و واشنگتن، علاقه به چنین راه حل‌هایی افزایش خواهد یافت. با این وجود، آنها اشتیاقی که زمانی سرمایه گذاران به چین داشتند را برنمی انگیزند.
